Sem

W Starym Testamencie; prawy syn Noego i, według tradycji, praojciec ludu Szemitów lub Semitów, łącznie z Arabami, Hebrajczykami, Babilończykami, Syryjczykami, Fenicjanami i Asyryjczykami (Ⅰ Mojż. 5:29–32; 6:10; 7:13; 9:26; 10:21–32; Mojż. 8:12). W objawieniu w dniach ostatnich Sem jest określany jako „wielki wyższy kapłan” (DiP 138:41).