Dili Matarug

Isip presidente sa misyon sa Japan Sendai Mission, nagtudlo ko sa mga misyonaryo ug mga miyembro sulod sa pipila ka bulan nga “mobalik ngadto sa Ginoo” (Mosiah 7:33). Karon, sa akong pagduol Kaniya alang sa balaan nga giya, miabut dayon ang inspirasyon: “Ablihi ang pultahan—pangita og agianan nga makaeskapo.” Nasayud ko nga kinahanglan nakong ablihan ang pultahan sa dili pa mahugno ang kisame, makapapriso namo sa sulod. Busa nagdali-dali ko og dagan padulong sa pultahan ug giablihan kini. “Gawas mo dinhi!” misinggit ko.

Ang mga misyonaryo nabarag-barag sa naglihok, nagkurog, naglumbag-lumbag nga salog paingon sa abli nga pultahan; dayon nanaug sila sa hagdanan ug migawas sa simbahan. Sa dihang naa na sa gawas, mibati mi nga mas luwas, bisan tuod dili pa mi luwas sa mga elemento. Ang panahon nagkatugnaw, ug ang snow miigo sa among mga nawong.

Atbang sa simbahan, nangagun-ob ang mga lapida sa usa ka sementeryo sa Buddhist; nahagsa ang bong-bong sa sementeryo. Usa ka dako nga liki ang mi-zigzagged sa 12 ka andana nga building nga apartment sa luyo sa simbahan. Dagkong mga parte sa sementadong bongbong sa atubangan sa eskwelahan sa elementarya nangalumpag. Ang mga bintana nangaguba, ug ang nabuak nga mga bildo nagpasad sa yuta. Sa pikas nga bahin sa dalan, ang asul nga atop nga tile nabungkag. Akong gipundok ang 15 ka mga misyonaryo diha sa parkinganan sa simbahan, ug kami nagpasalamat sa atong Langitnong Amahan sa proteksyon ug mihangyo kaniya sa padayon nga tabang.

Nataranta ang katawhan sa tibuok siyudad. Nahadlok nga mahutdan sila og pagkaon, ang mga tawo namalit sa tanang pagkaon nga ilang makita. Ang pan ug gatas nahurot diha-diha dayon, ug sulod sa pipila ka oras wala nay pan sa siyudad. Taas kaayo ang mga linya sa mga estasyon sa gas.

Sukwahi sa nataranta nga mga tawo sa kadalanan, ang mga misyonaryo kalma kaayo. Kami mitanyag og mga pag-ampo sa pasalamat, ug among gibati ang kasiguroan nga ang tanan mamaayo ra.

Dili kami makabiya sa siyudad—ang mga dalan nadaut ug ang mga freeway gisirado, ug walay tren o bus nga gipadagan. Ang mga tawo nga nagpaabut og dugayng oras sa taas nga linya aron mopalit og gasolina gipangbalibaran. Ang mga inspektor sa gobyerno organisadong misulod sa matag pinuy-anan, midumili sa pipila ug miaprubar sa uban nga kini mahimong puy-an. Busa kami anaa sa mga evacuation center kauban ang daghan pa nga, sama namo, dili makabalik sa ilang mga balay.

Pagkasunod adlaw, Sabado, nagsugod kami sama sa naandan sa pagtuon sa kasulatan ug pag-ampo. Nianang adlawa kami nanginahanglan gayud sa tabang sa atong Langitnong Amahan. Human sa pagtuon sa kasulatan, akong giorganisar ang mga misyonaryo ngadto sa mga grupo. Usa ka grupo miadto sa simbahan sa pagtabang og limpyo ug dayon motabang sa presidente sa branch sa pag-ayo sa mga panimalay sa mga miyembro. Usa ka grupo mibisita sa mga inspector sa siyudad aron sa pagsuta kon ang mga apartment sa misyonaryo luwas ba nga sudlan. Laing grupo misusi kon ang mga tren ug bus nagdagan ba. Ang pipila kanila milinya aron makakuha og tubig samtang ang uban nangita og pagkaon. Usa ka parisan sa misyonaryo ang adunay espesyal nga buluhaton: mangita og pan para sa sakrament inigka Dominggo. Nagkugi ko sa tibuok adlaw sa pagkontak sa tanang misyonaryo sa misyon.

Niadtong adlawa among gibati nga ang Langitnong Amahan migiya sa tanan namong gibuhat. Ang mga misyonaryo kinsa naglinya para makakuha og tubig nakaila og duha ka lalaki nga ilang gipakigbahinan sa ebanghelyo. Ang mga misyonaryo mipakigbahin sa ilang mga pagpamatuod sa gugma sa Dios ug gidala ang duha ka lalaki sa among miting sa pagpamatuod nianang gabii ug sa simbahan pagkasunod adlaw.

Ang mga sister kinsa nangita og pagkaon para namo sa wala madugay nakaamgo nga ang Dios naggiya kanila. Wala makakita og bisan unsa diha sa tindahan, ilang nakaplagan ang pagkaon sa mga dapit nga dili nila kasagaran adtuon, sama sa hilit nga kadalanan ug sa gagmay, tagsa ka kwarto nga mga tindahan. Kami nahatagan sa “pagkaon namo sa matag adlaw” (Mateo 6:11).

Sa pagtapos sa adlaw kami nag-ampo sa atong Langitnong Amahan. Wala mi mawala sa among focus. Kami “[mga] tinun-an ni Jesukristo,” gihapon kinsa “tinawag kaniya aron sa pagpahayag sa iyang pulong diha sa iyang mga katawhan, aron sila unta makabaton og kinabuhi nga walay katapusan” (3 Nephi 5:13).

Nianang gabhiona kami mibati og mas dako nga panginahanglan alang sa kalig-on ug gahum sa atong Langitnong Amahan. Kami nanginahanglan sa Iyang Espiritu nga makauban namo. Busa nagpahigayon mi og miting sa pagpamatuod diha sa chapel. Ang mga misyonaryo nagpasalamat sa Ginoo sa paghatag kanamo og pagkaon, ug sila nakaamgo nga kami nagiyahan, nadirektahan, ug naproteksyunan. Sila nasayud nga daghan ang walay swerte ug dili na makakita og laing pagsubang sa adlaw. Kami sa tinuoray “ginasakit sa tanang paagi, apan wala manghiubos; nangalibog, apan wala kawad-i sa paglaum; … gipamunalan hangtud sa pagkapukan, apan wala mangalaglag” (2 Mga Taga-Corinto 4:8–9).

Ang tanang mga misyonaryo mipamatuod sa kalinaw nga ilang gibati. Sila mipamatuod nga ang Dios mipanalipod kanila ug mipakalma sa ilang mga kalag. Ilang giatubang ang posibilidad sa kamatayon apan wala mahadlok. Sila walay tubig, pagkaon, o init nga gikinahanglan aron sila makasustenir og dugayng panahon, apan sila naalimahan sa buhi nga tubig; sila gipakaon sa pulong sa Dios; sila mibati sa kainit pinaagi sa Espiritu. Sa among gamay nga pundok sa mga misyonaryo, walay usa nga nahadlok. Ang kada misyonaryo mibati sa makapalig-on nga gahum sa Dios nianang gabhiuna ug mibati nga mas duol sa Dios sukad.

Sa pagtapos sa adlaw, kami mapasalamaton nga buhi pa. Nagpasalamat kami sa Ginoo sa tabang nga Iyang gihatag kanamo sa literal nga paagi. Kami mihimo sa mga buluhaton alang sa pagsimba sunod adlaw ug mibiya sa chapel aron motipon sa daghang tawo nga temporaryong wala pay balay diha sa evacuation center.

Apan duha ka elder hilabihan ka mahinuklogon. Sila gihangyo sa pagpangita og pan alang sa sakrament inigka sunod adlaw ug wala makatuman sa ilang buluhaton.

Sa pag-abot namo sa evacuation center pagka-Sabado sa gabii, ang mga empleyado sa siyudad miabi-abi namo pag-usab. Sila nangayo og pasaylo nga gamay ra nga pagkaon (20 ka biskwit) ilang mahatag namo apan mipahiyom samtang ila kaming gihatagan og pagkaon para sa sunod adlaw: usa ka botelya nga tubig ug walo ka pirasong hiniwang pan.

Ang mga elder mitan-aw nako nga daw nag-ingon, “Napanalanginan na ba usab kita sa Ginoo?”

Ang Dios, kinsa nasayud sa pagkahulog sa goriyon, mitabang pag-usab, ingon og ang pagpatunhay sa among mga kinabuhi dili pa igo. Ang atong Langitnong Amahan misiguro nga kami makahimo nga “kanunay mohinumdom” sa Iyang Anak (D&P 20: 77). Kami mas naduol sa atong Manluluwas sukad-sukad sa among kinabuhi.

Ang mga misyonaryo mihatag og espesyal nga pag-ampo nianang gabhiona. Sila miluhod sa pagpasalamat sa atong Langitnong Amahan para sa laing milagro sa nagsunod-sunod nga espesyal nga mga milagro. Sila nakasabut sa pagprayoridad sa Dios sa atong pakigsaad nga kanunay mohinumdom ni Jesukristo, ug sila mapasalamaton sa kalooy ug kamabination sa mahigugmaong Dios kinsa mitugot nga kami makaambit sa sakrament matag semana.

Kini nga mga misyonaryo karon mipamatuod, uban sa mas dakong konbiksyon kay sa kaniadto, nga ang Dios gusto nga kita kanunay mohinumdom sa Iyang Anak, si Jesukristo.