Mensen met andere waarden liefhebben

Afbeelding

mother-with-daughters

Mijn schoonzus Janey (naam gewijzigd) is met het evangelie grootgebracht en was een heel trouw lid van de kerk. Toen haar schijnbaar gelukkige tempelhuwelijk ontbonden werd, begonnen de mensen in haar gemeenschap geruchten te verspreiden en haar te veroordelen. Ze verbrak het contact met veel van haar vrienden en uiteindelijk met de kerk.

Ze kreeg verkering met een jonge man, Andy genaamd, die kort daarop bij haar introk. Ik wist niet wat ik tegen mijn kinderen moest zeggen. Mijn drie jonge dochters hielden van tante Janey. Onze gezinnen konden het heel goed met elkaar vinden en ze was bovendien hun danslerares; ze zagen haar dus meermaals per week.

Maandenlang dachten ze dat Andy haar vaak bezocht, maar ik moest hun uiteindelijk vertellen dat Janey en Andy samenwoonden. Ik legde uit dat hun keuze een ernstige zonde was. Mijn dochters leken dat te begrijpen, en er ontstond een goed gesprek over het belang van evangeliebeginselen naleven.

Maar toen gebeurde er iets dat insloeg als een bom. Janey kondigde met blijdschap aan dat ze een kindje verwachtte. Ik vroeg me opnieuw bezorgd af hoe mijn kinderen op dat nieuws zouden reageren. Beseften ze dat onze hemelse Vader niet wil dat zijn kinderen op die manier ter wereld gebracht worden? Zouden ze denken dat die situatie aanvaardbaar en normaal was omdat ze ermee geconfronteerd werden?

Ik piekerde wekenlang en wilde mijn kinderen het nieuws niet vertellen. Een maand later besloten Janey en Andy om te trouwen. Waarom hadden ze niet tot na hun huwelijk met de aankondiging van hun zwangerschap gewacht?

Ik begon me te ergeren. Hoe kon ik Janey liefhebben, maar niet wat ze gedaan had? Hoe kon ik mijn kinderen leren om hun tante te blijven liefhebben, maar niet de keuzes die ze gemaakt had?

Op een dag vertelde mijn zus over een jongevrouw in haar wijk die zwanger geraakt was. De jongevrouw bleef naar de kerk gaan en leek gelukkig en leek naar de geboorte van haar kind uit te kijken. De andere jongevrouwen waren verward omdat ze de situatie niet serieus leek te nemen.

Maar mijn zus, huisbezoekster bij de moeder van de jongevrouw, kwam te weten dat de jongevrouw zich vele nachten in slaap gehuild had vanwege de keuzes die haar in deze netelige situatie gebracht hadden. Na vele weken van kwelling besloot de jongevrouw dat ze haar fouten kon blijven betreuren, of ze kon loslaten en gelukkig zijn. Dankzij het zoenoffer van Christus kon ze de gevolgen van haar beslissingen aanvaarden en door bekering weer rein worden.

Ik vroeg me af of Janey iets vergelijkbaars doorgemaakt had. Had ze haar fouten betreurd en ze aanvaard, en besloten ze los te laten omdat ze de gevolgen toch niet kon veranderen?

Ik schaamde me voor mijn hardvochtig oordeel en mijn onvermogen om lief te hebben zoals Christus dat van ons verwacht. Ik dacht na over het leven van de Heiland en herinnerde me dat Hij zich altijd onder de zondaars begaf, ze door zijn woorden en voorbeeld onderwees, en ze liefhad. Die liefde verzachtte harten en veranderde mensen.

Ik besefte dat ik mensen maar al te vaak slechts liefhad als ze zich gedroegen zoals ik dacht dat ze zich behoorden te gedragen, maar als ze een fout maakten, veroordeelde ik ze meteen in mijn hart. Wat was ik hypocriet! Ik besefte dat ik me moest bekeren. Ik moest leren om de zondaar lief te hebben, zonder de zonde goed te keuren. Ik was uiteindelijk in staat mijn woede tegenover Janey los te laten en haar echt lief te hebben.

Ik had opnieuw een goed gesprek met mijn kinderen. Ik beklemtoonde het belang van kinderen krijgen binnen het huwelijk. We keken uit naar de geboorte van de nieuwe baby in onze familie. We wilden Janey steunen en van deze bijzondere tijd in haar leven deel uitmaken. Mijn kinderen beseffen dat tante Janey iets fout gedaan heeft, maar ze hebben haar en oom Andy lief en hopen dat hun mooie gezin ooit terug in de armen van onze Heiland, Jezus Christus, komt.