De droom over mijn tuin

Daar ik opgegroeid was in een voorbeeldig mormoons gezin, kwam het voor mij als een volslagen verrassing dat een van mijn kinderen de kerk vaarwel zei.

Mijn man en ik zijn in de tempel getrouwd en we kregen uiteindelijk zeven kinderen. We probeerden de raad van de profeten zo goed mogelijk op te volgen. We leerden onze kinderen het evangelie, gaven hun ons getuigenis, gingen samen naar de kerk, hielden gezinsavond, baden twee keer per dag, en lazen samen in de Schriften. Dat alles kon onze zoon er echter niet van weerhouden om de kerk te verlaten.

Verdrietig wendde ik mij tot de Heer voor kracht en begon meer inzicht te krijgen in de rol van keuzevrijheid in ons leven. Toch bleef ik mij afvragen: ‘Wat kan ik nog meer doen? Er zal stellig wel iets zijn dat ik kan doen om hem terug te brengen.’ Ik bad voor mijn zoon, maar toch vond ik dat ik niet genoeg deed. Had ik maar meer geloof dan zou hij zich vast veranderen.

Zulke gedachten had ik toen ik mij te ruste begaf. Vader in de hemel verkoos mijn vragen in een droom te beantwoorden. Het was een eenvoudige droom, maar hij was van grote betekenis voor mij.

In mijn droom stond ik midden in mijn groentetuin. Ik had gezaaid en gesproeid, maar de planten groeiden niet. In mijn droom zei ik de planten te gaan groeien. Ik preste ze om te gaan groeien! Toen begon ik in mijzelf te lachen. Het hele idee om planten te vertellen dat ze moeten groeien was zo absurd.

Toen werd ik wakker. Ik begreep mijn droom onmiddellijk. Mijn zoon was het zaad dat ik graag zag groeien. Maar net zoals ik de planten in mijn tuin niet tot groei kan pressen, kan ik mijn zoon niet veranderen. Elk zaadje in mijn tuin heeft van God het vermogen om te groeien gekregen, en het is God die de groei van elk zaadje ingeeft. Evenzo heeft mijn zoon het vermogen in zich om te groeien, omdat hij een geestzoon van onze hemelse Vader is. Maar wil die groei en verandering in hem plaatsvinden, dan komt dat door zijn keuzevrijheid gekoppeld aan Gods macht.

In mijn droomtuin zaaide en sproeide ik, verwijderde het onkruid en verzorgde de planten op elke denkbare manier. Evenzo bezaai ik als moeder het leven van mijn kinderen. Met hulp van onze hemelse Vader onderwijs ik ze, probeer een voorbeeld voor ze te zijn, geef ze mijn getuigenis, heb ze lief en doe al het mogelijke om een kracht ten goede in hun leven te zijn. Dan moet ik wachten. Op de gezette tijd zal de Meestertuinier de zaden doen groeien.

Ondertussen leert Hij mij geduldig af te wachten. Hij vult mijn hart met hoop. Hij herinnert mij eraan dat ik alles doe wat Hij van mij verwacht. Hij geeft mij dagelijkse bewijzen van zijn liefde. Hij steunt mij op alle mogelijke manieren.

Daarom zal ik wachten, bidden, vertrouwen op zijn beloften en blijven zaaien. De oogst is een kwestie van tijd.