آن کتاب

به عنوان یک جوان ١٢ سالۀ پیشآهنگ، من هدیۀ بسیارخواستار شده ای برای اضافه کردن به تجهیزات پیشاهنگی را دریافت کردم. این یک تبرچه با یک روکش چرمی کلفت بود! درکوه نوردی بعدی، خیس و سرد، بخاطر برف سنگین در مسیرمان، در تاریکی به اردوگاه رسیدیم. تنها فکری که می توانستم بکنم ساختن آتشی با شعلۀ بزرگ بود. من بلافاصله به کار بریدن یک درخت افتاده با تبر تازه ام رفتم. چنانکه شروع به زدن تبر کردم، کلافه شدم زیرا به نظر نمی رسید که آن بخوبی می برید. با کلافگی، سختتر کار کردم. نا امید، با چند تکّه چوب به اردوگاه برگشتم. در روشنی نور آتش کسی دیگر، من متوجّه اشکالم شدم. من روکش تبر را در نیاورده بودم. ولیکن، می توانم گزارش بدهم که روکش کاملاً تکّه تکّه شده بود. درس آموختنی: حواسّ من با چیزهای دیگر پرت شده بود.

چنانکه ما برای به تجلیل رسیدن کار میکنیم، باید بر روی همۀ شرایط لازم کار کرده وحواسّمان را با تمرکز به یک یا دو شرایط لازم یا به دیگر چیزهای نا مربوط پرت نکنیم. خواستار بودن پادشاهی خدا سرور و شادی می آورد.^١ در صورت نیاز، ما باید حاضر به تغییر باشیم. اصلاحات کوچک مکرّر کمتر دردناکتر و در هم گسیخته تر از دورۀ اصلاحات بزرگ هستند.

نه چندان پیش، خواهر پکر و من به چند کشور خارجی سفر کردیم. ما گذرنامه ها و دیگر اسنادمان را آماده کردیم. ما همۀ آمپولها را زده، معانیات پزشکی، ویزا، و مُهر ها را به دست آوردیم. به هنگام ورود، اسناد ما بازرسی شدند و زمانی که همۀ الزامات را داشتیم، به ما اجازه داده شد وارد شویم.

شایسته شدن برای تجلیل مانند ورود به یک کشور دیگر است. هر یک از ما باید گذرنامۀ روحانی خود را بدست آوریم. ما شرایط لازم را تعیین نمیکنیم، امّا، شخصاً، باید همۀ آنها را انجام دهیم. برنامۀ رستگاری شامل تمامِ اصول، قوانین، فرامین، و آئینهای مورد نیاز برای همه بمنظور واجد شرایط شدن برای تجلیل است.^٢ سپس، ”از طریق کفّارۀ [عیسی] مسیح، همۀ انسانها نجات خواهند یافت.”^٣ کلیسا کمک می کند امّا نمی تواند آن را برای ما انجام دهد. واجد شرایط شدن برای تجلیل پژوهش مادام العمر است.

مسیح کلیسایش را بنا نهاد تا به ما کمک کند. او ١۵ مردی را که ما بعنوان پیامبران، پیش بینان، و وحی دهندگان تأئید میکنیم فرا خوانده تا کلیسا را راهنمائی کرده و مردم را تعلیم دهند. ریاست اوّل^۴ و گروه دوازده رسولان^۵ در قدرت و اختیار یکسان هستند،^٦ رسولِ ارشد بعنوان رئیس کلیسا تعیین شده است. هفتادان برای دستیاری^۷ فرا خوانده می شوند. رهبران شرایط لازم را برای تجلیل تعیین نکردند. خدا کرد! این رهبران فرا خوانده می شوند تا تعلیم داده، تشریح کرده، برانگیخته و حتیّ هشدار دهند تا اینکه تا آخر ادامه دهیم.^۸

همانطور که در کتاب دستورالعمل توضیح داده شده: ”در انجام هدف خود برای کمک به افراد و خانواده ها برای واجد شرایط شدن برای تجلیل، کلیسا بر مسئولیتّهای منصوب شدۀ الهی تمرکز می کند. اینها شامل کمک کردن به اعضاء در زندگی کردن بر پایۀ مژدۀ عیسی مسیح، گرد آوری اسرائیل از طریق تبلیغ مذهبی، مراقبت از فقرا و نیازمندان، و امکان دادن رستگاری برای مردگان توسّط ساختن معابد و انجام آئین های نیابتی هستند.”^٩ این چهار کانون و همۀ قوانین دیگر، فرامین، و آئینها ضروری هستند و نه به دلخواه. از طریق کفّارۀ عیسی مسیح و با انجام هر یک از اینها، ما مُهرهای لازم برای گذرنامه های روحانی مان را اضافه می کنیم.

در این کنفرانس در مورد تغییراتی که به ما کمک خواهند کرد تا بهتر آماده شویم تعلیم داده می شویم.

خانواده مرکز برنامۀ رستگاری است و شاید به همین دلیل است که آن ”برنامۀ عظیم شادی هم خوانده می شود.”^١٠ رئیس بوید کی پکر گفته، ”پایان نهائی همۀ فعالیّت ها در کلیسا این است که یک مرد و همسرش و فرزندانشان بتوانند در خانه خوشحال باشند.”^١١

رئیس اسپنسر دابلیو. کیمبال گفت، ”موفقیّت ما، شخصاًَ و بعنوان یک کلیسا، تا حدّ زیادی بستگی به این دارد که چقدر ما مؤمنانه بر پایۀ مژده در خانه زندگی می کنیم.”^١٢ معبد و کار شجره نامۀ خانوادگی بخشی از زندگی کردن برپایۀ مژده در خانه است. این باید یک فعالیّت خانوادگی باشد خیلی بیشتر از یک فعالیّت کلیسائی.

تأکید مجدّدی بر شجرنامۀ خانوادگی و کار معبد توسّط ریاست اوّل و گروه دوازده رسولان ارائه شده اشت.^١٣ واکنش شما به این تأکید سرور و شادی شخصی و خانوادگی تان را افزایش خواهد داد.

در کتاب اصول و پیمانها می خوانیم: ”روز عظیم خداوند نزدیک است. ... بگذارید، بنابراین، بعنوان یک کلیسا و یک مردم، و بعنوانِ مقدّسین آخرین زمان، به خداوند در درستکاری یک پیشکش عرضه کنیم، و بگذارید در معبد مقدّسش، ... یک کتاب شامل اسنادی از درگذشتگان مان، که شایستۀ پذیرش همگان باشد تقدیم کنیم.”^١۴

این ”کتاب” با استفاده از اسناد نامها و آئینها در مرکز اطلاعاتی شجره نامۀ کلیسا آماده خواهد شد.

من این مرکز اطلا عاتی را بررسی کرده و اسنادی به آن اضافه میکنم چون می خواهم نام همۀ کسانی را که دوست دارم در این کتاب باشند. آیا شما نمی خواهید؟

اصول و پیمانها بخش ١٢۸ می گوید، ”زیرا ما بدون [اجداد مان] نمی توانیم کامل شویم؛ نه هم آنها میتوانند بدون ما کامل شوند.”^١۵

تاریخچۀ خانواده بیشتر از شجره نامه، قوانین، نام ها، تاریخها، و اماکن است. بیش از تمرکز بر گذشته است. تاریخچۀ خانواده همچنین شامل زمان حال است همچنانکه تاریخچۀ خود مان را می نویسیم. آن شامل آینده هم است. ما تاریخچۀ آینده را با نوادگانمان شکل می دهیم. برای نمونه، شریک شدن داستان ها و عکسهای خانوادۀ یک مادر جوان با کودکانش کار تاریخچۀ خانوادگی است.

مانند سهیم شدن درآئین شام خداوند، رفتن به جلسات کلیسا، خواندن کتب مقدّس، و گفتن دعا های شخصی، انجام تاریخچۀ خانواده و کار معبد باید بخشی از پرستش شخصی ما باشد. واکنش جوانان مان و دیگران به دعوت پیامبری الهام بخش بوده و ثابت می کند این کار می تواند و باید انجام بگیرد توسّط همۀ اعضاء در هر سنّی.

چنانکه ارشد کوئنتین ال. کوک توضیح داد، ”ما   اصول، معابد، و فناوری را داریم.”^١٦ انجام کار حالا بسیار ساده تر است و فقط محدود به تعداد اعضائی که به آن اولویّت می دهند می باشد. کار هنوز وقت و فداکاری لازم دارد، امّا همه می توانند با آسانی نسبی در مقایسه با چند سال پیش این کار را بکنند.

برای کمک به اعضاء، کلیسا اسناد را جمع آوری کرده و ابزارهائی را فراهم کرده تا بسیاری از این کار بتواند در خانۀ خودمان یا در ساختمان های کلیسا و معبد انجام شود. بسیاری از موانع برکنار شده اند. هر آگاهی در گذشته داشته اید، حالا آن متفاوت است!

با این حال، یک مانع وجود دارد که کلیسا نمی تواند آنرا بر کنارکند. آن تردید شخصی در انجام این کار است. تنها چیزی که نیاز دارد، تصمیم گیری و تلاشی مختصر. آن زمان زیادی نیاز ندارد. تنها یک وقت کم با یک پایۀ متداوم لذّت این کار را تولید خواهد کرد. تصمیم بگیرید قدمی، برای یاد گرفتن برداشته و از دیگران بخواهید شما را کمک کنند. آنها خواهند کرد! نامهائی را که شما پیدا می کنید و به معبد می برید اسنادی برای ” آن کتاب” خواهند شد.^١۷

حتّی با افزایش چشمگیر در شرکت اعضاء، ما در می یابیم که نسبتاَ عدّۀ معدودی از اعضای کلیسا به طور منظّم در پیدا کردن و انجام آئین معبد برای خانوادۀ شان مشغول هستند. ^١۸این خواستار تغییر در اولویّت های ما است. با این تغییر مبارزه نکن، آن را در آغوش بگیر! تغییر بخشی از برنامۀ عظیم خوشبختی است.

این کار نیاز به انجام شدن دارد، نه به نفع کلیسا بلکه برای درگذشتگان و برای خودمان. ما و نیاکان مرحوم مان نیاز به مُهر در گذرنامۀ روحانی مان داریم.

آن ”پیوند”^١٩ از خانواده های ما در سراسر نسلها تنها می تواند در معابد از طریقِ آئین های پیوند رخ دهد. مراحل ساده هستند: فقط یک نام را پیدا کرده و آن را به معبد ببرید. با گذشت زمان شما قادر خواهید بود به دیگران کمک کنید که آن را هم انجام دهند.

با چند استثنا، هر کسی–هر کسیمیتواند این کار را انجام دهد!

برکات واقعی وجود دارند که با این کار همراهی می کنند. بسیاری از والدین و رهبران در مورد شرایط کنونی دنیا و تاثیر آن بر خانواده ها و جوانان نگران هستند.

ارشد داوید آ. بدنار قول داده است: ”من جوانان کلیسا را برای یادگیری درباره و تجربۀ روح الیاس دعوت میکنم ... من قول می دهم [که] شما در برابر نفوذ شدید شیطان محافظت خواهید شد. چنانکه شما در این کار مقدّس شرکت کرده و دوستش بدارید، شما در جوانی تان و در سراسر زندگی تان حفظ خواهید شد.”^٢٠

برادران و خواهران، زمانِ در آوردن روکش تبر هایمان و به کار گرفتن آنها فرا رسیده است. ما نباید تجلیل خود و خانواده هایمان را قربانی علاقه های کم اهمیّت تری بکنیم.

این کار خداست، که باید هم توسّط اعضاء و غیر اعضاء، جوانان و سالمندان، مردان و زنان انجام شود.

من سخنرانی ام را با نقل از خطّ اوّل سرود ٣٢۴ که یک کلمه اش را عوض کرده ام پایان می دهم:

عیسی مسیح شاه است! من از او شهادت می دهم بنام عیسی مسیح، آمین.