Gij zijt groot

Ik had mij net laten dopen voor de doden toen ik het bericht kreeg dat een van mijn beste vrienden was overleden. Hij was zo’n goeie jongeman en we hadden met zoveel plezier meegedaan aan de kerkactiviteiten.

Ik bezocht zijn begrafenis drie dagen later en ontmoette zijn ouders en vrienden. Een meisje uit mijn wijk en ik gingen in de kapel zitten, waarna even later de rouwdienst begon met een lofzang en een gebed. Er volgden een paar uitstekende toespraken, waarna er een paar lofzangen werden gezongen.

Ik had nooit een groot getuigenis van het eeuwige leven gehad, maar toen we de lofzang ‘Gij zijt groot’ gingen zingen, begon ik te huilen. Het meisje naast mij vroeg of het wel goed met mij ging omdat ik zo hard huilde. Maar het waren geen tranen van pijn of verdriet. Het was omdat ik de Geest zo sterk voelde, en vanaf dat moment wist ik dat ik mijn vriend weer zou terugzien.