Moc słowa

Moi drodzy bracia, to poruszające doświadczenie patrzeć na to grono przywódców kapłańskich i mieć świadomość tego, ilu tysiącom świętych służycie i ile oddania i wierności jest w was wszystkich! Nigdzie na świecie nie ma zgromadzenia, które spotkałoby się dla tego samego prawego celu, co ta grupa i nie ma żadnej innej grupy ludzi — politycznej, religijnej czy wojskowej — która dzierży tę moc, którą macie tutaj dziś wieczór.

Żyjemy w czasach wielkich wyzwań. Żyjemy w czasach, o których Pan mówił tymi słowami: „Pokój zniknie na Ziemi, a diabeł będzie miał władzę nad swym własnym królestwem” (NiP 1:35). Żyjemy w czasach, które Jan Objawiciel przewidział jako te, w których „zawrzał smok gniewem na niewiastę i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie” (Objawienie Jana 12:17). Tym smokiem jest Szatan. Kobieta symbolizuje Kościół Jezusa Chrystusa. Szatan prowadzi wojnę przeciw tym członkom Kościoła, którzy mają świadectwo i starają się przestrzegać przykazań. I podczas gdy jedni nasi członkowie pozostają wierni i silni, inni się wahają. Niektórzy upadają. Niektórzy wypełniają proroctwo Jana, w którym mowa jest o świętych, którzy zostaną pokonani w wojnie z Szatanem (zob. Objawienie Jana 13:7).

Prorok Lehi także widział nasze czasy w swojej wspaniałej wizji drzewa życia, którą ujrzał w czasie snu. Widział wielu ludzi błąkających się w ciemnej mgle, która symbolizuje pokusy diabła (zob. 1 Nefi 12:17). Widział, jak niektórzy odchodzili na „zakazane ścieżki”, inni tonęli w wodach moralnego zepsucia, a jeszcze inni błądzili po „nieznanych drogach” (1 Nefi 8:28, 32). Gdy czytamy o rozprzestrzeniającej się klątwie narkotyków lub zgubnej fali pornografii i niemoralności, czy ktoś z nas wątpi, że są to zakazane ścieżki i wody moralnego zepsucia, które opisał Lehi?

Nie wszyscy ludzie, których Lehi widział, jak się gubią, byli z tego świata. Niektórzy doszli do drzewa i spróbowali owocu. Innymi słowy, niektórzy członkowie Kościoła dzisiaj są wśród zagubionych dusz, które widział Lehi.

Apostoł Paweł także widział nasze czasy. Opisał je jako pełne bluźnierstwa, nieuczciwości, okrucieństwa, bezduszności, pychy i lubieżności (zob. II List do Tymoteusza 3:1–7). Ostrzegał on też, że „ludzie źli i oszuści coraz bardziej brnąć będą w zło, błądząc sami i drugich w błąd wprowadzając” (II List do Tymoteusza 3:13).

Tak ponure przepowiednie dawnych proroków mogłyby być powodem wielkiej obawy i zniechęcenia, gdyby ci sami prorocy w tym samym czasie nie podawali rozwiązania. W ich natchnionej radzie możemy odnaleźć odpowiedź na duchowy kryzys naszych czasów.

W swoim śnie Lehi widział żelazny pręt, który prowadził przez ciemną mgłę. Widział, że kiedy ludzie mocno trzymali się tego pręta, byli w stanie unikać rzek pełnych nieczystości, trzymać się z dala od zakazanych ścieżek, powstrzymać się od zbaczania na nieznane drogi prowadzące do zniszczenia. Syn Lehiego, Nefi, wyjaśnił symbolikę żelaznego pręta. Gdy Laman i Lemuel zapytali: „Co oznacza żelazny pręt?”, Nefi odpowiedział, że jest to „słowo Boga i [zwróćcie uwagę na tę obietnicę] ludzie, którzy są posłuszni słowu Boga i wytrwają przy nim, nigdy nie zginą, ani też pokusy czy ogniste pociski złego ducha nie będą w stanie ich pokonać, aby zaślepiając prowadzić ich ku ruinie” (1 Nefi 15:23–24; kursywa dodana). Słowo Boże nie tylko wiedzie nas do owocu, który jest pożądany ponad wszystko inne, ale też w samym słowie Bożym i za jego pośrednictwem możemy znaleźć siłę potrzebną do oparcia się pokusie, siłę udaremniającą wysiłki Szatana i jego emisariuszy.

Przesłanie Pawła brzmi tak samo jak przesłanie Lehiego. Po opisaniu straszliwej niegodziwości przyszłych dni — przyszłych dla niego, ale teraźniejszych dla nas! — powiedział do Tymoteusza: „Ale ty trwaj w tym, czegoś się nauczył […].

Od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu” (II List do Tymoteusza 3:14–15; kursywa dodana).

Moi drodzy bracia, oto odpowiedź na wielkie wyzwanie naszych czasów. Słowo Boże znajdujące się w pismach świętych, słowach żyjących proroków i osobistym objawieniu ma moc pokrzepiania świętych i uzbrojenia ich Duchem, aby mogli oprzeć się złu, trwać w dobru i znaleźć radość w tym życiu².

Teraz zwracamy się do was, przywódcy kapłańscy. Spójrzcie na proroczą radę Lehiego, Pawła i innych im podobnych. W tej wskazówce znajdziecie rozwiązanie dla wyzwań, którym stawiacie czoła, gdy chronicie swoje stada przed otaczającymi je „drapieżnymi wilkami” (zob. Ew. Mateusza 7:15; Dzieje Apostolskie 20:29). Wiemy, że wy także bardzo troszczycie się o członków waszych okręgów i palików i poświęcacie im dużo czasu i wysiłku. Prosimy was o tak wiele rzeczy, was — wybranych na przywódców. Kładziemy na waszych barkach wiele obowiązków. Prosimy was o koordynowanie programów kościelnych, przeprowadzanie wywiadów z członkami i udzielanie im rad, sprawdzanie czy finansowe sprawy palików i okręgów prowadzone są prawidłowo, wznoszenie budynków i angażowanie się w wiele innych czasochłonnych zadań.

Podczas gdy żadne z tych zadań nie może być zignorowane i odłożone, nie grają one w waszej służbie na rzecz innych roli najważniejszej. W ostatnich latach wielokrotnie wam mówiliśmy, że niektóre czynności przynoszą więcej korzyści duchowych niż inne. Już w roku 1970 Prezydent Harold B. Lee mówił do przedstawicieli regionalnych:

„Jesteśmy przekonani, że nasi członkowie są spragnieni ewangelii w czystej postaci, pełnej prawd i spostrzeżeń. […] To są te osoby, które zdają się zapominać o tym, że najpotężniejszą bronią, jaką Pan nam dał do walki ze złem, są Jego własne słowa, jasne i proste doktryny zbawienia zawarte w pismach świętych” (w: Regional Representatives’ Seminar, 1 października 1970, str. 6).

Obraz

An African family seated in front of a sofa in their living room. They are reading the scriptures. Taken in Ghana, West Africa.

W przesłaniu od Rady Prezydenta Kościoła w 1976 roku Prezydent [Spencer W. Kimball] powiedział:

„Jestem przekonany, że każdy z nas w pewnym momencie życia musi odkryć dla siebie pisma święte — i nie tylko odkryć je raz, ale odkrywać je wciąż od nowa […].

Pan nie bawi się z nami, dając nam te rzeczy. Dał je nam, bo ‘komu wiele dano, od tego wiele będzie się żądać’ (Ew. Łukasza 12:48). Dostęp do tych rzeczy oznacza odpowiedzialność za nie. Zgodnie z przykazaniem Pana musimy studiować pisma święte (zob. 3 Nefi 23:1–5) i musimy zezwolić im przewodzić w naszym życiu” (Ensign, wrzesień 1976, str. 4–5).

W kwietniu 1982 roku Starszy Bruce R. McConkie przemawiał do przedstawicieli regionalnych o przewodniej roli, jaką pisma święte powinny odgrywać w naszych działaniach. Mówił: „Jesteśmy tak zajęci programami, statystykami, trendami, nieruchomościami, gruntami i mamoną, osiąganiem celów, które podkreślą doskonałość naszej pracy, że ‘zaniedbaliśmy [to], co ważniejsze w zakonie’. […] Bez względu na to, jak utalentowany może ktoś być w sprawach administracyjnych, bez względu na to, jak bardzo może być elokwentny w wyrażaniu swoich poglądów, bez względu na to, jak obeznany może być w rzeczach tego świata — takiemu człowiekowi nie będzie dane słyszeć słodkich podszeptów Ducha, które mógłby usłyszeć, jeśli nie podejmie trudu studiowania pism świętych, zastanawiania się i modlitwy nad nimi” (w: Regional Representatives’ Seminar, 2 kwietnia 1982, str. 1–2).

Tego samego dnia Starszy Boyd K. Packer przemawiał do prezydentów palików i przedstawicieli obszarów. Mówił: „Budynki i budżety, sprawozdania, programy i procedury są bardzo ważne. Ale one same w sobie nie niosą najważniejszego duchowego pokarmu i nie wypełnią zadań, które Pan nam dał. […] Właściwe rzeczy, te, które niosą duchową strawę, koncentrują się na pismach świętych” (w: Meeting with Stake Presidents and Regional Representatives, 2 kwietnia 1982, str. 1–2).

Dodaję mój głos do wypowiedzi tych mądrych i natchnionych braci i mówię wam, że jedną z najważniejszych rzeczy, które możecie zrobić jako przywódcy kapłańscy, jest zanurzyć się w pismach świętych. Gorliwie je badajcie. Napawajcie się słowami Chrystusa. Uczcie się doktryny. Doskonalcie się w zasadach, które są w nich zawarte. Niewiele jest wysiłków, które przyniosą większe profity w waszym powołaniu. Niewiele jest sposobów, które przyniosą większe natchnienie w czasie wypełniania waszej służby.

Ale samo to, choć tak wartościowe, nie jest wystarczające. Musicie skierować wasze wysiłki i działania na pobudzenie członków Kościoła do prawdziwego studiowania pism świętych. Często wkładamy wiele wysiłku w próby zwiększenia poziomu aktywności w naszych palikach. Pracujemy gorliwie, aby zwiększyć procent osób uczęszczających na spotkania sakramentalne. Trudzimy się, aby więcej młodych mężczyzn wyjeżdżało na misje. Ze wszystkich sił staramy się zwiększyć liczbę małżeństw zawieranych w świątyni. Wszystko to stanowi chwalebne cele i rzeczy istotne dla rozwoju królestwa. Jednak kiedy poszczególni członkowie i rodziny będą regularnie i systematycznie zagłębiać się w pismach świętych, pozostałe formy aktywności automatycznie się poprawią. Rozwiną się świadectwa. Wzmocni się zaangażowanie. Rodziny się umocnią. Będzie się stale pojawiać osobiste objawienie³.

Prorok Józef powiedział, że „Księga Mormona jest bardziej poprawna niż jakakolwiek inna księga na ziemi, że stanowi podstawę naszej religii i że przybliży do Boga ludzi przestrzegających jej nauk bardziej niż jakakolwiek inna księga” (Księga Mormona, Przedmowa, kursywa dodana). Czy nie tego chcemy dla członków w naszych okręgach i palikach? Czy nie pragniemy, aby zbliżali się do Boga? Zatem zachęcajcie ich w każdy możliwy sposób do zagłębienia się w treść tego cudownego świadka Chrystusa dni ostatnich.

Musicie pomóc świętym zrozumieć, że studiowanie i badanie pism świętych nie jest brzemieniem złożonym na ich barkach przez Pana, ale cudownym błogosławieństwem i szansą. Zauważcie, że Pan sam powiedział o korzyściach płynących z czytania Jego słowa. Powiedział On do wielkiego proroka-przywódcy Jozuego:

„Niechaj nie oddala się księga tego zakonu od twoich ust, ale rozmyślaj o niej we dnie i w nocy, aby ściśle czynić wszystko, co w niej jest napisane, bo wtedy poszczęści się twojej drodze i wtedy będzie ci się powodziło” (Ks. Jozuego 1:8; kursywa dodana).

Pan nie obiecywał Jozuemu materialnego bogactwa i sławy, ale obiecywał mu, że jego życie będzie toczyło się pomyślnie w prawości i że odniesie sukces w tym, co liczy się w życiu najbardziej, a mianowicie — w poszukiwaniu prawdziwego szczęścia (zob. 2 Nefi 2:25).

Czy w waszych palikach są członkowie, których życie zostało zrujnowane przez grzech lub tragedię, którzy są zrozpaczeni i stracili nadzieję? Czy pragnęliście znaleźć sposób, aby dotrzeć do nich i uleczyć ich rany, ukoić ich niespokojne dusze? Właśnie o tym mówił prorok Jakub w niezwykłej obietnicy: „Mniemam, że przyszły tutaj, aby usłyszeć miłe im słowo Boga, słowo, które goi zranioną duszę” (Jakub 2:8; kursywa dodana).

Dzisiejszy świat jest tak wypełniony kuszącymi i atrakcyjnymi ideami, że nawet najlepsi z naszych członków mogą dać się sprowadzić na ścieżkę błędu i kłamstwa. Studenci na uniwersytecie są czasem tak przepełnieni doktrynami świata, że zaczynają kwestionować doktryny ewangelii. W jaki sposób ty, jako przywódca kapłański, przyczyniasz się do umocnienia twoich członków w obliczu takich kłamliwych nauk? Zbawiciel dał na to odpowiedź w Swoim wspaniałym kazaniu na Górze Oliwnej, gdy obiecał: „A kto ceni moje słowo, nie zostanie zwiedziony” (Józef Smith — Mateusz 1:37; kursywa dodana).

Pisma święte są wypełnione podobnymi obietnicami dotyczącymi wartości słowa. Czy są u was członkowie, którym brakuje kierunku i wskazówek w życiu? Psalmy mówią: „Słowo twoje jest pochodnią nogom moim i światłością ścieżkom moim” (Ks. Psalmów 119:105), a Nefi obiecuje, że napawanie się słowami Chrystusa „[wyjawi] wam wszystko, co macie czynić” (2 Nefi 32:3).

Czy są w waszym stadzie członkowie, którzy tkwią w grzechu i pragną się od niego uwolnić? Obietnica Helamana jest właśnie dla nich: „Widzimy, że każdy, kto chce, może przyjąć słowo Boże, które daje życie, jest pełne mocy, obraca w niwecz wszelką chytrość, zasadzki i podstępy diabła” (Helaman 3:29).

Sukces w prawości, moc unikania podstępów i opierania się pokusie, przewodnictwo w naszym codziennym życiu, uzdrowienie duszy — to zaledwie kilka z obietnic, jakie Pan daje tym, którzy zastosują się do Jego słowa. Czy Pan składa obietnice i ich nie wypełnia? Te błogosławieństwa na pewno mogą być nasze, jeśli On mówi, że spłyną na nas, gdy będziemy polegać na Jego słowie. A jeśli nie będziemy na nim polegać, możemy stracić błogosławieństwa. Bez względu na to, jak pilni możemy być w innych dziedzinach, pewne błogosławieństwa znaleźć można tylko w pismach świętych, tylko w poznaniu słowa Pana i mocnym trzymaniu się go, kiedy idziemy poprzez ciemną mgłę ku drzewu życia⁴.

Jeśli zignorujemy to, co Pan nam dał, możemy utracić tę moc i błogosławieństwa, których nam potrzeba. W uroczystym ostrzeżeniu skierowanym do pierwszych świętych, Pan powiedział o Księdze Mormona te słowa: „I wasze umysły były zaćmione w dawnych czasach przez niewiarę, i dlatego, żeście lekceważyli rzeczy, któreście otrzymali —

która to próżność i niewiara sprowadziła winę na cały Kościół.

I wina ta spoczywa na dzieciach Syjonu, nawet na wszystkich.

I pozostaną w tej winie, dopóki nie odpokutują i nie przypomną sobie nowego przymierza, samej Księgi Mormona” (NiP 84:54–57).

O, bracia, nie traktujmy lekko tych wspaniałych rzeczy, które otrzymaliśmy z rąk Pana! Jego słowo jest jednym z najcenniejszych darów, jakie nam dał. Ponaglam was, byście ponownie zobowiązali się do studiowania pism świętych. Codziennie oddawajcie się ich lekturze, a będziecie mieć moc Ducha, który będzie towarzyszył wam w waszych powołaniach. Czytajcie je w waszych rodzinach i uczcie swoje dzieci kochać je i cenić. Następnie z modlitwą i radą innych szukajcie wszelkich możliwych sposobów, by zachęcić członków Kościoła do pójścia w wasze ślady. Jeśli tak postąpicie, odkryjecie jak Alma, że „[słowo] skłaniało ludzi do sprawiedliwego postępowania i odnosiło większy skutek niż zmuszanie pod groźbą miecza czy jakikolwiek inny sposób” (Alma 31:5).

Mówię do was jak Alma: „[powinniście] wypróbować na nich moc słowa Bożego” (Alma 31:5)⁵.

• Zastanów się nad tym, co oznacza „odpowiedź na wielkie wyzwanie naszych czasów”, o której mówił Prezydent Benson (część 1.). W jaki sposób ta odpowiedź może pomóc nam reagować na wyzwania, którym stawiamy czoła?

• Przejrzyj wymienione przez Prezydenta Bensona skutki tego, że „poszczególni członkowie i rodziny będą […] zagłębiać się w pismach świętych” (część 2.). Jak myślisz, dlaczego studiowanie pism świętych przynosi takie skutki?

• Prezydent Benson powiedział, że studiowanie pism świętych jest błogosławieństwem, a nie brzemieniem (zob. część 3.). Jakie błogosławieństwa spłynęły na ciebie i twoją rodzinę dzięki studiowaniu pism świętych? Jakiej rady udzieliłbyś komuś, kto czuje, że studiowanie pism świętych jest obciążeniem?

• Jakie niebezpieczeństwa mogą płynąć z traktowania słowa Boga w sposób zbyt beztroski? (Zob. część 4.). Co możemy zrobić, by poświęcić słowu Boga więcej uwagi?

Dzieje Apostolskie 17:11; II List do Tymoteusza 3:16–17; 1 Nefi 19:23–24; Alma 32:21–43; NiP 18:33–36; 21:4–6; 68:1–4

„Wielu ludzi uważa, że najlepszą porą na studiowanie jest rano, po nocnym odpoczynku. […] Inni wolą studiować w ciszy, gdy praca i codzienne obowiązki już zostaną wypełnione. […] Być może ważniejsze od pory dnia jest przeznaczenie stałej porcji czasu na studiowanie” (Howard W. Hunter, „Reading the Scriptures”, Ensign, listopad 1979, str. 64).