Ik weet dat Hij mij heeft gehoord

‘Ik groeide op in een gezin met 7 kinderen: 6 meisjes en een jongen. Wij waren niet de rijksten, maar het was een fijn en gezellig gezin. We woonden op een etage in Rotterdam en toen ik 13 jaar oud was brak de Tweede Wereldoorlog uit. Vier dagen later werd Rotterdam gebombardeerd waarbij vrijwel de complete binnenstad werd vernietigd. Velen kwamen om en 80.000 mensen verloren hun huis. Ik herinner mij dat alles wat ik nog had de kleren waren die ik droeg, want ons huis brandde tot de grond toe af. Wij waren op dat moment met ons gezin en andere familieleden in het huis van mijn oma. Toen de bommen bij de buren vielen ontstond er chaos: de muren trilden, mensen gilden en overal was stof. Ik was nog een jong meisje, maar ik hief als vanzelfsprekend op dat moment mijn handen in de lucht en riep: ‘Vader, vader, vader!’ Het wonder was dat de 17 mensen die zich in die kamer bevonden niet alleen behouden zijn gebleven tijdens het bombardement, maar gedurende de hele oorlog. Ik weet dat Hij mij heeft gehoord.’

‘a, mijn vader sprak er veel over. Maar we gingen niet naar de kerk en ik was ook niet gedoopt. Later kwamen mijn ouders in aanraking met de zendelingen. Ze hadden lange gesprekken met elkaar en op een gegeven moment lieten zij zich dopen en nodigden mij ook uit om gedoopt te worden. Ik aarzelde, ik was inmiddels 25 jaar en getrouwd. Mijn ouders herinnerden mij eraan dat ik vroeger vaak had benoemd dat ik, in tegenstelling tot mijn oudere zusje, niet was gedoopt en dat ik dat altijd jammer had gevonden. Ik besloot me toen te laten dopen, hoewel ik op dat moment heel weinig kennis van het evangelie had. Ik ben twee jaar naar de kerk gegaan, maar het lukte toen, zo kort na de oorlog, niet om iets op te bouwen. Dus het verwaterde. Ook omdat ik in de tussentijd 3 kinderen had gekregen en daar heel druk mee was.’

‘Toen mijn jongste zoon Robert werd geboren bleek hij ernstig ziek. De artsen vertelden dat hij niet lang zou leven. Ik wilde toen zo graag weten waar hij dan naartoe zou gaan wanneer hij zou overlijden. We zijn toen als gezin terug gegaan naar de kerk en er allemaal nooit meer uit gegaan. Na enige tijd werd ik geroepen als leerkracht in de zondagsschool. In de 12 jaar dat ik dit mocht doen heb ik veel kennis van het evangelie opgedaan. Dit deelde ik thuis, eerst met mijn eigen gezin, later ook met mijn kleinkinderen. Thuisgericht evangelie onderwijs zoals we dat nu kennen, hadden wij daarom al jaren bij ons thuis. Het evangelie is als een puzzel. Iedere keer leg je een stukje, totdat je het plaatje steeds beter gaat zien.’

‘Tijdens de zwangerschap van onze jongste zoon Robert kreeg onze dochter polio en zij moest hier langdurig behandelingen voor ondergaan. Ook Robert verbleef voor zijn ziekte de eerste jaren van zijn leven constant in het ziekenhuis. Kort na zijn tweede verjaardag gaven de artsen hem aan mij mee naar huis zodat hij thuis kon overlijden. Maar het liep anders. Hij groeide op en hij werd zelfs gedoopt. Rond zijn 11e jaar ontving hij een zalving van een apostel en kort daarna kreeg hij een medicijn dat aansloeg. Hij werd volwassen en voelde dat hij de medicijnen niet meer nodig had. De ziekte is nooit teruggekeerd, werkelijk een groot wonder. Door deze en andere periodes van ziekte in mijn gezin heb ik veel mogen leren, vooral om op geloof te leven.’

‘Jaren gelden diende ik in het ZHV bestuur. Een zondagmiddag zat ik aan tafel met familie. Ik sprak toen hardop tegen hen uit dat ik een ingeving kreeg. Ik voelde dat ik naar een bepaalde zuster moest gaan en dat dit niet kon wachten. Toen ik bij haar aankwam bleek ze stervend te zijn. Ik heb haar verzorgd en de dokter gehaald. Kort daarna overleed zij in het ziekenhuis. Als ik geen gehoor had gegeven aan die ingeving was ze alleen gestorven. Als je een ingeving krijgt moet je daar direct op reageren, want dan is het nodig.’

‘Ik heb echt een getuigenis. Door de lessen die ik in de kerk heb gegeven, in een tijd dat ik zelf weinig kennis had, ben ik geleid door mijn hemelse Vader. Als er moeilijke vragen kwamen was het net alsof ik de antwoorden in mijn hoofd hoorde. Ik heb veel mogen ontvangen. Ik voel mij rijk gezegend met een prachtig gezin en fijne familie. Dit betekent alles voor me’.