Fryma e Shenjtë dhe Zbulesa

Kur Shpëtimtari vizitoi Amerikën Ai thirri dymbëdhjetë dishepuj. Një nga mesazhet e Tij drejtuar atyre dhe popullit, ishte mbi Frymën e Shenjtë. Pasi u mësoi atyre, Shpëtimtari u largua dhe premtoi të kthehej ditën tjetër. Njerëzit punuan gjithë natën për të mbledhur sa më shumë njerëz që ishte e mundur që ta dëgjonin Atë.

Dishepujt mblodhën popullin në 12 grupe për t’i mësuar atë që Shpëtimtari u kishte mësuar atyre. Kryesorja ndër mësimet e tyre ishte rëndësia e Frymës së Shenjtë. (Shih 3 Nefi 11–18.) Pastaj njerëzit u gjunjëzuan dhe u lutën. Dëshira e tyre e zemrës ishte t’u jepej Fryma e Shenjtë. (shih 3 Nefi 19:8–9).

Shpëtimtari iu shfaq atyre dhe përforcoi rëndësinë e Frymës së Shenjtë ndërsa Ai iu lut Atit:

“Atë, të falënderoj që u dhe Frymën e Shenjtë këtyre që unë kam zgjedhur; …

Atë, të lutem që t’u japësh Frymën e Shenjtë të gjithë atyre që besojnë në fjalët e tyre.” (3 Nefi 19:20–21).

Nga kjo ngjarje e Librit të Mormonit, unë e kuptoj më mirë përse Presidenti Uilford Udraf tha: “që dhurata e Frymës së Shenjtë është dhurata më e madhe që mund t’i jepet një njeriu. …

[Ajo] nuk kufizohet te burrat, as tek apostujt apo profetët; ajo i përket çdo burri dhe gruaje besnike dhe çdo fëmije që është rritur aq sa të marrë ungjillin e Krishtit” (Teachings of Presidents of the Church: Wilford Woodruff (2004), f 49).

Fryma e Shenjtë është anëtari i tretë i Kreut-Perëndi dhe, me Atin dhe Birin, Ai i di të gjitha gjërat (shih DeB 35:19; 42:17). Ai ka disa role të rëndësishme, ndër to mbi të gjitha është të japë mësim dhe të dëshmojë për Atin dhe Birin (shih 3 Nefi 28:11). Role të tjerë janë që Ai zbulon të vërtetën e të gjitha gjërave (shih Moroni 10:5) dhe Ai udhëheq për të bërë mirë. (see DeB 11:12).

Presidenti Monson është shembull i këtij roli të rëndësishëm të njeriut që udhëhiqet për të bërë mirë. Ai ndjek shembullin e Shpëtimtarit “i cili e përshkoi vendin duke bërë mirë” (Veprat e Apostujve 10:38). Ai u ka mësuar njerëzve rëndësinë e mos anashkalimit të nxitjes shpirtërore nga Fryma e Shenjtë për të vizituar dikë dhe për t’i shërbyer atij apo asaj dhe për ta shpëtuar atё.

Por ndonjëherë, nuk gjendet në kohë nevoje askush si Presidenti Monson, as mësues shtëpie, as motër që përkujdeset, në dispozicion për të shërbyer në kohë nevoje. Në ato situata unë kam arritur të gjej lehtësim dhe drejtim nga Ngushëlluesi, një rol tjetër i Frymës së Shenjtë (shih DeB 36:2).

Nipi ynë Kuinton lindi me defekte të shumëfishta dhe jetoi tri javë pa mbushur vitin, kohë në të cilën ai u shtrua dhe doli nga spitali. Motra Xhensen dhe unë jetonim në Argjentinë asaj kohe. Ne vërtet donim që të ishim atje me fëmijët tanë për t’i ngushëlluar dhe për t’u ngushëlluar prej tyre. Ky ishte nipi që ne e donim dhe dёshironim t’i ndodheshim pranë. Ne mundeshim vetëm të luteshim dhe ne e bëmë këtë me zjarr!

Motra Xhensen dhe unë ishim në një turne misioni kur morëm lajmin se Kuintoni kishte vdekur. Ne qëndruam në paradhomën e shtëpisë së mbledhjeve dhe përqafuam dhe ngushëlluam njëri-tjetrin. Unë ju dëshmoj se na erdhi nje siguri nga Fryma e Shenjtë, një paqe që tejkalon çdo zgjuarësi dhe vazhdon deri sot (shi Filipianëve 4:7). Ne gjithashtu u bëmë dëshmitarë të dhuratës së papërshkrueshme të Frymës së Shenjtë në jetën e birit dhe të nuses sonë dhe të fëmijëve të tyre, që deri sot flasin për atë kohë me një besim, paqe dhe ngushëllim të tillë.

E njëjta dhuratë e zbulesës ka ndikuar në dëshminë time për Librin e Mormonit. Unë e kam lexuar, studiuar, kërkuar dhe agjëruar për të përsëri dhe përsëri. Fryma e Shenjtë ka zbuluar për mua të vërtetën dhe shenjtërinë e tij.

Presidenti Gordon B. Hinkli e quajti Librin e Mormonit një nga katër gurët kryesorë të qoshes të Kishës, bashkë me Vegimin e Parë të Jozef Smithit, rivendosjen e priftërisë dhe sigurisht dëshminë tonë për Jezu Krishtin, guri kryesor i qoshes (shih Efesianëve 2:19–21). “Këto katër dhurata të mëdha të dhëna nga Perëndia”, shpjegoi ai, “janë gurët e patundur qoshes që mbajnë Kishën e Jezu Krishtit të Shenjtorëve të Ditëve të Mëvonshme, si dhe dëshmitë dhe bindjet personale të anëtarëve të saj” (“Four Cornerstones of Faith,” Liahona, shkurt 2004, f. 7).

Këto katër dhurata të dhëna nga Perëndia janë bërë spirancat e besimit dhe të dëshmisë sime, secili i konfirmuar tek unë nga zbulesa nëpërmjet Frymës së Shenjtë. Sidoqoftë, për disa minuta, unë do të doja të përqendrohem në dy nga këto dhurata gurë të qoshes – Vegimi i Parë dhe Libri i Mormonit. Është domethënëse që secili fillon në një mjedis familjar, ku fëmijët lindën nga prindër të perëndishëm dhe u mësuan mirë prej tyre (shih 1 Nefi 1:1). Ngjarjet në jetën e Lehit dhe të Jozef Smithit janë paralele të njëra-tjetrës (shih 1 Nefi 1 dhe Joseph Smith – Historia 1):

A ka ndonjë çudi që misionarët i ftojnë kërkuesit e sinqertë të së vërtetës të fillojnë studimin e Librit të Mormonit te 1 Nefi? Ky libër është i ngjeshur me Shpirtin e Zotit. Në këto kapituj të parë ka një mesazh të qartë se zbulesa dhe Fryma e Shenjtë u jepen jo vetëm profetëve por gjithashtu etërve, nënave dhe fëmijëve.

Mesazhi mbi zbulesën dhe Frymën e Shenjtë vazhdon nëpër gjithë Librin e Mormonit. Këto të vërteta janë përmbledhur nga Profeti Jozef Smith: “Hiq Librin e Mormonit dhe zbulesat dhe ku mbetet feja jonë? Ne nuk kemi asgjë” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], f. 196).

Si shenjtorë të ditëve të mëvonshme, ne kemi dëshmi për Librin e Mormonit që na janë dhënë nëpërmjet zbulesës, duke na siguruar se kjo fe dhe doktrinat e saj janë të vërteta (shih hyrje te Libri i Mormont).