Lekcja 16. Materiał przygotowawczy: Świątynia Kirtland i klucze kapłańskie
„Lekcja 16. Materiał przygotowawczy: Świątynia Kirtland i klucze kapłańskie”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela (2019)
„Lekcja 16. Materiał przygotowawczy”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 16. Materiał przygotowawczy
Świątynia Kirtland i klucze kapłańskie
Obraz
Chrystus objawia się w Świątyni Kirtland — Walter Rane
Przykazanie, by zbudować „dom Boga” (Nauki i Przymierza 88:119), było istotną częścią Przywrócenia ewangelii. Pierwsi członkowie Kościoła byli gotowi oddać wszystko, co posiadali, aby dostąpić obiecanego błogosławieństwa otrzymania „[mocy] z nieba” (Nauki i Przymierza 38:32). Studiując, szukaj błogosławieństw, których źródłem była gotowość świętych do wybudowania Świątyni Kirtland.
Rozdział 1.
Czego mogę się nauczyć z poświęceń, których dokonali pierwsi święci, by wybudować Świątynię Kirtland?
W objawieniu otrzymanym 27 i 28 grudnia 1832 r. Pan przykazał świętym, aby zbudowali świątynię w Kirtland w stanie Ohio.
Nawiązując do tego przykazania, Prorok Józef Smith napisał: „To jest słowo, które Pan do nas skierował, a my, z Jego pomocą, będziemy temu posłuszni: gdyż obiecał nam wspaniałe rzeczy pod warunkiem, że wykażemy się posłuszeństwem; zaprawdę obiecał nam, że zejdzie do nas z niebios i zaszczyci nas Swoją obecnością” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 415).
Eliza R. Snow, która mieszkała w Kirtland podczas budowy świątyni, wspominała:
Obraz
Siostra Eliza R. Snow
Świętych było niewielu, i większość z nich była bardzo biedna; i gdyby nie pewność tego, że Bóg przemówił i nakazał, aby zbudowali dom dla Jego imienia […], próba zbudowania świątyni, w istniejących wówczas okolicznościach, zostałaby przez wszystkich zainteresowanych uznana za niedorzeczną […].
Z bardzo małym kapitałem, nie licząc mózgu, kości i ścięgien, w połączeniu z niezachwianym zaufaniem pokładanym w Bogu, mężczyźni, kobiety, a nawet dzieci, pracowali z całych sił […]; czerpali energię z perspektywy uczestnictwa w błogosławieństwie wynikającym z posiadania domu zbudowanego pod kierunkiem Najwyższego i przyjętego przez Niego. (W: Eliza R. Snow, an Immortal [1957], str. 54, 57)
Inne wyzwanie również spowolniło budowę świątyni:
Wiosna i lato 1834 r. były trudnym okresem na budowę świątyni, ponieważ większość mężczyzn pojechała wraz z Józefem Smithem do Missouri wraz z Obozem Izraela […]. Przy braku mężczyzn to kobiety kontynuowały pracę. Niektóre wykonywały prace murarskie, inne prowadziły bydło i zwoziły kamienie, a jeszcze inne szyły, przędły i robiły na drutach odzież dla pracowników. (Lisa Olsen Tait i Brent Rogers, „A House for Our God”, Revelations in Context [2016], str. 170)
Aby pomóc świętym w budowie świątyni, Pan objawił Józefowi Smithowi i jego doradcom w Pierwszym Prezydium niezwykłą wizję, w której zobaczyli szczegółowe plany świątyni. Frederick G. Williams, drugi doradca w Pierwszym Prezydium, wspomniał później:
Józef [Smith] otrzymał słowo Pana, aby zabrał swoich dwóch doradców, [Fredericka G.] Williamsa i [Sidneya] Rigdona, i stanął przed Panem, aby On pokazał im plan lub model domu, który miał zostać wybudowany. Padliśmy na kolana, wzywając Pana, a budynek pojawił się przed naszymi oczami, ja jako pierwszy go dostrzegłem. Potem wspólnie się mu przyglądaliśmy. Po tym, jak dobrze przyjrzeliśmy się fasadom, wydawało się, jakby budynek znajdował się nad nami. (T(eachings: Joseph Smith, str. 271)
Jednym z tych, którzy wiele poświęcili podczas budowy Świątyni Kirtland, był nawrócony John Tanner:
[John] „odniósł we śnie wrażenie lub ujrzał w nocy wizję, że […] musi natychmiast udać się do Kościoła” w Kirtland. Pozbył się swojego dobytku — kilku prosperujących farm, hotelu i sadów — o poranku w Boże Narodzenie załadował swoją rodzinę i kilku sąsiadów na wozy i przemierzył odległość ponad ośmiuset kilometrów, aby dotrzeć do Kirtland w pewną niedzielę w styczniu 1835 roku.
Rzeczywiście był tam potrzebny. Termin spłaty kredytu hipotecznego na budowę świątyni zbliżał się wielkimi krokami, i — według niektórych relacji — zubożały Prorok Józef i niektórzy bracia modlili się o pomoc.
John Tanner nie zawahał się. Pożyczył Prorokowi dwa tysiące dolarów i przejął ten kredyt; pożyczył komitetowi świątynnemu trzynaście tysięcy dolarów; podpisał umowę z Prorokiem i innymi osobami na spłatę udzielonej im pożyczki w wysokości trzydziestu tysięcy dolarów na zakup towarów w stanie Nowy Jork i przekazał „szczodre datki” na budowę świątyni. (Leonard J. Arrington, „The John Tanner Family”, Ensign, marzec 1979, str. 46)
Prezydent Thomas S. Monson wyjaśnił, dlaczego święci w dniach ostatnich są gotowi do poświęceń, aby budować świątynie i oddawać cześć Panu w tych świętych budynkach:
Obraz
Prezydent Thomas S. Monson
Budowanie świątyń i uczęszczanie do nich zawsze wiąże się z jakimś poświęceniem. Niezliczona jest liczba tych, którzy wysilają się i dokładają wszelkich starań, by otrzymać dla siebie i swych rodzin błogosławieństwa dostępne w świątyniach Boga.
Dlaczego tak wielu jest gotowych poświęcić tak wiele, aby otrzymać błogosławieństwa świątyni? Ci, którzy rozumieją wieczne błogosławieństwa związane ze świątynią, wiedzą, że żadna ofiara nie jest zbyt wielka, żadna cena nie jest zbyt wysoka, żaden wysiłek zbyt ciężki, by otrzymać te błogosławieństwa. (Thomas S. Monson, „Święta świątynia — latarnia dla świata”, Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 92)
Obraz
ikona, rozważanie
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Czego możesz się nauczyć z przykładu i poświęcenia pierwszych świętych w budowaniu Świątyni Kirtland?
Rozdział 2.
W jaki sposób klucze kapłańskie przekazane przez niebiańskich posłańców w Świątyni Kirtland mogą błogosławić dzisiaj moje życie?
Bóg nagrodził ofiarność świętych podczas budowy Świątyni Kirtland, wylewając na nich niezliczone duchowe objawienia w okresie przed i po poświęceniu świątyni (zob. Saints: The Story of the Church of Jesus Christ in the Latter Days, tom I, The Standard of Truth, 1815–1846 [2018], str. 232–235, 237–239).
Wielu świętych świadczyło, że podczas uroczystości poświęcenia obecne były niebiańskie istoty.
Eliza R. Snow wspomniała: „Ceremonie tamtego poświęcenia mogą zostać szczegółowo przytoczone, ale żaden ludzki język nie jest w stanie opisać niebiańskich wizji, jakie miały miejsce tego pamiętnego dnia. Niektórym ukazali się aniołowie, a wszyscy zebrani odczuwali boską obecność i każde serce napełniło się ‘radością niewysłowioną i chwalebną’” [zob. I List Piotra 1:8].
Tego wieczoru, gdy Prorok zgromadził się w świątyni z około 400 posiadaczami kapłaństwa, „słychać było szum przypominający szum pędzącego, potężnego wiatru, który wypełnił Świątynię, i wszyscy zgromadzeni jednocześnie powstali, będąc poruszeni przez niewidzialną moc”. Prorok wspominał: „Wielu zaczęło mówić językami i prorokować; inni widzieli chwalebne wizje; a ja ujrzałem, jak Świątynia wypełniła się aniołami, o czym oświadczyłem zebranym” (Teachings: Joseph Smith, str. 307–308).
Najbardziej znaczące duchowe znaki ukazały się w Niedzielę Wielkanocną, 3 kwietnia 1836 r., tydzień po poświęceniu świątyni. Podczas modlitwy w świątyni Józef Smith i Oliver Cowdery ujrzeli wizję, w której ukazał się Pan Jezus Chrystus. Oświadczył, że przyjął tę świątynię i obiecał obdarzyć świętych wieloma błogosławieństwami (zob. Nauki i Przymierza 110:1–10).
Po tej wizycie pojawili się niebiańscy posłańcy, którzy przekazali klucze kapłańskie niezbędne do wykonania dzieła Bożego w dniach ostatnich. Możesz zaznaczyć w poniższych fragmentach, kto ukazał się Józefowi i Oliverowi oraz jakie klucze przekazał na ręce przywódców Kościoła:
Mojżesz dzierżył klucze zgromadzenia Izraela. Wyprowadził Izrael z Egiptu do ziemi Kanaanu. Został powołany, aby przyjść w tej dyspensacji i przywrócić klucze niezbędne do zgromadzenia świętych we współczesnych czasach. (Joseph Fielding Smith, Church History and Modern Revelation [1953], 2:48)
„Człowiek o imieniu Elias, który najwyraźniej żył w czasach Abrahama, przekazał Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu dyspensację ewangelii Abrahama […]. Nie mamy żadnych konkretnych informacji na temat szczegółów jego doczesnego życia ani służby” (Bible Dictionary, „Elias”).
Starszy Bruce R. McConkie wyjaśnił, dlaczego Elias pojawił się w Świątyni Kirtland:
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
Człowiek o imieniu Elias przywraca ‘ewangelię Abrahama’ — wielkie przymierze Abrahama, na mocy którego wierni otrzymują obietnice wiecznego przyrostu, obietnice, że dzięki małżeństwu celestialnemu ich potomstwo będzie w wieczności tak liczne, jak piasek na brzegu morza czy gwiazdy na niebie. (Bruce R. McConkie, „The Keys of the Kingdom”, Ensign, maj 1983, str. 22)
Moc zapieczętowania nadana prorokowi Eliaszowi to moc, która wiąże mężów i żony oraz dzieci do rodziców na ten czas i na wieczność. Ta wiążąca moc istnieje w każdym obrzędzie Ewangelii […]. To dzięki tej mocy wszystkie obrzędy dotyczące zbawienia są związane, czyli zapieczętowane. Misją proroka Eliasza było przybycie i przywrócenie tej mocy. (Joseph Fielding Smith, Elijah the Prophet and His Mission [1957], str. 5)
Pojawienie się starotestamentowego proroka Eliasza spełniło obietnice złożone przez Pana za pośrednictwem proroka Malachiasza. Te słowa zostały powtórzone Józefowi Smithowi przez Moroniego, gdy po raz pierwszy pojawił się on w pokoju Józefa 21 września 1823 r.
W jaki sposób jesteś błogosławiony, mogąc korzystać z kluczy kapłańskich i mocy, które Mojżesz, Elias i prorok Eliasz powierzyli Prorokowi Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu w Świątyni Kirtland? Jak wyglądałoby twoje życie, gdyby te klucze kapłańskie nie zostały przywrócone?
