Siya Nagkinahanglan og Gugma

Dili kaayo ko maayo nga tin-edyer ug migahin og gamay lang nga panahon sa pagserbisyo sa uban. Niining panahona gidapit ko sa akong inahan nga mokuyog niya sa pagbisita sa akong iyaan sa nursing home.

Ang akong ig-agaw ug iyang anak nga babaye nga si Stephanie miuban namo niining pagbisita. Si Stephanie mga pito o walo ka tuig ang panuigon. Samtang naglakaw mi paingon sa nursing home, mikaway-kaway siya sa tanan niyang makit-an. Sila mangalipay nga daw siya nanghatag og kahayag ug rainbow. Ako, sa laing bahin, dili motan-aw kanila.

Sa dihang misulod mi sa kwarto kon asa among iyaan uban sa laing tigulang nga babaye, naningkamot ko nga dili mamatikdan sa mga tawo. Si Stephanie, hinoon, milukso ngadto sa higdaanan sa akong iyaan ug misugod sa pagsaysay kaniya og daghang istorya.

Aduna koy namatikdan sa kwarto. Sa kilid kon asa nahimutang akong iyaan adunay mga timailhan sa gugma ug pamilya. Mga litrato ug mga drawing sa krayola gibitay sa bong-bong, ug giadornohan og mga bulak ang lamesa. Sa pikas bahin sa kwarto limpyo ug walay dekorasyon. Walay mga timailhan nga adunay bisita; walay mga kard o mga litrato nga gibitay sa bong-bong.

Ang kauban sa kwarto sa akong iyaan naglingkod nga nag-inusara sa wheelchair ug gibaliwala nga anaa mi. Siya nag-hum og tuno ug nagdakol-dakol sa bukton sa iyang wheelchair, nga nakapahimo nakong dili komportable.

Gibira ni Stephanie ang bukton sa iyang inahan ug nangutana, “Ma, unsay problema nianang bayhana?” Ang mama ni Stephanie miduko ug mihunghong, “Siya nagkinahanglan og gugma.” Wala ko kaandam sa sunod nga panghitabo.

Walay pagduha-duha, midagan si Stephanie ug nagpasabak sa babaye. Dayon misugod siya sa pagsaysay og mga istorya ug nangutana og daghang mga pangutana. Ang babaye wala motubag. Hinoon, mga luha midagayday sa iyang nawong samtang iyang gigakos si Stephanie. Sa sunod pipila ka minuto, nagpasabak si Stephanie, misudlay sa iyang buhok ug mihalok sa iyang aping.

Wala pa gyud ko makasaksi sukad og sama niining matang sa dili hinakog nga gugma, ug ako naningkamot nga itago ang akong mga luha. Pagkataud-taud, sa among pagpamauli gikan sa nursing home, natingala ko kon sa unsang paagi nga si Stephanie dili gayud hakog ug puno sa gugma ug kalooy alang sa usa ka estranghero.

Sa katapusan akong nausab ang akong kinabuhi ug nag-misyon. Samtang nagserbisyo ko, sulatan ko ni Stephanie og nindot nga mga sulat nga adunay mga drawing sama niadtong anaa sa kwarto sa akong iyaan sa nursing home.

Sa wala pa ko makauli, nadawat nako ang makapaguol nga balita nga usa ka sakit ang mibawi sa kinabuhi ni Stephanie. Makahilak gihapon ko nga ang iyang kahayag naupos dayon, apan ako magpabilin nga mapasalamaton alang sa iyang ehemplo. Siya mitudlo kanako kon unsa ang tinud-anay nga serbisyo.

Dili na kinahanglan nga maghunahuna ta kon unsaon o kon kita moserbisyo. Kon ang atong kasingkasing anaa sa hustong dapit, ang pagserbisyo mahimong kabahin kon kinsa ta, dili lang sa atong buhat.