Jetesa Bashkë me të Tjerët në Paqe dhe Harmoni

“Jezusi tha: ‘Lum ata që përpiqen për paqen, sepse ata do të quhen bij të Perëndisë’. [Mateu 5:9.] Prandaj, nëse kombi, një shtet i vetëm, një komunitet, ose një familje duhet të jenë mirënjohës për ndonjë gjë, kjo është paqja.

Paqja, bij të këndshëm të qiellit! – Paqja, ashtu si drita nga i njëjti prind i madhërishëm, e përmbush, gjallëron e lumturon të drejtin e të padrejtin dhe është vetë thelbi i lumturisë në tokë e haresë në qiell.

Ai që nuk përpiqet me të gjitha fuqitë e tij të trupit dhe mendjes, me gjithë ndikimin e tij në shtëpi e jashtë – dhe nuk bën që edhe të tjerët të bëjnë po kështu – që të kërkojë paqe dhe ta mbajë atë për vetë dobinë e rehatinë e tij, si dhe për nderin e shtetit, kombit e vendit të tij, nuk ka pretendim për përdëllimin [mëshirën] e njeriut; as nuk ka të drejtë për miqësi gruaje apo mbrojtjen e qeverisë.

Ai është vemja që prish pemë për të brejtur organet e tij jetësore; dhe huti për të bërë pre vetë trupin e tij; dhe ai është, për sa i përket perspektivave dhe mirëqenies së vet në jetë, një [shkatërrues] i vetë kënaqësisë së vet.

Një bashkim qeniesh të tilla nuk është larg prej ferrit në tokë dhe duhet të lihet mënjanë si i papërshtatshëm për miratimin e të lirëve ose lavdërimin e trimave.

Por paqebërësi, O, vërjani veshin atij! Sepse fjalët e gojës së tij dhe doktrina e tij zbresin si shiu dhe pikojnë si vesa. Ato janë si mjegulla e butë mbi barishte dhe si shiu i imët mbi bar.

Gjallëria, virtyti, dashuria, përmbajtja, bamirësia, mirëdashja, dhembshuria, humanizmi dhe miqësia e shndërrojnë jetën në hare: dhe njerëzit, pak më të ulët se engjëjt, duke ushtruar fuqitë, privilegjet dhe dijen e tyre sipas rendit, rregullave dhe normave të zbulesës, nga Jezu Krishti, banojnë së bashku në unitet; dhe aroma e ëmbël që përhapet nga fryma e gëzimit dhe kënaqësisë prej shoqërimit të tyre të drejtë është si parfumi i çmuar nga vaji i shenjtëruar që u derdh mbi kokën e Aaronit, ose si aroma joshëse që ngrihet nga fusha e erëzave arabe. Po, për më tepër, zëri i paqebërësit –

“Vëllezër të dashur, vazhdoni me dashuri vëllazërore, jetoni me butësi, jini vigjilentë në lutje, që të mos mposhteni. Ndiqni paqen, ashtu si tha vëllai ynë i dashur Pali, që ju të mund të jeni fëmijët e Atit tonë Qiellor [shih Romakëve 14:19].”³

“Mirësia kundrejt të gjithëve, arsyeja dhe finesa për të përforcuar virtytin dhe bërja e së mirës në përgjigje të së keqes janë … përcaktuar shqueshëm që kurojnë më shumë çrregullimet e shoqërisë sesa një thirrje për të rrëmbyer armët, apo madje debati inatçor me miqtëu…. Motoja jonë, pra, është Paqe me të gjithë! Nëse kemi gëzim në dashurinë e Perëndisë, le të përpiqemi të japim një arsye të atij gëzimi, të cilin e gjithë bota nuk mund ta kundërshtojë apo t’i rezistojë.”⁴

“Ne duam të jetojmë në paqe me gjithë njerëzit.”⁵

“Ne [shpresojmë që] vëllezërit tanë do të jenë të kujdesshëm ndaj ndjenjave të njëri-tjetrit dhe do të jetojnë me dashuri, duke nderuar njëri-tjetrin më shumë se veten, ashtu siç kërkohet nga Zoti.”⁶

“Për njeriun që dëshiron të bëjë mirë, ne duhet të lavdërojmë virtytet e tij dhe të mos flasim për të metat e tij pas shpinës.”⁷

“Tani, në këtë botë, njerëzit janë nga natyra egoistë, ambiciozë dhe që përpiqen të shkëlqejnë njëri mbi tjetrin; ende disa janë të gatshëm të ngrenë moralisht të tjerët, si edhe veten.”⁸

“Të Dymbëdhjetët dhe gjithë shenjtorët le të jenë të gatshëm të rrëfejnë gjithë mëkatet e tyre dhe të mos e fshehin një pjesë të tyre; dhe le të jenë [ata] të përulur, dhe të mos lavdërohen, dhe të ruhen nga krenaria, dhe të mos kërkojnë të shkëlqejnë njëri mbi tjetrin, por të veprojnë për të mirën e njëri-tjetrit, dhe të luten për njëri-tjetrin, dhe ta nderojnë vëllain tonë apo ta përmendin me nderim emrin e tij, dhe të mos flasin pas shpine e shkatërrojnë vëllain tonë.”⁹

“Nëse do ta shkulni nga gjiri juaj gjithë të folurin dashakeqës, të folurin pas shpine dhe mendimet e ndjenjat zemërngushta: përuluni dhe kultivoni çdo parim virtyti dhe dashurie, atëherë bekimet e Jehovait do të qëndrojnë mbi ju dhe ju ende do të shihni ditë të mira e të lavdishme; paqja do të jetë brenda portave tuaja dhe mirëqenia brenda kufijve tuaj.”¹⁰

Nenet e Besimit 1:11: “Ne shpallim privilegjin e adhurimit të Perëndisë së Plotfuqishëm në përputhje me zërin e ndërgjegjes sonë dhe u lejojmë të gjithë njerëzve të njëjtin privilegj, që ata duhet të adhurojnë si, ku dhe çfarë të zgjedhin.”¹¹

“Ne jemi të mendimit se ai është një parim i drejtë dhe i tillë që, domethënia e të cilit, besojmë ne, duhet të merret parasysh siç duhet nga çdo individ, se të gjithë njerëzit u krijuan të barabartë, dhe se të gjithë kanë privilegjin që të mendojnë për vete mbi të gjitha çështjet e lidhura me ndërgjegjen. Rrjedhimisht, atëherë, edhe po ta kishim pushtetin, ne nuk jemi të prirur që t’ia mohojmë askujt ushtrimin e asaj pavarësie të lirë të mendjes të cilën qielli ia ka dhuruar me kaq dashamirësi familjes njerëzore si një prej dhuratave të tij më të përzgjedhura.”¹²

“Unë kam mendimet më bujare dhe ndjenjat e dashurisë hyjnore kundrejt gjithë sekteve, partive dhe feve; dhe të drejtat e liritë e ndërgjegjes i mbaj si më të shenjtat e të shtrenjtat, dhe nuk përçmoj asnjë njeri sepse ndryshon prej meje në çështje opinioni.”¹³

“Shenjtorët mund të dëshmojnë nëse unë jam i gatshëm që të jap jetën time për vëllezërit e mi. Nëse është treguar se unë kam qenë i gatshëm të vdes për një ‘mormon’, nuk trembem të deklaroj përpara Qiellit se jam po aq i gatshëm që të vdes në mbrojtje të të drejtave të një presbiteriani, baptisti, ose një njeriu të mirë të cilësdo feje tjetër; sepse i njëjti parim që do të nëpërkëmbte të drejtat e shenjtorëve të ditëve të mëvonshme do të nëpërkëmbte të drejtat e katolikëve romanë, ose të çfarëdo feje tjetër, që mund të jetë e panjohur dhe tepër e dobët për të mbrojtur veten.

Është dashuria për lirinë që frymëzon shpirtin tim – liria civile dhe fetare për të gjithë racën njerëzore. Dashuria për lirinë u përhap në shpirtin tim prej gjyshërve të mi, ndërsa më përkundnin në gjunjët e tyre. …

Nëse vlerësoj që njerëzimi është në gabim, a do të turrem unë mbi ta? Jo. Unë do t’i ngre ata dhe gjithashtu në udhën e tyre, nëse nuk ua mbush mendjen që udha ime është më e mirë; dhe nuk do të kërkoj të shtrëngoj asnjë njeri që të besojë si unë, përveçse me forcën e arsyetimit, sepse e vërteta do të çajë udhën e saj.”¹⁴

“Duhet të jemi gjithmonë të vetëdijshëm për ato paragjykime të cilat paraqiten kaq çuditshëm nganjëherë dhe që janë kaq të zakonshme për natyrën njerëzore, kundër miqve, fqinjëve dhe vëllezërve tanë të botës, që zgjedhin të jenë ndryshe prej nesh në opinion dhe në çështjet e besimit. Feja jonë është midis nesh dhe Perëndisë sonë. Feja e tyre është midis tyre dhe Perëndisë së tyre.”¹⁵

“Kur shohim cilësi të virtytshme tek njerëzit, gjithmonë duhet t’i pranojmë ato, pavarësisht se cili mund të jetë kuptimi i tyre në lidhje me kredot dhe doktrinën; sepse të gjithë njerëzit, duke qenë se zotërojnë të drejta të patjetërsueshme dhe cilësitë e larta e fisnike të ligjeve të natyrës dhe të vetëruajtjes, janë ose duhet të jenë të lirë për të menduar dhe vepruar, dhe folur si u pëlqen, ndërsa mbajnë respektin e duhur për të drejtat dhe privilegjet e të gjithë krijesave të tjera, pa nëpërkëmbur asnjërin. Këtë doktrinë unë e mbështes dhe e praktikoj me gjithë zemër.”¹⁶

“Të gjithë personat kanë të drejtën e lirisë së tyre të zgjedhjes, pasi kështu e ka shuguruar atë Perëndia. Ai i ka krijuar njerëzit si agjentë moralë dhe u ka dhënë fuqi të zgjedhin të mirën ose të ligën; të kërkojnë atë që është e mirë, duke ndjekur shtegun e shenjtërisë në këtë jetë, që sjell paqe të mendjes dhe gëzim në Frymën e Shenjtë këtu, dhe një plotësi të gëzimit dhe lumturisë në anën e Tij të djathtë në jetën e përjetshme; ose të ndjekin një drejtim të lig, duke vazhduar në mëkat dhe rebelim kundër Perëndisë, duke sjellë në këtë mënyrë dënim për shpirtrat e tyre në këtë jetë dhe një humbje të përjetshme në botën që do të vijë. Përderisa Perëndia e qiellit ia ka lënë këto gjëra jo të detyrueshme secilit individ, ne nuk dëshirojmë që t’ua mohojmë atë. Ne vetëm dëshirojmë të luajmë rolin e sogjetarit besnik, në përputhje me fjalën e Zotit drejtuar Ezekielit, profetit, (Ezekieli kap. 33, vargjet 2, 3, 4, 5) dhe ua lëmë të tjerëve të bëjnë si t’u duket mirë.”¹⁷

“Është një nga parimet e para të jetës sime dhe që unë e kam kultivuar që nga fëmijëria, pasi ma ka mësuar ati im, që t’i lejoj secilit lirinë e ndërgjegjesu…. Në ndjenjat e mia unë jam gjithmonë gati të vdes për mbrojtjen e të dobëtëve dhe të të shtypurve në të drejtat e tyre të sakta.”¹⁸

“Mos u përzieni me asnjë njeri për fenë e tij: të gjitha qeveritë duhet t’i lejojnë çdo njeriu që ta gëzojë lirisht fenë e tij. Asnjë njeri nuk është i autorizuar të marrë jetë si pasojë e ndryshimit të fesë, që të gjitha ligjet dhe qeveritë duhet ta tolerojnë dhe mbrojnë, e drejtë apo e gabuar.”¹⁹

“Ne do të … kultivojmë paqe dhe miqësi me të gjithë, të merremi me punët tona dhe të jemi shumë të suksesshëm, të respektuar, sepse, duke respektuar të tjerët, ne respektojmë veten.”²⁰

“Ndonëse kurrë nuk e ndiej që t’ia detyroj doktrinën time ndonjë personi, unë gëzohem kur shoh paragjykimin t’i hapë udhë të vërtetës dhe traditat e njerëzve të shpërbëhen prej parimeve të kulluara të Ungjillit të Jezu Krishtit.”²¹