Panalangin ang mga Hagit

Gisugdan namo among kaminyoon uban sa mahangturong panglantaw, ug mibati mi nga dili namo langayon o limitahan ang mahimo namong mga anak. Nagpadayon ang akong bana sa kolehiyo samtang nagkadako ang among pamilya. Sa panahon nga hingpit na siyang nangempleyo, aduna na kami lima ka anak. Nagpadayon ko sa pag-eskwela og part-time aron makaatiman ko sa among mga anak sa balay. Mahimuot kong mohinumdom niadtong mga tuiga. Nindot kaayo kini! Nagpuyo mi sa gamayng apartment uban sa duha ka anak nga wala pa kaabut og 15 ka bulan, gipaigo ang gamayng sweldo sa usa ka estudyante sa kolehiyo ug hamburger lang ang kasagarang kaunon.

Gihunahuna nako kadtong mga tuiga isip mga tuig nga nagpakabuhi kami sama sa pioneer—among gilatas ang “mga kapatagan” sa pag-eskwela sa kolehiyo, pagsugod sa among pamilya, ug pagpuyo gamit ang limitadong pinansyal nga kapanguhaan. Mibati ko nga sama niini—apan dili gyud ingon ana kagrabe—sama sa gisulti sa usa sa mga naluwas sa Martin handcart company kabahin sa ilang panaw: “Kaming tanan nasayud gyud nga ang Dios buhi kay amo siyang naila diha sa among grabeng kalisud.”¹

Sa panglantaw sa kalibutan, ang among gipili nga buhaton niadtong unang katuigan sa kaminyoon dili masabtan. Ang paglangay sa akong paggradwar aron makabaton og anak, pagpuyo nga usa ra ang nagtrabaho, ug pagsakripisyo sa pipila ka luho daw binuang. Apan ang Ginoo miingon ni Isaias:

“Kay ang akong mga hunahuna dili mao ang inyong mga hunahuna, ni ang inyong mga dalan akong mga dalan, nagaingon ang Ginoo.

“Kay maingon nga ang mga langit hataas kay sa yuta, mao man ang akong mga dalan labi pang hataas kay sa inyong mga dalan, ug ang akong mga hunahuna kay sa inyong mga hunahuna” (Isaias 55:8–9).

Ang pagsakripisyo sa kalibutanong mga tumong aron pagsunod sa kabubut-on sa Langitnong Amahan para sa among pamilya nahimong dakong panalangin sa among kinabuhi.

Atong mabasa sa Doktrina ug mga Pakigsaad nga kadtong “andam nga motuman sa ilang mga pakigsaad pinaagi sa pagsakripisyo … pagadawaton [sa Ginoo].

“Kay Ako, ang Ginoo, magsugo kanila sa pagdala og usa ka mabungahon nga kahoy nga natanom diha sa daplin sa usa ka maayo nga yuta, pinaagi sa daplin sa usa ka maputli nga sapa, nga naghatag og daghan nga mahalon nga mga bunga” (D&P 97:8–9). Ang among lima ka anak mao ang among mahalon nga mga bunga. Sila sa walay pagduha-duha mao ang among talagsaong mga panalangin.

Sa paglabay sa mga tuig, ang akong bana ug ako nag-atubang og daghang mga hagit sa among kaminyoon, ug sa paghinumdom niini sa tinuoray makasulti ko nga mapasalamaton ko niini. Ang Ginoo mipanalangin namo og mga pagsulay sa paghashas kanamo isip mga indibidwal ug sa pagtabang namo nga makabalik Kaniya ug sa among mga kaparis.

Ang kaminyoon sa templo ang pinakataas nga pakigsaad sa himaya. Kon tumanon kining pakigsaad, kini modala ngadto sa pinakataas nga ang-ang sa celestial nga gingharian, o kinabuhing dayon, nagpasabut mahangturong pagsanay (tan-awa sa D&P 131:1–4). Tungod niining dakong ganti, kita maglaum nga ang kaminyoon diha sa templo mopalambo nato, mousab sa atong kinaiya.

Si Elder Bruce C. Hafen, emeritus nga miyembro sa Seventy, miingon: “Tingali magsugod ta sa kaminyoon aron makomportable. Apan moabut dayon ang mga problema. Kon seryusohon nato kini sa pagsulbad, tingali dili kita komportable kanunay, apan kita molambo. Dayon sa katapusan atong maamguhan nga kita wala maminyo para makomportable apan para malipay.”² Ang pagsulbad sa atong mga problema nga magtinabangay dili kanunay komportable, apan kini nakahatag gyud namo og kalipay.

Ang pagkainahan mao ang pinakalisud nga buluhaton nga akong nahimo. Sa wala pay mga anak, naghunahuna ko nga ang pagkainahan kasagaran, kon dili kanunay, puno sa kalipay—sagulan lang og gamayng pagkugi. Apan akong naamguhan nga bali diay kini. Tungod sa akong mahangturong pakig-uban sa akong bana, ang akong pagkaginikanan ug kaminyoon nahimong usa ka laboratoryo aron mahisama sa Langitnong Amahan. Ang responsibilidad sa pagkaginikanan niining kinabuhi susama sa buhat ug mga katuyoan sa atong Langitnong Amahan, “pagpahinabo sa pagka-imortal ug sa kinabuhi nga dayon sa tawo” (Moises 1:39). Ang pagkaasawa ug inahan nanginahanglan og dakong pailub, kalig-on, ug gugma. Ang pagkainahan nakatabang nako nga mahimong mas sama sa Dios sa kinaiya, mga tinguha ug mga posibilidad.

Ang pagka-sealed diha sa templo nakapanalangin nako sa daghang paagi nga wala nako damha. Kini usa ka tinubdan sa akong kusog ug kalig-on para sa akong mga anak. Kini mao ang sumpay balik sa akong mga katigulangan ug nagpanalangin kanila samtang akong gihimo ang mga buhat sa templo para kanila. Ang akong kaminyoon diha sa templo angay sa matag sakripisyo, ug nasayud ko nga kini nakahatag og dagkong mga panalangin.