Përgjigjja ndaj Përndjekjes me Besim dhe Kurajë

“Përndjekja është rrokullisur herë pas here mbi kokën tonë … si gjëmime bubullimash, për shkak të fesë sonë.”³

“Parimet tona fetare janë përpara botës, të gatshme për hetimin prej të gjithë njerëzve, përsëri ne jemi të vetëdijshëm se gjithë përndjekjet kundër miqve tanë kanë ardhur si pasojë e shpifjeve [akuzave të rreme] dhe interpretimeve të gabuara pa themel në të vërtetë dhe drejtësi. Këtë e kemi duruar si të gjitha shoqëritë e tjera fetare në fillesat e tyre.”⁴

“Mos u çuditni, atëherë, nëse ju përndjekin; por kujtoni fjalët e Shpëtimtarit: ‘“Shërbëtori nuk është më i madh se i zoti.” Nëse më kanë përndjekur mua, do t’ju përndjekin edhe ju’ [shih Gjoni 15:20]; dhe gjithë vuajtjet përmes të cilave do t’ju duhet të kalojnë shenjtorët, janë përmbushja e fjalëve të Profetëve, të cilët kanë folur që nga fillimi i botës.”⁵

“Kur unë bëj më të mirën që mundem – kur po kryej të mirën më të madhe, atëherë pandehmat më të këqija e më të liga ngrihen kundër meje…. Armiqtë e këtij populli nuk do të lodhen kurrë në përndjekjen e tyre kundër Kishës, derisa të mposhten. Unë pres që ata të rreshtojnë kundër meje gjithçka që kanë fuqi të kontrollojnë dhe se ne do të kemi një betejë të gjatë dhe të pamasë. Ai që do të luftojë betejën e vërtetë të krishterë kundër korrupsionit të këtyre ditëve të fundit do t’i ketë vazhdimisht të rreshtuara kundër tij njerëzit e ligj dhe engjëjt e djallit, si dhe gjithë fuqitë skëterrore të errësirës. Kur njerëz të ligj dhe të korruptuar kundërshtojnë, është një kriter për të gjykuar nëse njeriu po lufton betejën e krishterë. Kur të gjithë njerëzit, duke gënjyer, do të thonë të zeza për ju, lum ju etj. [shih Mateu 5:11]. A do të konsiderohet i keq një njeri, kur njerëzit thonë të zeza për të? Jo. Nëse një njeri ngrihet dhe kundërshton botën e mëkatit, ai mund të presë që t’i ketë të rreshtuar kundër tij të gjithë shpirtrat e ligj dhe të korruptuar.

Por kjo do të jetë për pak kohë dhe gjithë këto vuajtje do të largohen prej nesh, duke qenë se ne jemi besnikë dhe nuk jemi mposhtur prej këtyre të ligave. Duke parë bekimet e dhurimit të shpalosen dhe mbretërinë që rritet e përhapet nga deti në det, ne do të gëzojmë që nuk jemi mposhtur prej këtyre gjërave të pamend.”⁶

“Është menduar prej disave se armiqtë tanë do të kënaqen me shkatërrimin tim; por unë ju them se sapo të kenë derdhur gjakun tim, ata do të kenë etje për gjakun e çdo njeriu në zemrën e të cilit qëndron një shkëndijë e vetme e shpirtit të plotësisë së Ungjillit. Kundërshtimi i këtyre njerëzve vihet në lëvizje prej shpirtit të kundërshtarit të të gjithë drejtësisë. Nuk është për të më shkatërruar vetëm mua, por çdo burrë dhe grua që guxon të besojë doktrinat që Perëndia më ka frymëzuar t’ia mësoj këtij brezi.”⁷

“Kam mësuar nga përvoja se armiku i së vërtetës nuk dremit, as i pushon përpjekjet e tij për të ndikuar mendjet e komuniteteve kundër shërbëtorëve të Zotit, duke zgjuar indinjatën e njerëzve për gjithë çështjet me rëndësi apo interes.”⁸

“Gjithë shenjtorët! Përfitoni nga ky Çelës i rëndësishëm – që në të gjitha sprovat, telashet, tundimet, shqetësimet, detyrimet, burgimet dhe vdekjet, të siguroheni për këtë, që ju të mos tradhtoni qiellin; që ju të mos tradhtoni Jezu Krishtin, që ju të mos tradhtoni vëllezërit; që ju të mos tradhtoni zbulesat e Perëndisë, qoftë në Bibël, në Librin e Mormonit, apo në Doktrina e Besëlidhje, apo kudo tjetër që i është dhënë ose do t’i jepet e zbulohet njeriut në këtë botë apo në atë që do të vijë. Po, në gjithë shkelmimet dhe rropatjet, sigurohuni që ju të mos e bëni këtë gjë, që të mos gjendet në cepat e rrobës suaj gjaku i të pafajshmëve dhe ju të zbrisni në ferr.”⁹

Në pranverën e 1830-ës shenjtorët po përndiqeshin si rezultat i botimit të Librit të Mormonit: “Libri i Mormonit (druri i Jozefit në dorë të Efraimit), kishte njëfarë kohe që ishte botuar dhe ashtu si kishte parashikuar për të profeti i lashtë, ‘u konsiderua si një gjë e çuditshme’. [Shih Osea 8:12.] Trazim i madh u krijua prej shfaqjes së tij. Kundërshtim i madh dhe shumë përndjekje u ndodhën besimtarëve të vërtetësisë së tij. Por kishte ndodhur që e vërteta ishte dërguar nga toka dhe drejtësi ishte dërguar nga qiejt [shih Psalmet 85:11; Moisiu 7:62], prandaj ne nuk i kishim frikë kundërshtarët tanë, duke e ditur që kishim edhe të vërtetën edhe drejtësinë në anën tonë, që ne kishim edhe Atin edhe Birin, sepse ne kishim doktrinat e Krishtit dhe qëndronim tek ato; dhe si rrjedhim ne vazhduam të predikojmë dhe t’u japim informacion të gjithëve që ishin të gatshëm për të dëgjuar.”¹⁰

Në korrik 1839, Uillford Udraf kujtoi: “Jozefi na drejtoi disa fjalë dhe tha: ‘Kujtoni, vëllezër, që nëse ju burgoseni, Vëllai Jozef ka qenë burgosur para jush. Nëse ju kanë vënë atje ku mund t’i shihni vëllezërit vetëm përmes skarës së një dritareje ndërsa jeni në hekura për shkak të ungjillit të Jezu Krishtit, kujtoni, Vëllai Jozef ka qenë në rrethana të ngjashme.’”¹¹

Në vitin 1841 Jozef Smithi dhe këshilltarët e tij në Presidencën e Parë shkruan: “E vërteta, ashtu si lisi i fortë, ka mbetur e padëmtuar mes elementeve kundërshtues, që janë përplasur mbi të me forcë të pamasë. Përmbytjet janë rrokullisur, dallgë pas dallge, në varg të shpejtë, dhe nuk e kanë gëlltitur. ‘Ata kanë ngritur zërin e tyre, o Zot, lumenjtë kanë ngritur zërin e tyre; por Zoti i Ushtrive është më i fuqishëm se baticat e fuqishme të detit’ [shih Psalmet 93:3–4]; as flakët e përndjekjes, me gjithë ndikimin e turmave, nuk kanë qenë në gjendje ta shkatërrojnë atë; por ashtu si ferrishtja e Moisiut, ajo ka mbetur e pa konsumuar dhe tani në këtë çast paraqet një pamje të rëndësishme edhe për njerëzit edhe për engjëjt.

Ku mund t’i hedhim sytë për të parë një popull tjetër të tillë? Ne kundrojmë një popull që ka përqafuar një sistem fetar jopopullor dhe besnikëria ndaj të cilit ka sjellë mbi të përndjekje të përsëritura. Një popull që, për dashurinë e tij ndaj Perëndisë dhe lidhjen tek kauza e Tij, ka vuajtur uri, zhveshje, rreziqe dhe gati çdo mungesë. Një popull që, për hir të fesë së tij, i është dashur të vajtojë vdekjen e parakohshme të prindërve, bashkëshortëve, bashkëshorteve dhe fëmijëve. Një popull që ka parapëlqyer vdekjen ndaj skllavërisë e hipokrizisë dhe e ka mbajtur me nder karakterin e tij, dhe ka ndenjur i vendosur e i palëkundur, në kohët që kanë vënë në provë shpirtrat e njerëzve.”¹²

Kur ishte i burgosur në burgun e Libertisë, Jozef Smithi u shkroi shenjtorëve: “Mos mendoni se zemrat tona ligështohen, sikur të na ketë ndodhur diçka e jashtëzakonshme [shih 1 Pjetri 4:12], sepse ne kemi parë dhe jemi siguruar për të gjitha këto gjëra paraprakisht dhe kemi një siguri për një shpresë më të mirë se ajo e përndjekësve tanë. Prandaj Perëndia i ka forcuar supet tona për barrën. Ne krenohemi në fatkeqësinë tonë, sepse e dimë që Perëndia është me ne, që Ai është miku ynë dhe se Ai do të shpëtojë shpirtrat tanë. Ne nuk kemi frikë nga ata që vrasin trupin; ata nuk mund të vrasin shpirtrat tanë [shih Mateu 10:28]. Ne nuk kërkojmë përkrahje nga duart e turmave, as të botës, as të djallit, as të të dërguarve të tij, kundërshtarëve, dhe të atyre që duan dhe zbatojnë, dhe betohen për gënjeshtrat, që të na marrin jetën. Ne kurrë nuk jemi shtirur, as nuk do të shtiremi për hir të jetës sonë. … Ne e dimë se jemi përpjekur me tërë mendjen, fuqinë dhe forcën tonë, për të bërë vullnetin e Perëndisë dhe gjithë gjërat çfarëdo qofshin që Ai na ka urdhëruar. …

… Shpëtimtari tha: ‘Është e nevojshme të vijnë skandalet, por mjerë ai njeri për faj të të cilit do të vijë skandali’. [Shih Mateu 18:7.] Dhe përsëri: ‘Lum ju kur do t’ju shajnë dhe do t’ju përndjekin dhe, duke gënjyer, do të thonë të gjitha të zezat kundër jush, për shkakun tim. Gëzohuni dhe ngazëllohuni, sepse shpërblimi juaj është i madh në qiej, sepse kështu i kanë përndjekur profetët që qenë para jush.’ [Mateu 5:11–12.]

Tani, vëllezër të dashur, nëse ndonjë njeri ka pasur ndonjëherë arsye të pretendojë këtë premtim, ne jemi ata njerëz; sepse ne e dimë që bota jo vetëm që na urren, por edhe që ata thonë, duke gënjyer, gjithë të zezat kundër nesh, për asnjë arsye tjetër përveç asaj që ne jemi përpjekur t’u mësojmë plotësinë e Ungjillit të Jezu Krishtit. …

Dhe tani, vëllezër të shtrenjtë dhe shumë të dashur – dhe kur themi vëllezër, nënkuptojmë ata që kanë vazhduar besnikë në Krisht, burra, gra e fëmijë – ne ndiejmë t’ju këshillojmë ju në emrin e Zotit Jezus, që të jeni të fortë në besim në besëlidhjen e re e të përjetshme dhe të mos frikësoheni aspak prej armiqve tuaj…. Qëndroni madje deri në vdekje; sepse ‘ai që don të shpëtojë jetën e vet, do ta humbasë; por ai që do të humbasë jetën e vet për hirin tim e për ungjillin, do të shpëtojë’ thotë Jezu Krishti [shih Marku 8:35].”¹³

Gjithashtu prej burgut të Libertisë, Profeti dhe këshilltarët e tij në Presidencën e Parë u shkruan udhëheqësve të Kishës: “Vëllezër, mos kini frikë, por forcohuni në Zotin dhe në forcën e fuqisë së tij. Çfarë është njeriu që shërbëtori i Perëndisë të ketë frikë prej tij, apo biri i njeriut që ai të dridhet para tij? As mos ju duken si çudi provat e zjarrit me të cilat u provuam, sikur të na ketë ndodhur diçka e jashtëzakonshme. Kujtoni se të gjithë kanë qenë pjesëtarë të mundimeve të ngjashme. [Shih 1 Pjetri 4:12–13.] Prandaj, gëzohuni në mundimet tona, me anë të së cilave ju përsoseni dhe përmes të cilave realizuesi i shpëtimit tonë u përsos gjithashtu. [Shih Hebrenjve 2:10.] Zemrat tuaja dhe zemrat e gjithë shenjtorëve le të ngushëllohen bashkë me ju dhe lërini ata të ngazëllehen së tepërmi, sepse shpërblimi jonë është i madh në qiej, sepse kështu i kanë përndjekur të ligjtë profetët që qenë para nesh [shih Mateu 5:11–12].”¹⁴