Rozdział 138
Wizja dana Prezydentowi Josephowi F. Smithowi w Salt Lake City w stanie Utah, 3 października 1918 r. W przemówieniu otwierającym 89. Jesienną Konferencję Generalną Kościoła w dniu 4 października 1918 r. Prezydent Smith oświadczył, że otrzymał kilka boskich przesłań w czasie ostatnich miesięcy. Jedno z nich, dotyczące wizyty Zbawiciela u duchów zmarłych, podczas gdy ciało Jego spoczywało w grobowcu, otrzymał poprzedniego dnia. Zostało ono zapisane natychmiast po zakończeniu konferencji. Dnia 31 października 1918 r. zostało przedłożone doradcom w Pierwszym Prezydium, Radzie Dwunastu oraz Patriarsze, i jednomyślnie przez nich przyjęte.
1–10: Prezydent Joseph F. Smith rozważa zapisy Piotra oraz odwiedziny naszego Pana w świecie duchów; 11–24: Widzi prawych zmarłych zebranych w raju oraz posługę Chrystusa pośród nich; 25–37: Widzi, w jaki sposób zorganizowane zostało głoszenie ewangelii pośród duchów; 38–52: Prezydent Smith widzi w świecie duchów Adama, Ewę i wielu świętych proroków, którzy uważali swój stan duchowy przed zmartwychwstaniem za niewolę; 53–60: Prawi, zmarli w naszych czasach, kontynuują swoje prace w świecie duchów.
1. Trzeciego października roku tysiąc dziewięćset osiemnastego siedziałem w swoim pokoju, arozważając pisma święte;
2. I rozmyślając nad wielką ofiarą azadośćuczynienia złożoną przez Syna Bożego dla bodkupienia świata;
3. I nad wielką i zadziwiającą amiłością okazaną przez Ojca i Syna poprzez przyjście bOdkupiciela na świat;
4. Aby przez Jego azadośćuczynienie i przez bposłuszeństwo zasadom ewangelii ludzkość mogła być zbawiona.
5. Kiedy byłem tym zajęty, umysł mój zwrócił się do pism apostoła Piotra, do apierwszych świętych rozproszonych po bPoncie, Galacji, Kapadocji i innych częściach Azji, gdzie głoszono ewangelię po ukrzyżowaniu Pana.
6. Otworzyłem Biblię i przeczytałem rozdział trzeci i czwarty Pierwszego Listu Piotra, i kiedy czytałem, byłem pod wielkim wrażeniem, większym niż kiedykolwiek przedtem, następujących fragmentów:
7. „Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz przez Ducha został ożywiony.
8. W nim też poszedł i głosił duchom będącym w awięzieniu,
9. Które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy budowano arkę, w której kilka, to jest osiem dusz, ocalało przez wodę” (Ⅰ List Piotra 3:18–20).
10. „W tym celu bowiem i zmarłym głoszona była ewangelia, aby w ciele osądzeni zostali na sposób ludzki, ale w duchu żyli na sposób Boży” (Ⅰ List Piotra 4:6).
11. Gdy tak rozmyślałem nad tymi sprawami, które są azapisane, boczy mojego zrozumienia otwarły się, a Duch Pana cspoczął na mnie, i ujrzałem zastępy dzmarłych, zarówno małych, jak i wielkich.
12. I była zgromadzona w jednym miejscu niezliczona kompania duchów asprawiedliwych, którzy byli bwierni w świadectwie Jezusa, kiedy żyli w doczesności;
13. I którzy złożyli aofiary na podobieństwo wielkiej ofiary Syna Bożego, i bcierpieli utrapienia w imię ich Odkupiciela.
14. Wszyscy ci opuścili życie doczesne, trwając w anadziei na chwalebne bzmartwychwstanie przez cłaskę Boga dOjca i Jego eJednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa.
15. Ujrzałem, że są napełnieni aradością i weselem, i radowali się wspólnie, bowiem dzień ich wybawienia był blisko.
16. Byli zebrani w oczekiwaniu na przyjście Syna Bożego do aświata duchów, aby ogłosił im odkupienie z bpęt śmierci.
17. Ich śpiący proch miał być aprzywrócony do swego doskonałego kształtu, bkość do kości, a ścięgna i ciało na nich, cduch i ciało zjednoczone, aby nigdy więcej nie zostały rozdzielone, aby otrzymali pełnię dradości.
18. Kiedy ta wielka rzesza oczekiwała i rozmawiała, radując się w godzinie ich wyzwolenia z łańcuchów śmierci, ukazał się Syn Boży, głosząc awolność więźniom, którzy byli wierni;
19. I tam agłosił im wieczną bewangelię, doktrynę zmartwychwstania i odkupienia ludzkości z cupadku, a także z osobistych grzechów na warunkach dpokuty.
20. Ale do aniegodziwych nie poszedł, i pośród bezbożnych i nieskorych do pokuty, którzy bzbrukali się jeszcze w ciele, głos Jego nie wzniósł się;
21. Ani też zbuntowani, którzy odrzucili świadectwa i ostrzeżenia starożytnych proroków, nie dojrzeli Jego obecności, ani nie spojrzeli na oblicze Jego.
22. Tam, gdzie oni byli, aciemność panowała, ale pośród prawych był bpokój;
23. I radowali się święci ze swego aodkupienia, i zgięli bkolano, i uznali Syna Bożego za swego Odkupiciela i Wyzwoliciela od śmierci i cłańcuchów piekielnych.
24. Oblicza ich jaśniały, a apromienność z obecności Pańskiej spoczęła na nich, i bśpiewali pochwały Jego świętemu imieniu.
25. Dziwiłem się, bowiem rozumiałem, że Zbawiciel spędził około trzech lat w Swej posłudze pośród Żydów i pośród tych z domu Izraela, starając się nauczyć ich wiecznej ewangelii i nawołując do pokuty;
26. A jednak, pomimo Jego potężnych dzieł i cudów, i głoszenia prawdy z wielką amocą i upoważnieniem, było zaledwie kilku, którzy zważali na głos Jego i radowali się obecnością Jego, i przyjęli zbawienie z Jego rąk.
27. Lecz posługa Jego pośród tych, którzy zmarli, ograniczona była do akrótkiego czasu dzielącego ukrzyżowanie i Jego zmartwychwstanie;
28. I byłem zadziwiony słowami Piotra — w których rzekł, że Syn Boży głosił w więzieniu duchom, które niegdyś były nieposłuszne, gdy Bóg cierpliwie czekał za dni Noego — jak to było możliwe, aby głosił tym duchom i wykonał niezbędną pracę pośród nich w tak krótkim czasie.
29. I gdy byłem zadziwiony, otwarły się oczy moje, a zrozumienie moje zostało aożywione, i zrozumiałem, że Pan nie poszedł osobiście pośród niegodziwych i nieposłusznych, którzy odrzucili prawdę, aby ich nauczać;
30. Lecz oto, spośród prawych zorganizował Swoje siły i wyznaczył posłańców odzianych w amoc i upoważnienie, i polecił im pójść i ponieść światło ewangelii tym, którzy byli w bciemnościach — nawet cwszystkim duchom ludzkim; i w ten sposób głoszono ewangelię zmarłym.
31. I wybrani posłańcy poszli, aby głosić dzień ałaski Pana, a także ogłosić bwolność więźniom, którzy byli związani, oraz wszystkim, którzy odpokutują za swe grzechy i przyjmą ewangelię.
32. Tak głoszono ewangelię tym, którzy aumarli w swych grzechach, bez bwiedzy o prawdzie, czyli w wykroczeniu, odrzuciwszy proroków.
33. Tych uczono awiary w Boga, pokuty za grzechy, bchrztu w zastępstwie dla codpuszczenia grzechów, ddaru Ducha Świętego przez nałożenie rąk,
34. I wszystkich innych zasad ewangelii, które koniecznie musieli poznać, aby mogli zakwalifikować się i być aosądzeni niczym ludzie w ciele, ale żyć według Boga w duchu.
35. I tak było wiadome pośród zmarłych — zarówno małych, jak i wielkich, nieprawych i wiernych — że odkupienie zostało dokonane poprzez aofiarę Syna Bożego na bkrzyżu.
36. I tak było wiadome, że Odkupiciel nasz spędził pewien czas podczas Swego pobytu w świecie duchów na pouczaniu i przygotowywaniu wiernych duchów aproroków, którzy o Nim świadczyli w ciele;
37. Aby ponieśli wieść o odkupieniu do wszystkich zmarłych, do których nie mógł sam pójść ze względu na ich abunt i wykroczenia, aby oni przez posługę sług Jego mogli także usłyszeć słowa Jego.
38. Pomiędzy wielkimi i potężnymi, którzy byli zebrani w tej ogromnej kongregacji prawych, był Ojciec aAdam, Najstarszy Dniami i ojciec wszystkich,
39. I nasza pełna chwały Matka aEwa z wieloma swoimi wiernymi córkami, które żyły na przestrzeni wieków i oddawały cześć prawdziwemu i żywemu Bogu.
40. aAbel, pierwszy bmęczennik, był tam i brat jego, cSet, jeden z potężnych, który był na dokładne dpodobieństwo ojca swego, Adama.
41. aNoe, który dał ostrzeżenie o potopie; bSzem, wielki cwyższy kapłan; dAbraham, ojciec wiernych; eIzaak, fJakub i gMojżesz, wielki prawodawca Izraela;
42. I aIzajasz, który ogłosił przez proroctwo, że namaszczono Odkupiciela, aby przewiązał rany tych o złamanym sercu, ogłosił wolność bpojmanym oraz otwarcie cwięzienia tym, którzy byli związani — także tam byli.
43. Ponadto aEzechiel, któremu w wizji ukazano wielką dolinę bwyschłych kości, które miały być odziane w ciało, aby wyjść ponownie w czmartwychwstaniu zmarłych, jako żywe dusze;
44. aDaniel, który przewidział i zapowiedział ustanowienie bkrólestwa Bożego w dniach ostatnich, które nigdy więcej nie zostanie zniszczone ani oddane innemu ludowi;
45. aElias, który był z Mojżeszem na Górze bPrzemienienia;
46. I aMalachiasz, prorok, który świadczył o przyjściu bEliasza — o którym także mówił Moroni do Proroka Józefa Smitha, ogłaszając, że przyjdzie przed nadejściem wielkiego i strasznego cdnia Pana — byli tam także.
47. Prorok Eliasz miał zasadzić w asercach dzieci obietnice uczynione ich ojcom,
48. Zapowiadając wielkie adzieło, które będzie dokonane w bświątyniach Pana w cdyspensacji pełni czasów dla odkupienia zmarłych i dzapieczętowania dzieci do rodziców, aby cała ziemia nie została obłożona klątwą i zniszczona całkowicie w czasie Jego przyjścia.
49. Wszystkich tych i wielu innych, nawet aproroków, którzy mieszkali pośród Nefitów i świadczyli o przyjściu Syna Bożego, pomieszanych w ogromnym zgromadzeniu i oczekujących swego wyzwolenia,
50. Bowiem zmarli postrzegali długą nieobecność swoich aduchów w ciałach jako bniewolę.
51. Tych nauczał Pan i dał im amoc, by wyszli po Jego zmartwychwstaniu, aby wstąpili do królestwa Jego Ojca i tam zostali ukoronowani bnieśmiertelnością i cżyciem wiecznym,
52. I kontynuowali odtąd swoje dzieło, jako obiecał Pan, i uczestniczyli we wszystkich abłogosławieństwach, jakie trzymano w rezerwie dla tych, którzy Go miłują.
53. Prorok Józef Smith i mój ojciec, Hyrum Smith, Brigham Young, John Taylor, Wilford Woodruff i inne znamienite duchy, które azachowano, aby wyszły w pełni czasów, aby uczestniczyły w położeniu bpodwalin pod wielkie dzieło w dniach ostatnich,
54. Łącznie z budową świątyń i dokonywaniem w nich obrzędów dla odkupienia azmarłych — byli także w świecie duchów.
55. Zauważyłem, że byli też pośród aszlachetnych i wielkich, których bwybrano na początku, aby byli włodarzami Kościoła Boga.
56. Jeszcze zanim się narodzili, wraz z wieloma innymi, otrzymali pierwsze lekcje w świecie duchów, i byli aprzygotowani na wyjście we właściwym bczasie Pańskim, aby trudzić się w Jego cwinnicy dla zbawienia dusz człowieczych.
57. Dostrzegłem, że wierni astarsi tej dyspensacji, kiedy odchodzą z życia doczesnego, nadal trudzą się głoszeniem ewangelii pokuty i odkupienia przez ofiarę Jednorodzonego Syna Bożego pośród tych, którzy są w bciemności i w okowach grzechu w wielkim świecie duchów zmarłych.
58. Zmarli, którzy odpokutują, zostaną aodkupieni przez posłuszeństwo bobrzędom domu Boga,
59. A kiedy już zapłacą karę za swoje wykroczenia i będą aobmyci do czystości, otrzymają nagrodę według buczynków swoich, bowiem oni są dziedzicami zbawienia.
60. Taka była objawiona mi wizja odkupienia zmarłych, i daję świadectwo, i wiem, że to świadectwo jest aprawdziwe, przez błogosławieństwo naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa; tak jest. Amen.