Sunda ang Dalan sa Kalipay

Bag-ohay lang ang akong pamilya ug ako migahin og pipila ka adlaw nga mag-relaks sa southern France. Usa ka gabii, sa bag-o pa lang milubog ang adlaw ug napuno sa kangitngit ang palibut sa probinsya nga dapit, mihukom ko sa paghigda diha sa usa ka lounge chair gawas sa balay. Misugod ko pagtan-aw sa kalangitan. Sa sinugdanan ngitngit gyud kaayo. Kalit lang, mitumaw ang usa ka kahayag diha sa kalangitan sama sa usa ka kidlap, dayon duha, dayon tulo. Anam-anam, samtang nag-adjust akong mga mata sa kangitngit, nakaplagan nako akong kaugalingon nga nagdayeg sa daghang mga bitoon. Ang akong gihunahuna nga ngitngit nga kalangitan nahimong Milky Way.

Samtang namalandong ko sa kadako sa uniberso ug sa akong kagamayon, namalandong ko, “Unsay akong bili atubangan sa ingon kanindot ug kadako nga uniberso?” Nakahunahuna ko og usa ka kasulatan:

“Sa magapalandong ako sa imong mga langit, sa buhat sa imong mga tudlo, sa bulan ug sa mga bitoon, nga imong gibut-an;

“Unsa ba ang tawo, nga ikaw matinagdanon man kaniya? ug ang anak sa tawo, nga ikaw nagduaw man kaniya? (Salmo 24:3–4)

Nagsunod dayon kining makahupay nga pulong:

“Kay gibuhat mo siya nga ubos lamang og diyutay sa mga manolunda, ug gipurongpurongan mo siya uban sa himaya ug dungog” (Salmo 8:5).

Kini ang daw sumpaki ug milagro sa Paglalang. Ang uniberso dako kaayo ug walay kahangturan, apan sa samang higayon, kitang tanan adunay talagsaong bili nga mahimayaon ug mahangturon sa mata sa atong Tiglalang. Ang akong pisikal nga pagkaanaa dili kaayo mahinungdanon, apan ang akong personal nga bili dili gayud masukod ang kaimportante niini sa akong Langitnong Amahan.

Nasayud nga ang Dios personal nga nakaila ug nahigugma kanato susama sa usa ka hayag nga nagdan-ag sa atong kinabuhi ug naghatag og kahulugan niini. Bisan kinsa ko, aduna ba koy higala o wala, sikat ba ko o dili, ug gani mibati ko nga sinalikway o gibiay-biay sa uban, aduna koy dakong kasiguradoan nga ang akong Langitnong Amahan nahigugma nako. Siya nasayud sa akong panginahanglan, Siya nakasabut sa akong kabalaka; Siya naghinam-hinam sa pagpanalangin nako.

Hunahunaa unsay kahulugan niini para ninyo kon inyong makita ang inyong kaugalingon sama sa pagtan-aw sa Dios kaninyo. Unsa kaha kon inyong lantawon inyong kaugalingon nga may maayong pagbati, gugma, ug pagsalig sama sa paglantaw sa Dios? Hunahunaa ang epekto niini sa inyong kinabuhi kon inyong masabtan ang inyong mahangturong potensyal sama sa pagsabut niini sa Dios.

Nagpamatuod ko nga naa Siya. Pangitaa Siya! Pagsiksik ug pagtuon. Pag-ampo ug pangutana. Nagsaad ko ninyo nga ang Dios mopadala og aktwal nga mga timaan sa Iyang pagkaanaa ug sa Iyang gugma para ninyo.

Ang mamahimo kon si kinsa gyud kamo mora og sukwahi. Unsaon nako sa pagkahimo kon kinsa na ko karon? Ihulagway ko kining baruganan pinaagi sa usa ka istorya.

Ang salida sa sine nga The Age of Reason nagsaysay sa istorya ni Marguerite, adunahan nga banker kinsa busy kaayo sa mga biyahe ug mga komperensya. Bisan tuod may seryusong nangulitawo niya, siya miingon nga wala siyay panahon sa kaminyoon o sa mga bata.

Sa adlaw nga siya nag-40 anyos na nakadawat siya og kahibulongan nga sulat nga mabasa, “Pinalanggang ako, siyete anyos ko karon ug nagsulat ko nimo niini aron sa pagtabang nimo nga makahinumdom sa mga saad nga akong gihimo sa dihang siyete anyos pa ko, ug usab sa pagpahinumdom kanimo kon unsay gusto nako nga mamahimo.” Ang tagsulat walay lain kon dili si Marguerite sa dihang siyete anyos pa siya. Ang misunod mao ang daghang mga sulat diin ang bata nga babaye detalyadong mihulagway sa mga tumong sa iyang kinabuhi.

Nakaamgo si Marguerite nga kon si kinsa siya karon dili mao ang tawo nga iyang gusto nga siya mamahimo sa dihang bata pa siya. Sa dihang mihukom siya nga mahimong matang sa tawo nga iyang gilantaw samtang bata pa, nabali gyud ang iyang kinabuhi. Nakig-uli siya sa iyang pamilya ug determinado sa pagpahinungod sa nahabilin sa iyang kinabuhi sa pagserbisyo sa mga nanginahanglan.³

Kon posible pa nga makadawat mo og sulat gikan sa inyong kinabuhi sa wala pa dinhi sa yuta, unsa kahay isulti niini? Unsa kahay epekto niini nga sulat gikan sa nakalimtan apan tinuod nga kalibutan diha kaninyo kon inyo kining madawat karon?

Mahimong ingon niini ang mabasa sa sulat: “Pinalanggang ako, nagsulat ko nimo aron makahinumdom ka kon unsay gusto nako nga mamahimo. Unta imong mahinumduman nga ang akong dakong tinguha mao ang mahimong disipulo sa atong Manluluwas, nga si Jesukristo. Misuporta ko sa Iyang plano, ug kon maanaa ko sa yuta, gusto kong motabang Niya sa Iyang buhat sa kaluwasan. Palihug hinumdumi usab nga gusto kong mahimong kabahin sa usa ka pamilya nga mag-uban hangtud sa kahangturan.”

Usa sa pinakanindot nga kasinatian sa kinabuhi mao ang pagkaila kon si kinsa ta ug asa ta gikan ug dayon makanunayong magpakabuhi nga nahiuyon sa atong tinuod nga pagkatawo isip mga anak sa Dios ug uban sa katuyoan sa atong pagkaanaa.

Usa ka pagtulun-an gikan ni propetang Malaquias mahinungdanon kaayo sa Pagpahiuli sa ebanghelyo: “Ug siya motanom diha sa mga kasingkasing sa mga anak sa mga saad nga gihimo ngadto sa mga amahan, ug ang mga kasingkasing sa mga anak mobati sa ilang mga amahan” (Joseph Smith—Kasaysayan 1:39). Salamat sa Pagpahiuli, kamo ang mga anak sa saad. Kamo ang makadawat isip manununod sa mga saad nga gihimo ngadto sa inyong mga amahan.

Basaha pag-usab ang inyong patriyarkal nga panalangin. Niini nga panalangin ang Ginoo nagmatuod nga kamo kabahin sa usa sa dose nga tribo sa Israel, ug tungod niini, pinaagi sa inyong pagkamatinud-anon, kamo mahimong manulundon sa dako kaayong mga panalangin nga gisaad ngadto kang Abraham, Isaac, ug Jacob. Ang Dios misaad kang Abraham, “Kutob sa modawat niini nga Ebanghelyo pagatawgon sunod sa imong ngalan, ug pagaiphon nga imong binhi, ug mobarug ug mopanalangin kanimo, ingon nga ilang amahan” (Abraham 2:10).

Kini nga mga saad makita, ug kon atong buhaton atong bahin, ang Dios mobuhat sa Iyang bahin. Sa laing bahin, kini nga mga saad dili makasigurado nga tanang nahitabo sa atong kinabuhi mahitabo sumala sa atong mga gilauman ug mga gusto. Hinoon, ang mga saad sa Dios naggarantiya nga ang mga mahitabo nato sumala sa Iyang kabubut-on. Ang pinakanindot nga butang nga atong tinguhaon niining kinabuhi mao ang paghan-ay sa atong kabubut-on ngadto sa kabubut-on sa Dios—sa pagdawat sa Iyang tumong para sa atong kinabuhi. Siya nasayud sa tanang butang gikan sa sinugdanan, may panglantaw nga wala nato, ug mahangturong naghigugma kanato.

Ihulagway ko kining baruganan gamit ang personal nga kasinatian. Sa dihang bata pa ko, mihukom ko sa pagpangandam sa entrance exam sa pinakamaayong business school sa France. Kini nga pagpangandam, nga milungtad og usa ka tuig, mahagiton kaayo. Sa sinugdanan sa tuig mihukom ko nga bisan unsa pa kalisud ang buluhaton, dili gyud nako itugot nga ang akong pagtuon makapugong nako sa pagsimba o pag-apil sa klase sa institute kausa kada semana. Gidawat gani nako ang call sa pagserbisyo isip klerk sa akong young adult ward. Mapasaligon ko ang Dios moila sa akong pagkamatinud-anon ug motabang nako sa pagkab-ut sa akong mga tumong.

Pagtapos sa tuig, sa dihang nagkaduol na ang eksamin, gibati nako nga akong gibuhat akong pinakamaayo. Sa akong pag-abut sa eksaminasyon sa labing inila nga eskwelahan, aduna koy pagsalig nga ihatag sa Ginoo ang akong mga tinguha. Walay swerte, ang oral exam sa subject nga maayo unta ko wala damha nga napalpak—ang grado nga akong nadawat dili igo aron makasulod ko niining eskwelahan nga ganahan sa kadaghanan. Nasagmuyo ko pag-ayo. Nganong gipasagdaan man ko sa Ginoo nga nagkugi man ko sa akong pagkamatinud-anon?

Sa dihang gipresentar nako akong kaugalingon para sa oral exam sa ikaduha nga ekswelahan nga akong napilian, nagduha-duha ko og maayo. Dinhi nga eskwelahan ang eksamin nga gihatagan gyud og gibug-aton mao ang interbyu uban sa mga maghuhukom nga gipangulohan sa direktor sa eskwelahan. Ang sinugdanan sa interbyu normal lang—hangtud gipangutana ko og daw dili mahinungdanon nga pangutana: “Nasayud mi nga nagtuon ka og maayo sa pagpangandam niining eksamin. Apan interesado mi nga masayud unsa ang imong mga kalihokan gawas sa imong pagtuon.”

Gikulbaan ko! Sulod sa usa ka tuig duha lang akong gibuhat: magtuon ug mosimba! Nahadlok ko nga ang maghuhukom negatibong mosabut sa deskripsyon sa akong pagkamiyembro sa Simbahan. Apan sa usa ka segundo mihukom ko nga magpabiling matinud-anon sa akong mga baruganan.

Sulod sa 15 minutos o sobra pa, gihulagway nako akong mga kalihokan sa Simbahan: akong mga miting sa adlaw nga Igpapahulay, mga klase sa institute, ug mga responsibilidad isip klerk sa ward. Sa dihang nahuman ko, ang direktor sa eskwelahan misulti.

“Kahibalo ka, sa dihang batan-on pa ko, nag-eskwela ko sa Estados Unidos,” miingon siya. “Usa sa akong suod nga higala kay Mormon. Talagsaon siya nga batan-ong lalaki, usa ka tawo nga adunay maayong tawhanong mga hiyas. Gikonsiderar nako ang mga Mormon nga buotang mga tawo.”

Nianang adlawa nadawat nako ang usa sa pinakadakong posible nga grado, nga nakapasulod nako niining eskwelahan nga may honor.

Nagpasalamat ko sa Ginoo sa Iyang kabuotan. Hinoon, milungtad og pipila ka tuig aron makasabut ko sa milagrusong panalangin nga wala ko masulod sa unang eskwelahan. Sa ikaduha nga eskwelahan, nakahimamat ko og importanting mga tawo. Ang benepisyo sa akong pakig-uban nila nahimong klaro sa tibuok panahon sa akong pagpanarbaho ug importante gihapon sa akong kinabuhi ug sa kinabuhi sa mga sakop sa akong pamilya.

Kon ang mga butang wala mahitabo sama sa inyong gilauman human inyong gibuhat ang tanan, andam nga mosunod sa kabubut-on sa inyong Langitnong Amahan. Dili siya mopahamtang nato og bisan unsang butang nga dili ikaayo nato. Paminawa ang kalmang tingog nga naghunghong sa atong mga dunggan: “Ang tanan nga mga tawo ania sa akong kamot; pagmalinawon ug hibaloi nga Ako mao ang Dios” (D&P 101:16).