نوشته‌های مقدّس
اصول و پیمان ها ۳۲


بخش ۳۲

وحی داده شده از طریق جوزف اسمیتِ پیامبر به پارلی پارکر پرَت و زیبا پیترسون، در منچسترِ نیویورک، اوائل اکتبر ۱۸۳۰. علاقه و میل زیادی توسّط ارشدان دربارۀ لامانیان احساس می شد، از کسانی که برکات پیش گویی شدۀ آنها را کلیسائیان از کتاب مورمون فهمیده بودند. به دنبال آن، دعا کردند که سَروَر خواست خود را نشان دهد به اینکه آیا ارشدان در آن زمان به قبیله های بومیان امریکا در غرب فرستاده شوند یا نه. این وحی به دنبال آن آمد.

۱–۳، پارلی پارکر پرَت و زیبا پیترسون فراخوانده می شوند تا به لامانیان موعظه کنند و آلیور کادری و پیتر ویتمرِ پسر را همراهی کنند؛ ۴–۵، آنها بایستی برای فهمیدن نوشته های مقدّس نیایش کنند.

۱ و اینک دربارۀ خدمتگزارم پارلی پارکر پرَت، بنگر، من به او می گویم که به هستی خودم سوگند من می خواهم که او مُژدۀ مرا اعلام کند و از من یاد بگیرد، و فروتن شده و افتاده دل شود.

۲ و اینکه چیزی که من بر او تعیین کرده ام این است که او بایستی با خدمتگزارانم، آلیور کادری و پیتر ویتمرِ پسر، به بیابان به میان لامانیان برود.

۳ و زیبا پیترسون نیز بایستی با آنها برود؛ و من خودم با آنها خواهم رفت و در میان آنها خواهم بود؛ و من شفیع آنها نزد پدر هستم، و هیچ چیزی بر آنها چیره نخواهد شد.

۴ و آنها به آنچه نوشته شده است بایستی توجّه کنند، و هیچ وحی دیگری را ادعا نکنند؛ و آنها بایستی همیشه نیایش کنند که من همان را نسبت به فهم آنها آشکار کنم.

۵ و آنها بایستی به این سخنان توجّه کنند و ناچیز نشمرند، و من آنها را برکت خواهم داد. آمین.