ฝีเข็มแห่งการรับใช้

ภาพ

มือกําลังเย็บชุด

ประธานเฮนรีย์ บี.อายริงก์ ที่ปรึกษาที่สองในฝ่ายประธานสูงสุดสอนในการประชุมใหญ่สามัญว่า “[ลูก] ทุกคนของพระผู้เป็นเจ้า ที่กำลังฟังเสียงข้าพเจ้าล้วนได้รับการเรียกจากพระเจ้าพระเยซูคริสต์ …

“… ธิดาและบุตรในพันธสัญญาของพระผู้เป็นเจ้าล้วนมีการเรียกสำคัญอย่างหนึ่งที่น่ายินดีร่วมกัน นั่นคือการรับใช้ผู้อื่นแทนพระองค์”¹ การเรียกนั้นเป็นจริงสําหรับผู้รักษาพันธสัญญาทุกวัย—ไม่ว่าแปดขวบหรือ 108 ปี

หลุยส์ ออลเรดวัยเก้าสิบเก้าปีใช้ชีวิตส่วนใหญ่รับใช้ผู้อื่น และเมื่อไม่นานมานี้เธอเรียนรู้การรับใช้แบบใหม่จากแมรีย์ เฮเลนลูกสาวของเธอ

สามปีก่อน แมรีย์ เฮเลนไม่ได้เจาะจงมองหาอะไรเป็นพิเศษเมื่อเธอลงชื่อเข้าใช้ JustServe.org ขณะค้นดูไปเรื่อยๆ เธอเห็นว่ามีคนต้องการกลุ่มอาสาสมัครที่ไม่แสวงหาผลกําไรมาช่วยเปลี่ยนชุดแต่งงานที่ได้รับบริจาคให้เป็นชุดไว้ทุกข์สำหรับทารกแรกเกิดที่เสียชีวิตก่อนออกจากโรงพยาบาล

ภาพ

ผู้หญิงเย็บผ้า

ภาพถ่ายเอื้อเฟื้อโดยผู้เขียน

ด้วยความเชื่อมั่นในใจว่าได้พบสิ่งที่อยากทําแล้ว แมรีย์ เฮเลนกับสมาคมสงเคราะห์ของเธอจึงติดต่อผู้อํานวยการองค์กรนั้น แล้ววางแผนกิจกรรมให้กับพี่น้องสตรีของวอร์ด และเลาะชุดแต่งงาน 10–12 ชุดที่โครงการบําเพ็ญประโยชน์ แมรีย์ เฮเลนนําผ้าที่เลาะแล้วกลับบ้านมาเย็บชุดให้เด็กทารก

ขณะแมรีย์ เฮเลนเย็บชุดแต่ละชุด เธอสวดอ้อนวอนให้พ่อแม่และแต่ละครอบครัวที่จะใช้ชุดที่เธอเย็บ เธอรู้สึกพอใจอย่างยิ่งทางวิญญาณขณะเข้าใกล้พระผู้ช่วยให้รอดมากขึ้นโดยทําตามพระดํารัสเตือนของพระองค์ให้รักกันและกัน (ดู ยอห์น 13:34–35; ดู 1 ยอห์น 4:11ด้วย) แมรีย์ เฮเลนตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่ากิจกรรมครั้งเดียวไม่พอสําหรับเธอ เธอพบว่า JustServe.org จะเป็นพันธมิตรให้เธอหลายโครงการ

ภาพ

ผู้หญิงสองคนนั่งใกล้กัน

ภาพถ่ายเอื้อเฟื้อโดยผู้เขียน

หลุยส์ แม่ของแมรีย์ เฮเลนเริ่มเข้ามาช่วยเช่นกัน เธอเลาะชุดแต่งงานออกทีละชิ้น แล้วซัก ตัด ต่อ และเย็บเป็นชุดเด็กทารก และประดับตกแต่งชุดด้วยการเย็บมือ ชุดเด็กทารกแต่ละตัวใช้เวลาเย็บประมาณสองชั่วโมง

แม่กับลูกสาวคนนี้ผลิตชุดมากกว่า 100 ชุดให้เด็กทารกที่เสียชีวิตในแต่ละปี โรงพยาบาลทั่วรัฐแอละแบมา สหรัฐอเมริกายินดีรับชุดบริจาคเหล่านี้

แมรีย์ เฮเลนบอกว่าเธอกับแม่มีความสุขที่ได้ใช้เวลานี้รับใช้เด็กเล็กๆ ของพระบิดาบนสวรรค์และครอบครัวของพวกเขาด้วยกันเมื่อเวลาเอื้ออํานวย ตามที่ประธานรัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันสอนว่า “ปีติสูงสุดของเรา เกิดขึ้นเมื่อเราช่วยเหลือพี่น้องชายหญิงของเรา ไม่ว่าเราอาศัยอยู่ที่ใดในโลกอันมหัศจรรย์นี้ การให้ความช่วยเหลือผู้อื่น—การพยายามห่วงใยผู้อื่นเท่ากับหรือ มากกว่า ที่เราห่วงใยตนเอง—คือปีติของเรา ข้าพเจ้าขอเสริมว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่เราไม่สะดวกและต้องออกจากพื้นที่คุ้นเคยของเรา การดำเนินชีวิต ตามพระบัญญัติข้อสำคัญข้อสองคือ กุญแจ ไขสู่การเป็นสานุศิษย์ที่แท้จริงของพระเยซูคริสต์”²

นอกจากปีติอันเกิดจากการรับใช้นี้แล้ว หลุยส์ยังชอบความท้าทายและความรู้สึกสําเร็จที่เธอประสบด้วย แมรีย์ เฮเลนบอกว่าความผูกพันระหว่างเธอกับแม่กลายเป็นประสบการณ์ร่วมกันที่น่าจดจำที่สุด

“ใครๆ ก็รับใช้ได้” แมรีย์ เฮเลนกล่าว—คุณแค่ต้องหางานที่เหมาะกับคุณ!