List do Filipian; List do Kolosan

Wyrażenie „zbawienie swoje sprawujcie” używane jest przez niektóre osoby jako argument świadczący o tym, że zbawienie osiągamy jedynie dzięki swoim własnym wysiłkom. Ten sposób rozumowania jest jednak równie ograniczony jak pogląd, że słowa Pawła: „łaską zbawieni jesteście przez wiarę” (List do Efezjan 2:8) oznaczają, że do zbawienia nie są potrzebne uczynki. Pisma święte, w tym listy Pawła, w jasny sposób nauczają, że do zbawienia potrzeba zarówno łaski Jezusa Chrystusa, jak i osobistych wysiłków. Nefi powiedział: „Dzięki Jego łasce zostaniemy zbawieni, gdy dokonamy wszystkiego, co jest w naszej mocy” (2 Nefi 25:23). Nawet kiedy staramy się o zbawienie, „Bóg to według upodobania sprawia w [nas]” (List do Filipian 2:13; zob. także List do Filipian 1:6; Bible Dictionary, „Grace”).

Paweł wiele poświęcił, nawracając się na ewangelię Jezusa Chrystusa, m.in. wpływ, jaki miał w żydowskim społeczeństwie, będąc faryzeuszem. Odszukaj w Liście do Filipian 3:5–14, co Paweł zyskał dzięki temu, że był gotów wiele poświęcić dla ewangelii. Co czuł w związku z dokonanymi poświęceniami?

Następnie rozważ, jakim sam jesteś uczniem. Co poświęciłeś dla ewangelii Jezusa Chrystusa? Co w zamian za to otrzymałeś? Czy czujesz, że istnieje coś jeszcze, co powinieneś poświęcić, aby stać się bardziej oddanym uczniem Zbawiciela?

Zob. także 3 Nefi 9:19–20; Nauki i Przymierza 58:2–5; Robert C. Gay, „Co da człowiek w zamian za duszę swoją?”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 34–36.

Życie, jakie wiódł Paweł, jest barwnym przykładem prawdy, której nauczał Prezydent Russell M. Nelson: „Kiedy skupiamy nasze życie na Jezusie Chrystusie i Jego ewangelii, możemy czuć radość niezależnie od tego, co się dzieje w naszym życiu. Radość przychodzi od Niego i z Jego powodu” („Radość i duchowa wytrwałość”, Ensign lub Liahona, listopad 2016, str. 82).

Czytając List do Filipian — szczególnie rozdział 4. — staraj się odnaleźć przesłania, które mogą ci pomóc w odnalezieniu radości w różnych życiowych sytuacjach. Kiedy doświadczyłeś Bożego pokoju w okresie pełnym wyzwań (zob. werset 7.)? Kiedy odnalazłeś siłę w Chrystusie, aby dokonać czegoś trudnego (zob. werset 13.)? Dlaczego istotne jest, aby być ukontentowanym w każdych okolicznościach (zob. werset 11.)? Jak rozwijanie w sobie cech, o których mowa w Liście do Filipian 8, pomaga odnaleźć radość w różnych okolicznościach?

Zob. Alma 33:23; Dieter F. Uchtdorf, „Wdzięczni bez względu na okoliczności”, Ensign lub Liahona, maj 2014, str. 70–77.

Oto sposób, w jaki możesz studiować którykolwiek z rozdziałów z pism świętych, a szczególnie List do Kolosan 1:12–23. Najpierw postaraj się odnaleźć w tych wersetach nauki na temat Jezusa Chrystusa, a następnie sporządź ich listę. Dlaczego ważne jest, abyś wiedział to wszystko na temat Zbawiciela?

Skąd wiesz, że ewangelia Jezusa Chrystusa pomaga ci stać się „nowym człowiekiem”? Jednym ze sposobów na przekonanie się o tym jest przestudiowanie Listu do Kolosan 3:1–17 i sporządzenie listy postaw, cech charakteru i uczynków „starego człowieka” oraz listy postaw, cech i uczynków „nowego człowieka”.

Czy studiowanie tych wersetów nasuwa ci pomysły, w jaki sposób ewangelia dokonuje w tobie zmian? Zapisz swoje myśli, abyś mógł powrócić do nich w przyszłości i przeanalizować swoje postępy.

Twoja rodzina może zauważyć, że słowa radość lub radujcie się często powtarzają się w Liście do Filipian. Za każdym razem, kiedy napotykacie te słowa, możecie zatrzymać się i omówić, czego Paweł nauczał na temat sposobów odnalezienia radości.

W jaki sposób możemy „[świecić] jak światła na świecie”?

Członkowie rodziny mogą wymienić, co według tego wersetu powinniśmy rozważać (zob. także Zasady Wiary 1:13). W jaki sposób twoja rodzina może być błogosławiona dzięki postępowaniu zgodnie z radą Pawła?

W jaki sposób możemy „[wzrastać] w poznawaniu Boga”? Jakie „skarby mądrości i poznania” możemy odnaleźć w pismach świętych?

Możesz wraz z rodziną przeczytać te wersety, siedząc pod drzewem lub patrząc na ilustrację przedstawiającą drzewo (przykładowa ilustracja znajduje się na końcu tego zarysu lekcji). Co to znaczy być „[wkorzenionym]” i „[ugruntowanym]” w Chrystusie? W jaki sposób możemy pomagać sobie nawzajem we wzmacnianiu duchowych korzeni?