„Józef i głód”, Historie ze Starego Testamentu (2022)
„Józef i głód”, Historie ze Starego Testamentu
Józef i głód
Szansa brata na ponowne połączenie rodziny
Rodzina Jakuba cierpiała, bo panował głód. Jakub wysłał swoich synów do Egiptu, by kupili jedzenie. W domu pozostawił swojego najmłodszego syna, Beniamina. Bał się, że straci Beniamina tak samo, jak wiele lat wcześniej stracił Józefa. Nie wiedział, że jego starsi synowie sprzedali Józefa jako niewolnika.
W tym czasie Józef był wielkim przywódcą w Egipcie. Zajmował się sprzedażą jedzenia w okresie głodu. Bracia spotkali się z Józefem i poprosili o jedzenie. Nie rozpoznali go.
Józef ich rozpoznał, ale udawał, że ich nie zna. Zapytał o ich rodzinę, żeby sprawdzić, czy ojciec i brat Beniamin nadal żyją.
Józef dał braciom jedzenie. Powiedział, żeby nie wracali po więcej jedzenia, chyba że przyjadą ze swoim najmłodszym bratem, Beniaminem.
Kiedy rodzinie skończyło się jedzenie, Jakub wiedział, że musi wysłać Beniamina wraz z resztą swoich synów do Egiptu. Jakub bał się pozwolić Beniaminowi jechać. Jednak jeden z braci, Juda, obiecał, że Beniaminowi nic się nie stanie.
Kiedy bracia wrócili do Egiptu, Józef zaaranżował sytuację, z której wynikało, że Beniamin ukradł srebrny kielich. Chciał zobaczyć, czy jego starsi bracia się zmienili. Juda błagał Józefa, żeby nie karał Beniamina i chciał wziąć na siebie jego karę.
Józef cieszył się, że jego bracia się zmienili. Kochali Beniamina tak bardzo, że chcieli go chronić. W końcu Józef powiedział im, kim jest.
I Ks. Mojżeszowa 42:21–24; 45:1–4
Józef wybaczył swoim braciom, że sprzedali go do niewoli. Powiedział, że to był sposób Pana na to, by ich rodzina przetrwała głód.
Bracia Józefa wrócili do swojego ojca Jakuba i powiedzieli mu, co się stało. Jakub wraz z całą rodziną przeniósł się do Egiptu.
I Ks. Mojżeszowa 45:24–28; 46:1–26
Faraon przywitał rodzinę Jakuba. Dał im ziemię i zwierzęta, żeby nie zabrakło im jedzenia. Rodzina Jakuba żyła w pokoju przez wiele lat.