Duke Pritur në Lagjet Dimërore

Pasi u vra Profeti Jozef Smith, Navuja në Ilinois u bë një vend i rrezikshëm. Shenjtorët u larguan me të shpejtë nga shtëpitë e tyre për të gjetur një vend më të sigurt për të jetuar. Në shkurt 1846, grupi i parë i shenjtorëve filloi udhëtimin e tyre drejt perëndimit, por moti i keq dhe sëmundjet i ngadalësuan ata. Në kohën kur kapërcyen Ajouan, ishte tepër vonë për të kapërcyer Malet Shkëmbore përpara dimrit. Kështu që udhëheqësit e Kishës zgjodhën një vend ku shenjtorët të mund të qëndronin gjatë dimrit. Ata e quajtën atë Lagjet Dimërore.

Disa njerëz ndërtuan shtëpi me trungje ose torfë. Të tjerë jetuan në tenda dhe shpella. Shenjtorët u përpoqën të ishin të gëzueshëm gjatë dimrit të gjatë e të ftohtë. Ata e ndihmuan njëri-tjetrin. Ata shkuan në koncerte dhe kënduan e vallëzuan. Ata ndërtuan një mulli mielli, një bashki dhe një punishte prodhimi koshash.

Koha që shenjtorët kaluan në Lagjet Dimërore, qe e vështirë. Shumë njerëz vdiqën. Por pionierët patën besim se Zoti do t’i bekonte ata dhe do t’i ndihmonte t’ia dilnin të shkonin në Sion. Kur më në fund erdhi pranvera, grupi i parë i pionierëve u largua nga Lagjet Dimërore për të udhëtuar për në Luginën e Solt-Lejkut.

Sot, ju mund të shihni Tempullin e Lagjeve Dimërore në Nebraskë dhe të vizitoni Qendrën e Shtegut të Mormonëve në Lagjet Dimërore për të mësuar më shumë për pionierët.