អំណោយទានសួគ៌ា
យុវជន
ពុំមានយុវជនណាទន្ទឹងរង់ចាំបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ខ្លាំងដូចខ្ញុំនោះទេ ។ ខ្ញុំចូលចិត្តបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ណាស់ ! ហើយឪពុកម្ដាយរបស់ខ្ញុំពូកែខាងធ្វើឲ្យផ្ទះរបស់ពួកយើងក្លាយជាស្ថានដ៏មនោរម្យ និងកក់ក្ដៅនារដូវរងារ ។ មានការតុបតែង តន្ត្រី ពន្លឺភ្លើង នំចំណី និងអំណោយ ។ មែនហើយ ខ្ញុំទន្ទឹងចាំអំណោយទាំងឡាយ ។ រាល់ឆ្នាំ ខ្ញុំបានធ្វើបញ្ជីក្ដីប្រាថ្នាដ៏ស្មោះមួយអំពីបំណងដ៏ធំបំផុតនៃដួងចិត្តខ្ញុំ ។
ដោយសារតែយើងរស់នៅធ្វើចម្ការ ដូច្នេះពីមុនយើងបើកអំណោយរបស់យើងរាល់ព្រឹកបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ នោះយើងពាក់ខោអាវកក់ក្ដៅដើម្បីចេញទៅក្រៅផ្ទះដែលមានអាកាសធាតុត្រជាក់ ហើយមើលថែសត្វនៅចម្ការរបស់យើង ។ គ្មានអ្វីល្អប្រសើរជាងការបញ្ចប់ការងាររបស់យើង ហើយត្រឡប់ទៅរកសកម្មភាពដ៏អស្ចារ្យនៃព្រឹកនោះទេ ។
ខ្ញុំទើបតែចាប់ផ្ដើមរៀនអំពីបុរសម្នាក់នេះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលយើងប្រារព្ធពិធីកំណើតរបស់ទ្រង់ ។ ប៉ុន្តែវាជាស្ថានភាពដ៏ល្អមួយ ។ វាគឺជាបុណ្យកំណើតទ្រង់ ប៉ុន្តែយើងទទួលបានអំណោយទាំងអស់ ។ តើក្មេងណាដែលថាមិនចូលចិត្តនោះ ! បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់គឺអ្វីៗសុទ្ធតែល្អ ។
ទីបំផុត នៅពេលខ្ញុំធំឡើង ខ្ញុំបានយល់អំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះកាន់តែច្រើន—ការប្រសូត និង ថ្ងៃកំណើតរបស់ទ្រង់, ជីវិត និងអព្ភូតហេតុរបស់ទ្រង់ អំណាច និងពលិកម្មរបស់ទ្រង់ ដង្វាយធួន និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ប៉ុន្តែដែលសំខាន់បំផុតនោះគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មហិមា និងពុំអាចថ្លែងបានរបស់ទ្រង់ ។ មែនហើយ បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់គឺអ្វីៗសុទ្ធតែល្អ តែនោះជារឿងធម្មតាទេ ពីព្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាអ្វីៗដ៏ល្អនោះហើយ ។ ឬនិយាយឲ្យកាន់តែប្រសើរនោះគឺថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យ !
ការបម្រើបេសកកម្ម
ដូចជាយុវវ័យជាច្រើនដែរ ខ្ញុំទន្ទឹងចាំបម្រើបេសកកម្មដោយក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែនៅបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់លើកដំបូងដែលខ្ញុំនៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ខ្ញុំមានការតក់ស្លុតបន្ដិច ។ នៅជាច្រើនខែទៀតនឹងដល់ខួបកំណើត ១៩ ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ ដូច្នេះអ្វីដែលខ្ញុំអាចគិតគឺទៅបេសកកម្ម ។ កាលនោះខ្ញុំនៅក្មេងជាងមិត្តរួមថ្នាក់ និងមិត្តភក្ដិរបស់ខ្ញុំ ហើយពួកគេជាច្រើនដែលបានចេញបេសកកម្មចោលខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំគឺជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់រួចទៅហើយ ។ អ្វីតែមួយគត់ដែលរារាំងផ្លូវរបស់ខ្ញុំគឺខួបកំណើតរបស់ខ្ញុំ ។
បន្ទាប់ពី ការរង់ចាំដ៏យូរមក ទីបំផុតពេលវេលារបស់ខ្ញុំបានមកដល់ ហើយខ្ញុំបានចូល អិម ធី ស៊ី ។ នៅដើមខែធ្នូ ខ្ញុំបានឃើញថា ខ្ញុំត្រូវធ្វើដំណើរតាមយន្ដហោះទៅកាន់បេសកកម្មរបស់ខ្ញុំនៅ សាន់ទីអាហ្គោ ប្រទេស ឈីលី ។ ទីបំផុតខ្ញុំបានចេញដំណើរ ហើយអ្វីដែលកាន់តែល្អនោះគឺបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ពិតជាខិតជិតមកដល់ហើយ ។ ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តថា ខ្ញុំត្រៀមខ្លួនជាស្រេចសម្រាប់បទពិសោធន៍ដ៏រុងរឿងបំផុតក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ។
ប៉ុន្តែនៅពេលខ្ញុំចុះពីលើយន្ដហោះ ខ្ញុំបានឃើញភ្លាមថា មានភាពខុសគ្នាទាំងស្រុងពីអ្វីដែលមាននៅយូថាហ៍ ។ មែនហើយ បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ខិតជិតមកដល់មែន ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ដូចជានៅកណ្ដាលរដូវក្ដៅអញ្ចឹង ។ តើព្រិលទឹកកកនៅឯណា ? តើស្បែកជើងកវែង និងអាវរងានៅឯណា ?
មិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំបានចូលប្រឡូកនឹងបញ្ហានានាក្នុងកិច្ចការនោះ ។ ខ្ញុំរងទុក្ខនឹងការប្ដូរម៉ោងពេល ហើយពេលខ្លះឃើញថា ខ្លួនខ្ញុំដេកលក់ពេលកំពុងបង្រៀនគេ ។ វប្បធម៌មានភាពខុសគ្នា ខ្ញុំមិនយល់ភាសាគេទេ—វាមិនដូចជាអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀននៅ អិម ធី ស៊ី សោះ— ហើយអាហារក៏ប្លែកដែរ ។ និយាយអំពីអាហារ ដៃគូខ្ញុំ និងខ្ញុំច្បាស់ជាបានញ៉ាំអ្វីដែលមិនល្អហើយ ពីព្រោះយើងទាំងពីរនាក់បានឈឺធ្ងន់ ។ ក្រោយមក លើសពីបញ្ហាផ្សេងទៀតទាំងអស់នោះ នៅយប់ថ្ងៃដំបូងរបស់ខ្ញុំនៅប្រទេស ឈីលី យើងបានជួបនូវការរញ្ជួយដី ។
វាគឺជាបុណ្យគ្រីស្ទដំបូងដែលខ្ញុំនៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ហើយខ្ញុំឈឺជាទម្ងន់ ។ ខ្ញុំដេកលើគ្រែក្នុងប្រទេសដែលពុំធ្លាប់ស្គាល់ ព្យាយាមយល់ភាសាដែលខ្ញុំពិបាកយល់ រស់នៅជាមួយមនុស្សផ្សេងដែលខ្ញុំទើបតែស្គាល់ ។ តើនេះជាកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនាឬ ? ហើយហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំប្រញាប់ប្រញាល់ធ្វើអ្វី ?
ប៉ុន្តែក្រៅពីបញ្ហាទាំងអស់នេះ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមស្រឡាញ់ប្រជាជនឈីលីដោយអស់ពីដួងចិត្តខ្ញុំ ។ ពួកគេល្អ និងគួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់—ហើយ ពួកគេជាច្រើនចង់រៀនពីសារលិខិតអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងខ្លាំង ។ នៅក្នុងពិភពលោកពិត និងជាក់ស្ដែង ជាកន្លែងដែលមនុស្សចង់បានសារលិខិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះយ៉ាងខ្លាំងនោះ ដើមគ្រីស្ទម៉ាស់ និងស្រោមជើងដាក់កាដូស្ទើរតែមិនសំខាន់ដូចកាលពីមុនទៀតឡើយ ។ បើព្រះគ្រីស្ទបានយាងចេញពីដំណាក់សួគ៌ារបស់ទ្រង់មកផែនដីដើម្បីរងទុក្ខ ហើយសុគតជំនួសយើងទាំងអស់គ្នា នោះខ្ញុំពិតជាអាចចេញពីផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ប្រឈមមុខនឹងរឿងមិនសុខស្រួលមួយចំនួន ដើម្បីចែកចាយសារលិខិតដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់បាន ។
បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នោះបានបង្រៀនខ្ញុំពីអំណរពិតនៃការជួយមនុស្សឲ្យទទួលបានអំណោយដ៏មហិមាបំផុតរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ជាផែនការនៃសុភមង្គលដ៏រុងរឿងរបស់ទ្រង់—ហើយសុភមង្គលដែលខ្ញុំរកឃើញ គឺជាអ្វីមួយដែលមនុស្សគ្រប់រូបចង់បានបំផុត ពុំគ្រាន់តែនៅពេលបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែចង់បានវាជានិច្ចកាល ។
ពោះម៉ាយវ័យក្មេង និងអាពាហ៍ពិពាហ៍
ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំបន្ទាប់ពីបេសកកម្មរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានឃើញថា ខ្ញុំជួបនឹងឧបសគ្គថ្មី ។ ខ្ញុំអស់សង្ឃឹម នឿយហត់ ហើយឯកោណាស់ ។ កាលពីច្រើនខែមុន ភរិយារបស់ខ្ញុំដែលរៀបការបានតិចជាងពីរឆ្នាំ បានទទួលមរណភាពដោយគ្រោះថ្នាក់ចររាចរណ៍ដែលពុំនឹកស្មានដល់ បន្សល់ទុកកូនស្រីអាយុ ៧ ខែរបស់យើងនៅឯកោ ។
ខ្ញុំជានិស្សិតសាកលវិទ្យាល័យ កំពុងរៀនផង ធ្វើការផង ហើយពុះពារដើម្បីរៀនធ្វើជាឪពុកទោល ។ បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ខិតចូលមកដល់ មនុស្សដទៃបានធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅផ្ទះជួបជុំគ្រួសារ និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេក្នុងថ្ងៃឈប់សម្រាក តែដោយសារតែខ្ញុំត្រូវធ្វើការ នោះខ្ញុំត្រូវបន្ដនៅសាលារៀន ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឯកោ ហើយសោកសៅណាស់ ។ បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់បានមកដល់ ហើយក៏កន្លងផុតទៅ ហើយពេលវេលាចេះតែបន្ដទៅមុខ ។
អស់រយៈពេលជិតមួយឆ្នាំក្រោយមក នៅពេលបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់បានមកដល់ ខ្ញុំបានឃើញថា ខ្ញុំនៅតែឯង ។ ឥឡូវនេះបទគម្ពីរសរសេរថា វាមិនល្អទេដែលបុរសនៅតែម្នាក់ឯង ( សូមមើល លោកុប្បត្តិ ២:១៨) ហើយខ្ញុំយល់ស្របអស់ពីចិត្ត ។ ខ្ញុំត្រូវការដៃគូម្នាក់ ហើយកូនស្រីរបស់ខ្ញុំត្រូវការម្ដាយម្នាក់ ។
ខ្ញុំមានហេតុថា « ខ្ញុំពុំមែនជាប្ដីដ៏ពិសេសទេ ប៉ុន្តែ តើមានស្ត្រីណាមិនចង់បានទារិកាពិត មានជីវិតសម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ? ពុំមែនជាតុក្កតាទេ—ប៉ុន្តែជាមនុស្សពិត ? » ខ្ញុំនឹងមានអំណរគុណណាស់ បើនរណាម្នាក់ចង់បានទារិកានេះ មែនហើយ ខ្ញុំនឹងធ្វើជាកញ្ចប់កាដូ ។
ខ្ញុំបានមើលឃើញនារីម្នាក់ឈ្មោះ ណានស៊ី ដែលរៀនក្នុងថ្នាក់ជីវវិទ្យារបស់ខ្ញុំ ប៉ុន្តែវាជិតចុងត្រីមាសទៅហើយ ហើយខ្ញុំនៅតែពុំក្លាហាននឹងនិយាយជាមួយនាងទេ ។ ស្ថានសួគ៌ច្បាស់ជានៅខាងខ្ញុំហើយ ព្រោះនៅថ្ងៃមួយ ជាឱកាសដ៏ល្អដែលយើងបាននៅក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលប្រលងក្នុងពេលតែមួយជាមួយគ្នា ។ នេះជាឱកាសរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំបាមចាប់ផ្ដើមសន្ទនាជាមួយនាង ហើយក្រោយមកនាយប់នោះ ខ្ញុំបានទូរសព្ទទៅនាង សុំនាងដើរលេងជាគូ ។ ពួកយើងបានទៅដើរលេងជាគូបានម្ដង ក្រោយមកម្ដងទៀត ហើយម្ដងទៀត ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំបានដឹងថា បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នឹងមកដល់ ហើយណានស៊ីនឹងទៅផ្ទះរបស់នាង ។ តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបន្ដឲ្យទំនាក់ទំនងរបស់យើងដែលទើបតែកើតមានឡើងនេះបានរីកចម្រើននោះ ?
ខ្ញុំបានរៀបផែនការមួយ ។ ដោយមានជំនួយមកពីបងស្រីរបស់ ណានស៊ី និងមិត្តប្រុសគាត់ ខ្ញុំនឹងឲ្យអំណោយភ្ញាក់ផ្អើលជាសម្ងាត់ដល់ ណានស៊ី នៅថ្ងៃនីមួយៗក្នុង ១២ ថ្ងៃមុនដល់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ។
ផែនការរបស់ខ្ញុំបានដំណើរការ ។ ណានស៊ី បានទទួលអំណោយ ប៉ុន្តែនាងពុំដឹងសោះឡើយថា អំណោយនោះមកពីណា ។ វាបានក្លាយទៅជារឿងអាថ៌កំបាំងមួយសម្រាប់គ្រួសារនាងទាំងមូលព្យាយាមចង់ដឹង ។ បងស្រីរបស់ ណានស៊ី និងមិត្តប្រុសគាត់បានសន្យាថា ពួកគេនឹងមិនប្រាប់ពីការចូលរួមរបស់ពួកគេទេ ។ វាគឺជាបក្សព័ន្ធសម្ងាត់ពិតមែន—ជាការលើកទឹកចិត្តដ៏ល្អតែមួយ ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មានយប់មួយគ្រួសារនាងបានដឹងពីតម្រុយ ។ ពេលកណ្តឹងទ្វាររោទិ៍ឡើង គ្រួសារនាងបានស្ទុះទៅមាត់ទ្វារ ហើយពួកគេបានឃើញមានឡានមួយបើកចេញទៅយ៉ាងលឿន ។ ពួកគេបានកត់លេខផ្លាកឡាន ហើយនៅថ្ងៃស្អែកឡើង ពួកគេបានទូរសព្ទទៅការិយាល័យធ្វើផ្លាកលេខឡាន ដើម្បីមើលថា ម្ចាស់ឡាននោះជានរណា ។ ពួកគេបានរកឃើញថា វាជាកម្មសិទ្ធិរបស់សមាជិកគ្រួសារមិត្តប្រុសរបស់បងស្រី ។ រឿងអាថ៌កំបាំងត្រូវបានធ្លាយចេញមកហើយ ។ បងស្រីរបស់ ណានស៊ី និងមិត្តប្រុសគាត់ បានចេញខ្លួនសារភាពពីការចូលរួមរបស់ពួកគេនៅក្នុងគម្រោងរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តដោយស្ងាត់ៗដែលគេដឹងថា ជាខ្ញុំ ពីព្រោះណានស៊ី និងខ្ញុំអាចចំណាយពេលបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ជាមួយគ្នា ហើយចាប់ពីពេលនោះមកយើងបានបន្ដការដើរលេងជាគូរបស់យើង ។
ដូចជាអ្វីដែលខ្ញុំបានសង្ឃឹមទុក ណានស៊ី ពិតជាចង់បានទារិកាពិតៗសម្រាប់បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់មែន ។ នាងស្រឡាញ់កូនស្រីរបស់ខ្ញុំដូចជាកូនស្រីនាងផ្ទាល់ ។ សំណាងល្អ ខ្ញុំធ្វើជាកញ្ចប់កាដូ ។ ពួកយើងបានរៀបការនៅរដូវក្ដៅបន្ទាប់ ។ វាគឺជាអំណោយដ៏ល្អបំផុតមួយដែលខ្ញុំបានទទួល ។
ខ្ញុំបានទទួលបទពិសោធន៍ផែនការនៃសុភមង្គលដ៏មហិមារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ ខ្ញុំមានគ្រួសារអស់កល្បជានិច្ចមួយ ហើយពួកយើងបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយគ្នាជានិរន្ដរ៍ ។ អំណោយទាននៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងក្រុមគ្រួសារអស់កល្បជានិច្ច គឺជាអំណោយមួយដែលមនុស្សស្មោះត្រង់ ទាំងអស់ នឹងទទួលបាន មិនថានៅក្នុងជីវិតនេះ ឬនៅជីវិតបន្ទាប់នោះទេ ។ មានអំណោយអ្វីដែលអាចនឹងអស្ចារ្យជាងនេះនោះ ?
នៅពេលខ្ញុំនឹកគិតពីថ្ងៃនៃភាពឯកោ និងភាពសោកសៅរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានគ្រាមួយនោះ មានព្រះទ័យថា ត្រូវគេបោះបង់ចោល ហើយនៅឯការផងដែរ ។ មានតែទ្រង់ប៉ុណ្ណោះដែលដឹងពីការឈឺចាប់របស់ខ្ញុំ ។ ទោះជានៅអំឡុងគ្រាដ៏ឯកោបំផុតរបស់ខ្ញុំក្ដី ក៏ខ្ញុំពុំធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា ទ្រង់បោះបង់ខ្ញុំចោលឡើយ ។ ទ្រង់ពុំគ្រាន់ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ ទ្រង់គឺជាបងប្រុស និងជាមិត្តល្អបំផុតរបស់ខ្ញុំផងដែរ ។
ឪពុកវ័យក្មេង
គ្រួសារតូចរបស់យើងបានរីកធំឡើង ហើយពីរបីឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានជួបនឹងការរន្ធត់ដ៏ធំមួយទៀត ។ នៅពេលបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់បានមកដល់ ណានស៊ី និងខ្ញុំបានមើលមុខគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយបានដឹងថា យើងគ្មានសល់ប្រាក់មួយសេនណាសម្រាប់ចំណាយលើអំណោយបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់សម្រាប់កូនតូចៗរបស់យើងនាឆ្នាំនោះ ។
ខ្ញុំទើបតែបានបញ្ចប់មហាវិទ្យាល័យ ហើយពួកយើងនៅតែព្យាយាមដោះស្រាយដោយខ្លួនយើង ។ ទោះជាខ្ញុំមានការងារល្អក្ដី មិនយូរប៉ុន្មានរឿងជាក់ស្ដែងបានកើតឡើង ដែលការចំណាយថ្លៃការរស់នៅបានកើនឡើងយ៉ាងខ្ពស់ ហួសពីថវិការបស់យើង ។ រឿងតែមួយគត់ដែលយើងធ្វើបានគឺថា យើងគឺជាអ្នកថ្វាយដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់ពេញលេញ ។ ទោះជាគ្មាននរណាដឹងអំពីស្ថានភាពរបស់យើងក្ដី ក៏ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះបានដឹងដែរ ហើយពួកទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមប្រទានអព្ភូតហេតុតូចៗនៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ដល់យើង ។
មានថ្ងៃមួយ កណ្តឹងទ្វារផ្ទះយើងបានរោទិ៍ឡើង ។ នោះគឺជាមិត្តជិតខាងម្នាក់បានយកប្រអប់មួយមកដែលមានតុក្កតាដ៏ច្រើន ។ នាងបាននិយាយថា « ពួកយើងសម្អាតផ្ទះរបស់យើង ហើយយើងឃើញតុក្កតាទាំងនេះ ដែលកូនៗរបស់យើងឈប់លេង ។ ពួកយើងចង់ដឹងបើកូនៗរបស់អ្នកនឹងចូលចិត្តវា » ។ ពួកគេចូលចិត្តតុក្កតាទាំងនោះណាស់ !
មានថ្ងៃមួយទៀត កណ្តឹងទ្វារបានរោទិ៍ឡើងម្ដងទៀត ។ គ្រានេះ គឺជាសមាជិកមួយចំនួនមកពីវួដរបស់យើង ។ ពួកគេបានឈរនៅខាងមុខទ្វារទាំងមានកង់សម្រាប់ក្មេងស្រីតូចមកជាមួយ ។ ពួកគេនិយាយថា « ពួកយើងពុំត្រូវការកង់នេះទៀតទេ ហើយពួកយើងបានគិតអំពីគ្រួសាររបស់អ្នក ។ តើអ្នកគិតថា កូនស្រីរបស់អ្នកអាចប្រើវាទេ ? » ពួកយើងមានអំណរដ៏ហួសប្រមាណ !
ពីរបីសប្ដាហ៍ពីមុនកូនប្រុសតូចរបស់ពួកយើងចូលរួមនឹងការប្រលងផាត់គំនូរនៅហាងក្នុងមូលដ្ឋានមួយ ។ ពួកយើងបានទទួលទូរសព្ទនៅថ្ងៃមួយប្រាប់ពីដំណឹងដ៏រីករាយថា គាត់ឈ្នះការប្រលង ។ គាត់បានឈ្នះវីដេអូកូនក្មេងដ៏មានប្រជាប្រិយភាពមួយ ។ ពួកយើងស្រឡាំងកាំង !
អព្ភូតហេតុតូចៗទាំងអស់នេះ កូនៗរបស់យើងមានអំណោយគ្រីស្ទម៉ាស់មួយចំនួន ។ ពួកយើងបានថ្វាយដង្វាយមួយភាគក្នុងដប់របស់យើង ហើយព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបើកបង្អួចនៃស្ថានសួគ៌ ហើយចាក់ស្រោចពរជ័យរបស់ពួកទ្រង់—ចុះមកតាមបំពង់ផ្សែងចង្ក្រានកម្ដៅ ។
ខ្ញុំបាននឹកគិតថា ព្រះទារកបានប្រសូតនៅក្នុងស្ថានភាពរាបទាប ប៉ុន្តែមានអ្នកដទៃបានរកឃើញទ្រង់ ហើយបានថ្វាយអំណោយដ៏មានតម្លៃផងដែរ ។ ក្នុងនាមជាឪពុកនៅលើផែនដី ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្វីៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំអាចធ្វើទៅបាន ទៅឲ្យកូនៗរបស់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់ ។
ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងមានព្រះទ័យដូចគ្នា ។ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ល្អឥតខ្ចោះ ទ្រង់មានព្រះទ័យប្រទានដល់យើងនូវ អ្វីៗទាំងអស់ ដែលទ្រង់មាន ។ វាគឺជាអំណោយដែលពុំអាចថ្លែងបាន ។
សេចក្ដីបញ្ចប់
បងប្អូនប្រុសស្រី យើងទាំងអស់គ្នា មានគ្រាណាមួយ ឬគ្រាផ្សេងទៀត ដែលយើងមាន ឬនឹងមានអារម្មណ៍ឯកោ ឈឺចាប់ អស់សង្ឃឹម ក្រីក្រ ឬនៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ។ ជាព្រះគុណដែលយើងមានព្រះវរបិតាដ៏អស់កល្ប និងព្រះអង្គសង្គ្រោះយល់ពីយើង ។ នៅពេលយើងទៅរកពួកទ្រង់ នោះពួកទ្រង់នឹងដឹកដៃយើង ហើយជួយយើងនៅគ្រប់បញ្ហា ។
បងប្អូនប្រុសស្រី យើងទាំងអស់គ្នា មានគ្រាណាមួយ ឬគ្រាផ្សេងទៀត ដែលយើងនឹងស្គាល់នរណាម្នាក់ដែលឯកោ ឈឺចាប់ អស់សង្ឃឹម ក្រីក្រ ឬនៅឆ្ងាយពីផ្ទះ ។ ព្រះវរបិតា និងព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង អាចដឹកនាំយើងឲ្យជួយអ្នកដទៃ ហើយនោះនឹងជាឯកសិទ្ធិរបស់យើងដើម្បីធ្វើដូច្នោះ ។
កាលពីកុមារ ខ្ញុំបានគិតថា បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់មានតែមួយថ្ងៃទេក្នុងមួយឆ្នាំ ។ ឥឡូវពេលពេញវ័យ ខ្ញុំបានដឹងថា បុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់គឺមានរៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ដោយសារតែព្រះទ័យមេត្តារបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះដ៏សំណព្វរបស់យើងគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះយើងគឺជាអ្នកទទួលនូវអំណោយសួគ៌ាដែលបន្ដចាក់ស្រោច—ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ អំណោយទានសួគ៌ាមានច្រើនអនេក ។
ការដឹងគុណរបស់ខ្ញុំចំពោះព្រះវរបិតា និងព្រះរាបុត្រាគឺជ្រាលជ្រៅ និងមហិមា ដូចជា អាម៉ូន ពីបុរាណថា « ខ្ញុំមិនអាចនិយាយបាន ទោះជាមួយផ្នែកតូចបំផុត [ ដែល ] ខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ផង » (អាលម៉ា ២៦:១៦) ។
មែនហើយ ថ្ងៃកំណើតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលយើងប្រារព្ធធ្វើជារៀងរាល់រដូវបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ប៉ុន្តែដោយសារតែសេចក្ដីល្អរបស់ព្រះវរបិតា និងបុត្រា យើងនៅតែទទួលបានអំណោយទាំងអស់ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីកិច្ចការនេះ ក្នុងព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។