การกระตุ้นเตือนใน พระวิหาร

ตอนที่ผมรับใช้เป็นเจ้าหน้าที่ศาสนพิธีในพระวิหารฮิวสตัน เทกซัส กลุ่มนักขี่มอเตอร์ไซค์เลี้ยวกลับมาใช้ลานจอดรถของเราและถามว่าพวกเขาจะเข้าไปในพระวิหารได้หรือไม่ ริชาร์ด ซัตตัน ประธานพระวิหาร อธิบายให้กลุ่มนักขี่มอเตอร์ไซค์ทราบถึงจุดประสงค์ของพระวิหารและความจำเป็นที่ต้องมีใบรับรองพระวิหารเพื่อเข้าไปในนั้น หัวหน้ากลุ่มนักขี่และเพื่อนร่วมทางของเขาตั้งใจฟัง

“ผมรู้สึกอะไรบางอย่างเมื่อเราขับผ่านอาคารของคุณ” เขากล่าว “ผมไม่สามารถอธิบายได้ แต่เป็นความประทับใจที่เด่นชัดซึ่งผมต้องการทราบที่มาของความรู้สึกนี้”

คู่สามีภรรยาอยากจะรู้เรื่องนี้มากขึ้น ประธานซัตตันจึงจัดเตรียมให้ผู้สอนศาสนาไปเยี่ยมเขา

หลังจากเวลาผ่านไปนานกว่าหนึ่งปีครึ่ง ประธานซัตตันได้ยินเสียงเคาะประตูที่ห้องทำงานของเขาในพระวิหาร “คุณอาจจำผมไม่ได้ แต่ก่อนหน้านี้สักพัก ผมมาที่นี่พร้อมกับเพื่อนๆ นักขี่มอเตอร์ไซค์ ในตอนนั้น ผมทำได้แค่มองจากข้างนอก” เขาถือใบรับรองพระวิหารในมือและกล่าวต่อไปว่า “วันนี้ผมจะมองจากด้านใน”

ภาพ

ผู้หญิงเดินอยู่นอกพระวิหาร

ภาษาที่สอง

เมื่อดีนและบอนนี่ ฮิลล์ได้รับเรียกให้รับใช้เป็นผู้สอนศาสนาอาวุโสในพระวิหารโกชาบัมบา โบลิเวีย บอนนี่รู้สึกกังวล เธอไม่เคยศึกษาภาษาสเปนและไม่แน่ใจในความสามารถที่จะประกอบศาสนพิธีที่จำเป็นหรือเกี่ยวข้องกับผู้อื่นในภาษาที่ไม่คุ้นเคย พรฐานะปุโรหิตให้สัญญาว่าเธอจะสามารถสื่อสารทั้งทางวาจาและทางวิญญาณในภาษาสเปน

“ฉันพูดภาษาสเปนนอกพระวิหารไม่ได้มากนัก” เธอกล่าว “แต่ในพระนิเวศน์ของพระเจ้าดูเหมือนว่าเป็นเรื่องง่ายมาก”

แม้หลังจากที่เธอกับสามีกลับบ้านและเข้าร่วมเซสชันศาสนพิธีภาษาสเปนในพระวิหารออกเด็น ยูทาห์ ผู้ที่ทำงานในพระวิหารได้ชื่นชมในสำเนียงที่ยอดเยี่ยมของเธอ

ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันกล่าวว่า “เราสามารถรับการดลใจตลอดวันเกี่ยวกับประสบการณ์พระวิหารและประวัติครอบครัวที่คนอื่นเคยได้รับ แต่เราต้องทำบางอย่างเพื่อประสบปีติด้วยตัวเราเอง”¹

ปีติและการดลใจ รวมถึงการกระตุ้นเตือนและความมั่นใจล้วนรอคอยเราอยู่ในพระวิหาร มีภาษาสวรรค์ที่พูดและเข้าใจกันซึ่งไม่มีในที่อื่นใดในโลก เราเข้าถึงการเปิดเผยที่พระเจ้าทรงปรารถนาจะมอบให้เราในพระวิหารเมื่อเราไม่เพียงเข้าพระวิหารแต่ไปที่นั่นด้วยความคาดหวังที่จะได้รับการเปิดเผย ต่อไปนี้เป็นตัวอย่างบางส่วนของการดลใจที่ได้รับ

• มาร์ติน กัวรี จากโกตดิวัวร์ร้องขอการชี้นำในพระวิหารถึงเรื่องสำคัญในชีวิตและได้รับการยืนยันที่น่าทึ่งว่าเขาได้รับคำตอบจากการสวดอ้อนวอนของเขาในเรื่องนี้แล้ว หลักธรรมที่พระเจ้าทรงสอนออลิเวอร์ คาวเดอรีมีดังนี้ “จงหวนระลึกถึงคืนที่เจ้าร้องหาเราในใจเจ้า … เรามิได้พูดให้ความสงบแก่จิตใจเจ้าหรือเกี่ยวกับเรื่องนี้?” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 6:22, 23)

• แรนดี บรอนสันอาศัยอยู่ใกล้กับพระวิหารเพย์สัน ยูทาห์ และใช้เวลาหลายปีในการค้นคว้าประวัติครอบครัว “แต่ผมมีลูกชายที่ไม่แข็งขันและไม่แน่ใจว่าผมควรจะทำอะไรให้เขาได้บ้าง ผมจึงไม่เพียงแต่เขียนชื่อในรายชื่อที่ขอคำสวดอ้อนวอน แต่ผมยังสวดอ้อนวอนอย่างจริงจังในพระวิหาร พยายามหาวิธีว่าผมสามารถทำอะไรได้เพื่อเขา ผมเข้าใจเล็กน้อยว่าควรจะพูดหรือทำอะไรเพื่อเขา”

• “คุณเป็นแม่ที่ดี” สเตฟานี แฟคเรลล์ ฮิลล์กล่าวกับคนแปลกหน้าในพระวิหารโลแกน ยูทาห์ “คุณรู้ได้อย่างไรคะ?” คุณแม่วัยสาวถามอย่างลังเล ซิสเตอร์ฮิลล์ตอบว่า “ฉันเห็นภาพวาดของลูกๆ บนมือคุณ และเมื่อฉันเห็น ฉันจึงรู้สึกได้รับการกระตุ้นเตือนจากพระวิญญาณว่าให้บอกคุณ” คุณแม่วัยสาวพยายามจะซ่อนมือเธอไว้ แต่ตอนนี้เธอรู้สึกถึงการเป็นที่ยอมรับมากกว่าเป็นจุดสนใจ

พระวิหารแห่งนี้ไม่เพียงเป็นสถานที่ที่ช่วยบรรพชนของเราให้รอดเท่านั้น แต่เป็นสถานที่แห่งการรับการเปิดเผยที่สามารถชี้นำเราและผู้อื่นไปตามเส้นทางพันธสัญญาได้อีกด้วย ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันกล่าวว่า “เราแต่ละคนต้องการความเข้มแข็งทางวิญญาณอย่างต่อเนื่องและการสอนพิเศษซึ่งจะเกิดขึ้น เฉพาะ ในพระนิเวศน์ของพระเจ้า”² การกระตุ้นเตือนและความประทับใจเหล่านี้ที่ได้รับในพระนิเวศน์ของพระเจ้าสอนให้เราเห็นดังที่พระเยซูทรงเห็น ได้ยินดังที่พระองค์ทรงได้ยิน และดำเนินชีวิตดังที่พระองค์ทรงดำเนินพระชนม์ชีพ