Małżeństwo i rodzina — wyświęcone od Boga

Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich postrzega rodzinę jako najważniejszą organizację w życiu doczesnym i w całej wieczności. Kościół naucza, że wszystko powinno koncentrować się na rodzinie i wokół niej. Kładzie nacisk na ochronę życia rodzinnego tak w życiu doczesnym, jak i w wiecznym, i stawia ją ponad wszystkie inne sprawy¹⁴.

Nie istnieje nic, co mogłoby w zadowalający sposób zastąpić dom. Jego podstawa jest równie stara jak świat. Jego misja została wyznaczona przez Boga¹⁵.

Żaden naród nie wzrasta bardziej niż jego rodziny. Ten Kościół nigdy nie wzniesie się ponad należące do niego rodziny. Jako lud nie jesteśmy lepsi niż nasze domowe ogniska, nasze domy. […] Dobry dom jest solidną podstawą, kamieniem węgielnym cywilizacji. Trzeba go chronić. Trzeba go wzmacniać¹⁶.

Niektórzy ludzie pytają mnie, jako przywódcy Kościoła, dlaczego tak bardzo podkreślamy znaczenie domu i rodziny, skoro wokół nas jest tak wiele poważniejszych problemów? Odpowiedź oczywiście brzmi, że poważne problemy są zaledwie odzwierciedleniem osobistych i rodzinnych problemów ludzi¹⁷.

Małżeństwo i rodzina są wyświęcone przez Boga. Z perspektywy wieczności zbawienie jest sprawą rodzinną. Bóg pociąga rodziców do odpowiedzialności za pieczę, jaką pełnią nad utrzymaniem i wychowywaniem rodziny. To jest najświętszy obowiązek¹⁸.

Małżeństwo, dom i rodzina to coś więcej niż tylko instytucje społeczne. Pochodzą od Boga, a nie od człowieka. Małżeństwo jest uświęcone przez Boga od samego początku. W zapisie na temat pierwszego małżeństwa, które zostało odnotowane w I Ks. Mojżeszowej, Pan wygłasza cztery ważne kwestie: po pierwsze, że nie jest dobrze, aby mężczyzna był sam; po drugie, że kobieta została stworzona, aby pomagała mężczyźnie; po trzecie, że powinni być jednym w ciele; i po czwarte, że mężczyzna opuści ojca swego i matkę swoją i połączy się ze swoją żoną (zob. I Ks. Mojżeszowa 2:18, 24).

Później, aby podkreślić wagę swych wcześniejszych słów, Pan powiedział: „Co tedy Bóg złączył, człowiek niechaj nie rozłącza” (Ew. Marka 19:6). Powiedział On też: „Kochaj żonę swoją całym swym sercem i łącz się z nią, i nikim innym” (NiP 42:22)¹⁹.

Pisma święte mówią nam: „Adam zaczął uprawiać ziemię […] tak, jak ja, Pan, nakazałem mu. A Ewa, jego żona, także się z nim trudziła. […] Zaczęli się rozmnażać i zapełniać Ziemię. […] I Adam i jego żona, Ewa, wzywali imię Pana. […] I Adam z Ewą błogosławili imię boskie i wyjawili wszystkie sprawy swoim synom i córkom. […] I Adam i żona jego, Ewa, nie przestali wzywać Boga” (Mojżesz 5:1–2, 4, 12, 16).

Dzięki temu natchnionemu zapisowi widzimy, że Adam i Ewa są dla nas doskonałym przykładem związku małżeńskiego złączonego przymierzem. Pracowali razem, razem mieli dzieci, razem się modlili i nauczali swe dzieci ewangelii — wszystko razem. Bóg chce, aby wszyscy prawi mężczyźni i kobiety żyli według tego wzorca²⁰.

Małżeństwo samo w sobie jest postrzegane jako święte przymierze zawarte przed Bogiem. Małżonkowie mają zobowiązania nie tylko wobec siebie, ale także wobec Boga. Obiecuje On błogosławieństwa tym, którzy szanują to przymierze.

Wierność przysiędze małżeńskiej jest absolutnie niezbędną podstawą miłości, zaufania i spokoju. Pan jednoznacznie potępia cudzołóstwo. […]

Powściągliwość i samokontrola, to naczelne zasady, na jakich opierają się relacje małżeńskie. Pary muszą nauczyć się powściągać języki, podobnie jak żądze.

Modlitwa rodzinna i wspólna modlitwa małżeńska wzmocni jedność [pary]. Stopniowo myśli, dążenia i pomysły będą stawać się jednością, aż obydwoje będziecie dążyć do tego samego i będziecie mieć takie same cele.

Polegajcie na Panu, na naukach proroków i na pismach świętych i w nich szukajcie pomocy i przewodnictwa, szczególnie w obliczu sporów i problemów.

Duchowy wzrost przychodzi wraz ze wspólnym rozwiązywaniem problemów — a nie poprzez uciekanie przed nimi. Nacisk, jaki jest obecnie kładziony na indywidualizm, prowadzi do egotyzmu i rozdziału. Dwie osoby stające się „jednym ciałem” to nadal norma Pana (zob. I Ks. Mojżeszowa 2:24).

Sekret szczęścia małżeńskiego tkwi w służeniu Bogu i sobie nawzajem. Celem małżeństwa jest stworzenie jedności i wspólnoty, jak również osobisty rozwój. Paradoksalnie, im więcej służymy sobie nawzajem, tym większy jest nasz wzrost duchowy i emocjonalny²¹.

Obraz

Polynesian couple on a couch with a photo album.

Rada Apostoła Pawła jest niezwykle piękna i trafna. Powiedział on po prostu: „Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Chrystus umiłował Kościół” (List do Efezjan 5:25).

W objawieniu w dniach ostatnich Pan ponownie mówi o tym zobowiązaniu. Powiedział On: „Kochaj żonę swoją całym swym sercem i łącz się z nią i nikim innym” (NiP 42:22). Z tego, co wiem, oprócz tego fragmentu pisma święte całym sercem nakazują nam kochać tylko jeszcze jedną osobę, a jest nią sam Bóg. Pomyślcie, co to oznacza!

Taki rodzaj miłości możecie okazywać waszym żonom na wiele sposobów. Przede wszystkim, nic w życiu oprócz Boga nie jest ważniejsze od waszej żony — ani praca, ani rekreacja, ani hobby. Żona jest cennym, wiecznym pomocnikiem — waszą towarzyszką.

Co to oznacza, że kocha się kogoś całym sercem? Oznacza to, że kocha się z głębi serca i z całkowitym oddaniem. Oczywiście, jeśli kochacie swoją żonę z całego serca, nie możecie jej poniżać, krytykować, obwiniać czy krzywdzić przez słowa, urażone zachowanie lub czyny.

Co to oznacza „trwać wiernie przy niej”? Oznacza to, że jesteście z nią blisko związani, jesteście wobec niej lojalni, jesteście jej wierni, porozumiewacie się z nią i okazujecie jej swoją miłość²².

Mężowie i żony, którzy miłują się nawzajem, często odkrywają, że miłość i lojalność są odwzajemniane. Ta miłość przyczyni się do stworzenia atmosfery sprzyjającej emocjonalnemu rozwojowi dzieci. Życie rodzinne powinno być przepełnione szczęściem i radością, aby dzieci mogły wspominać je ciepło i serdecznie²³.

Wzmacniajmy rodzinę. Rodzinne i osobiste modlitwy rano i wieczorem otwierają drogę do tego, aby błogosławieństwa Pana zagościły w naszych domach. Czas posiłków to wspaniała okazja do omówienia zajęć danego dnia, jest to czas nie tylko na posilenie ciała, ale także i ducha, kiedy to członkowie rodziny, po kolei czytają pisma święte, a w szczególności Księgę Mormona. Wieczór to jest wspaniały moment na to, by zabiegany ojciec podszedł do łóżka każdego z dzieci i przed snem mógł z nimi porozmawiać i odpowiedzieć na ich pytania oraz by powiedzieć im, jak bardzo są kochane²⁴.

Rodzina jest jedną z najwspanialszych twierdz Boga chroniących nas przed złem w naszych czasach. Pomagamy umacniać nasze rodziny, aby były blisko Ojca w Niebie oraz godne Jego błogosławieństw. Gdy będziemy tak czynić, otrzymamy wiarę i siłę, które będą wiecznym błogosławieństwem w naszym życiu²⁵.

Jedną z ważnych rzeczy, jakich wymaga od nas Pan, jest stworzenie domu, w którym odczuwalny byłby pełen radości, pozytywny wpływ skłaniający do czynienia dobra. W przyszłości wykwintne urządzenie mieszkania ani liczba łazienek nie będą miały większego znaczenia, ważne będzie natomiast to, czy nasze dzieci czuły w domu miłość i akceptację. Niezwykle ważne będzie to, czy panowały w nim szczęście i śmiech czy sprzeczki i spory²⁶.

W dobrych rodzinach kocha się i szanuje każdego członka rodziny. Wszyscy czują się tam kochani i doceniani. Dzieci czują się kochane przez rodziców. To daje im poczucie bezpieczeństwa i pewność siebie.

Silne rodziny dbają o dobrą komunikację. Rozmawiają o problemach, razem planują i współpracują, aby osiągnąć wspólne cele. Skutecznie pomagają w tym domowe wieczory rodzinne i narady.

Ojcowie i matki w silnych rodzinach pozostają w bliskich relacjach z dziećmi. Rozmawiają z nimi. Niektórzy ojcowie przeprowadzają wywiady z każdym dzieckiem, inni wolą mniej formalne podejście, jeszcze inni korzystają z okazji, aby regularnie spędzać z każdym dzieckiem czas sam na sam.

Każda rodzina ma problemy i zmaga się z wyzwaniami. Udane rodziny współpracują, aby wspólnie znaleźć rozwiązania, zamiast skupiać się na krytyce i sporach. Modlą się o siebie nawzajem, dyskutują i dodają sobie otuchy. Czasami rodziny te wspólnie poszczą, aby wesprzeć któregoś z członków rodziny.

W silnych rodzinach bliscy wspierają siebie nawzajem²⁷.

Rodzina jest najlepszym miejscem, w którym można zaszczepić trwałe wartości u jej członków. Tam, gdzie życie rodzinne jest silne, u jego podstaw leżą zasady i praktyki ewangelii Jezusa Chrystusa […], a problemy nie występują tak często²⁸.

Rodzice, którzy odnoszą sukcesy wychowawcze, wiedzą, że nie jest łatwo wychowywać dzieci w środowisku skażonym złem. Świadomie podejmują więc kroki, aby otoczyć je jak najlepszymi wzorcami. Nauczają je zasad moralnych. Udostępniają im dobre książki i czytają je. Oglądanie telewizji jest pod kontrolą. Udostępniana jest dobra i budująca muzyka. A co najważniejsze, czytają razem z dziećmi pisma święte i dyskutują o nich, aby pomóc im rozwinąć duchową świadomość.

W dobrych domach świętych w dniach ostatnich rodzice nauczają dzieci, aby rozumiały, czym są wiara, pokuta, chrzest i dar Ducha Świętego (zob. NiP 68:25).

Rodzinna modlitwa jest stałą praktyką w tych rodzinach. Modlitwa jest wyrazem wdzięczności za błogosławieństwa oraz pokornym przyznaniem, że Bóg Wszechmogący jest źródłem naszej siły, doczesnego dobrobytu i wsparcia.

Mądra i prawdziwa maksyma głosi, że rodziny, które razem klęczą w modlitwie, będą stały wyprostowane przed Panem!²⁹.

Dzieci muszą wiedzieć, kim są i jaka jest ich tożsamość w kontekście wieczności. Muszą wiedzieć, że mają wiecznego Ojca w Niebie, na którym mogą polegać, do którego mogą się modlić i od którego otrzymają przewodnictwo. Aby ich życie miało sens i cel, muszą wiedzieć, skąd pochodzą.

Dzieci trzeba nauczać, aby się modliły, zwracały się do Pana o przewodnictwo i wyrażały wdzięczność za otrzymane błogosławieństwa. Pamiętam, jak klękałem u boku naszych maluchów, pomagając im w modlitwie.

Dzieci muszą być nauczane, jak odróżnić dobro od zła. Mogą i muszą nauczyć się przykazań Boga. Muszą być nauczane, że kradzież, kłamstwo, oszustwo lub zazdrość o to, co mają inni, są złe.

Dzieci muszą być nauczane wartości pracy. Powinny nauczyć się, że uczciwa praca rozwija poczucie wartości i szacunku. Powinny nauczyć się cieszyć pracą i czerpać satysfakcję, kiedy dobrze się z niej wywiązują.

Spędzanie czasu wolnego z dziećmi musi być dobrze zorganizowane, pozytywne i sensowne³⁰.

Kościelny program domowych wieczorów rodzinnych, którego celem jest wzmacnianie i ochrona rodziny, zakłada, że jeden wieczór w tygodniu ojcowie i matki powinni poświęcić na to, by gromadzić przy sobie swoich synów i córki³¹.

Zasady ewangelii można zaszczepić poprzez dobrze przygotowane domowe wieczory rodzinne, podczas których młodzież jest umacniana, aby nie musiała obawiać się o swoją przyszłość. Takie nauczanie odbywa się w duchu wiary, świadectwa i optymizmu³².

Utrzymywanie ładu w domu jest wyrazem przestrzegania przykazań Boga. Przynosi harmonię i miłość. […] Częścią tego ładu jest codzienna rodzinna modlitwa. Jest nim również nauczanie rodziny zrozumienia ewangelii Jezusa Chrystusa. Ów ład oznacza, że każdy członek rodziny przestrzega przykazań Boga. Oznacza […] bycie godnym otrzymania rekomendacji świątynnej i to, że wszyscy członkowie rodziny otrzymują obrzędy wyniesienia, czyli rodzina jest zapieczętowana razem na wieczność. Oznacza też bycie wolnym od nadmiernych długów i płacenie przez członków rodziny uczciwej dziesięciny oraz innych datków³³.

Miłość, której tutaj zaznajemy, to nie umykający cień, lecz to, co spaja rodziny na ten czas i na wieczność³⁴.

Poprzez Józefa Smitha Bóg Niebios objawił prawdę, że rodziny mogą trwać nadal, że grób nie oznacza ich końca — że nasza wzajemna serdeczność, czułość i miłość mogą trwać wiecznie³⁵.

Żadne poświęcenie nie jest zbyt wielkie, aby uzyskać błogosławieństwa wiecznego małżeństwa. Większość z nas ma stosunkowo łatwy dostęp do świątyni, może zbyt łatwy i dlatego zbyt lekko traktujemy to błogosławieństwo. Podobnie jak w innych kwestiach związanych z wiernym życiem zgodnym z ewangelią, zawarcie związku małżeńskiego na sposób Pana wymaga gotowości wyrzeczenia się wszelkiej bezbożności — rzeczy tego świata — i wykazania się determinacją wykonywania woli Ojca. Poprzez ten akt wiary okazujemy miłość Bogu i szacunek jeszcze nienarodzonym potomkom. Rodzina jest największym źródłem radości tak w tym życiu, jak i w wieczności³⁶.

Dom i rodzina. Jakże miłe wspomnienia przychodzą nam na myśl po wypowiedzeniu tych drogich sercu słów! Z modlitwą i z całej duszy życzę wam, abyście zaznali niewypowiedzianej radości i satysfakcji szlachetnego rodzicielstwa. Omija was jedna z najgłębszych radości tego życia i wieczności, jeśli świadomie unikacie obowiązku rodzicielstwa i budowania domu. Jak zostało to objawione poprzez Proroka Józefa Smitha, wspaniała idea domu i trwania relacji rodzinnych jest podstawą naszego szczęścia za tego życia i po śmierci³⁷.

• Prezydent Benson nauczał: „Z perspektywy wieczności, zbawienie jest sprawą rodzinną” (część 1.). Co to dla ciebie oznacza? Co członkowie rodziny mogą zrobić dla zbawienia siebie nawzajem?

• Studiując radę Prezydenta Bensona z części 2., rozważ, jak to wszystko odnosi się — jak to nazwał — „do [sekretu] szczęścia małżeńskiego”. Jak myślisz, dlaczego ten „sekret” prowadzi do szczęścia?

• Rozważ, co powiedział Prezydent Benson w części 3. o praktykach stosowanych przez rodziny, które odnoszą sukcesy wychowawcze. W jaki sposób praktyki te wzmacniają rodziny? Rozważ, co możesz zrobić, aby zastosować się do tych rad.

• Jak myślisz, dlaczego rodzina jest „najlepszym miejscem, w którym można zaszczepić trwałe wartości”? (Zob. część 4. i zwróć uwagę na konkretną radę Prezydenta Bensona o nauczaniu rodziny). Kiedy widziałeś, jak członkowie rodziny pomagali sobie w uczeniu się zasad ewangelii?

• Prezydent Benson świadczył, że „grób nie oznacza […] końca” rodziny (część 5.). Jakie myśli i uczucia towarzyszą ci, kiedy rozważasz tę prawdę? Jakie „miłe wspomnienia” przychodzą ci na myśl, gdy jest mowa o domu i rodzinie?

Psalm 127:3–5; I List do Koryntian 11:11; 3 Nefi 18:21; NiP 49:15; 132:18–19; zob. też „Rodzina: Proklamacja dla świata”, Liahona, listopad 2010, str. 129

„Studiowanie ewangelii jest najbardziej skuteczne, kiedy naucza cię Duch Święty. Studiowanie ewangelii zawsze rozpoczynaj od modlitwy, by Duch Święty pomógł ci się uczyć” (Abyście głosili moją ewangelię [2004], str. 18).