Η μουσική του Ευαγγελίου

Πριν από χρόνια άκουσα μία ραδιοφωνική συνέντευξη ενός νεαρού ιατρού ο οποίος εργαζόταν σε ένα νοσοκομείο στο Έθνος Ναβάχο. Έκανε λόγο για μία εμπειρία που είχε ένα βράδυ, όταν ηλικιωμένος γηγενής Αμερικανός με μακριές κοτσίδες ήλθε στο τμήμα εκτάκτων περιστατικών. Ο νεαρός ιατρός πήρε τον φάκελό του, πλησίασε τον άνδρα και είπε: «Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;» Ο ηλικιωμένος κοίταξε κατευθείαν μπροστά και δεν είπε τίποτε. Ο ιατρός, αισθανόμενος κάποια ανυπομονησία, προσπάθησε ξανά. «Δεν μπορώ να σας βοηθήσω, αν δεν μου μιλήσετε» είπε. «Πείτε μου γιατί έχετε έλθει στο νοσοκομείο».

Ο ηλικιωμένος τότε τον κοίταξε και είπε: «Χορεύεις;» Καθώς συλλογιζόταν την παράξενη ερώτηση ο νεαρός ιατρός, του ήλθε στον νου ότι ίσως ο ασθενής του να ήταν ο ιατρός της φυλής, ο οποίος σύμφωνα με τα αρχαία έθιμα της φυλής επεδίωκε να θεραπεύσει τους ασθενείς μέσα από τραγούδι και χορό παρά μέσω συνταγογραφούμενων φαρμάκων.

«Όχι» είπε ο ιατρός «δεν χορεύω. Εσείς χορεύετε;» Ο ηλικιωμένος έγνεψε καταφατικά. Τότε ο ιατρός ρώτησε: «Μπορείτε να με διδάξετε χορό;»

Η απάντηση του ηλικιωμένου με έχει κάνει για πολλά χρόνια να συλλογίζομαι πολύ. «Μπορώ να σε διδάξω χορό» είπε «αλλά πρέπει να ακούσεις τη μουσική».

Ενίοτε στο σπίτι μας, διδάσκουμε με επιτυχία τα βήματα του χορού, αλλά δεν επιτυγχάνουμε να βοηθούμε τα μέλη της οικογένειάς μας να ακούσουν τη μουσική. Και καθώς ήξερε καλά ο ηλικιωμένος ιατρός, είναι δύσκολο να χορέψεις χωρίς μουσική. Ο χορός χωρίς μουσική είναι αδέξιος και δεν προσφέρει ικανοποίηση -- είναι μάλιστα και ενοχλητικός. Το έχετε προσπαθήσει ποτέ;

Στο τμήμα 8 από το Διδαχή και Διαθήκες, ο Κύριος δίδαξε τον Τζόζεφ Σμιθ και τον Όλιβερ Κάουντερυ: «Μάλιστα, ιδές, θα μιλήσω μέσα στο μυαλό σου και μέσα στην καρδιά σου, μέσω του Αγίου Πνεύματος, το οποίο θα έλθει επάνω σου και το οποίο θα κατοικεί μέσα στην καρδιά σου» (εδάφιο 2). Μαθαίνουμε τα βήματα του χορού με τον νου μας, αλλά ακούμε τη μουσική με την καρδιά μας. Τα βήματα του χορού του Ευαγγελίου είναι αυτά που κάνουμε· η μουσική του Ευαγγελίου είναι το χαρούμενο πνευματικό συναίσθημα που προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Φέρνει αλλαγή στην καρδιά και είναι πηγή όλων των χρηστών επιθυμιών. Τα βήματα χορού απαιτούν πειθαρχία, αλλά βιώνουμε τη χαρά του χορού μόνο όταν φθάσουμε στο σημείο να ακούσουμε τη μουσική.

Υπάρχουν εκείνοι που χλευάζουν τα μέλη της Εκκλησίας για όσα κάνουμε. Αυτό είναι κατανοητό. Όσοι χορεύουν, συχνά φαίνονται παράξενοι ή αδέξιοι ή, για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο από τις γραφές, «ιδιόρρυθμοι» (Πέτρου Α΄ 2:9) σε όσους δεν μπορούν να ακούσουν τη μουσική. Σταματήσατε ποτέ το αυτοκίνητό σας στο φανάρι δίπλα σε ένα αυτοκίνητο όπου ο οδηγός χόρευε και τραγουδούσε όσο πιο δυνατά μπορούσε -- αλλά δεν μπορούσατε να ακούσετε ούτε έναν ήχο επειδή τα παράθυρά σας ήταν κλειστά; Δεν έμοιαζε ιδιόρρυθμος; Αν τα παιδιά μας μάθουν τα βήματα του χορού χωρίς να μάθουν να ακούν και να νιώθουν την όμορφη μουσική του Ευαγγελίου, με τον καιρό δεν θα νιώθουν άνετα με τον χορό και είτε θα εγκαταλείψουν τον χορό ή, σχεδόν εξίσου κακό, θα εξακολουθήσουν να χορεύουν μόνον λόγω της πίεσης που νιώθουν από άλλους οι οποίοι χορεύουν γύρω τους.

Η δυσκολία για όλους εμάς που επιζητούμε να διδάξουμε το Ευαγγέλιο είναι να διευρύνουμε αυτά που διδάσκονται πέραν απλώς από τα βήματα χορού. Η ευτυχία των παιδιών μας εξαρτάται από την ικανότητά τους να ακούν και να αγαπούν την όμορφη μουσική του Ευαγγελίου. Πώς το κάνουμε;

Πρώτα, πρέπει να διατηρούμε τη ζωή μας εναρμονισμένη με τη σωστή πνευματική συχνότητα. Πίσω στις παλιές ημέρες, πριν από την ψηφιακή εποχή, βρίσκαμε τον αγαπημένο μας ραδιοφωνικό σταθμό, συντονίζοντας προσεκτικά το κουμπί του ραδιοφώνου, έως ότου ευθυγραμμιζόταν τέλεια με τη συχνότητα του σταθμού. Καθώς φθάναμε στον αριθμό, μπορούσαμε να ακούμε μόνο παράσιτα. Όμως, όταν κάναμε τελικώς την ακριβή ευθυγράμμιση, μπορούσε να ακουσθεί η αγαπημένη μας μουσική ξεκάθαρα. Στη ζωή μας πρέπει να εστιάσουμε στη σωστή συχνότητα, προκειμένου να ακούσουμε τη μουσική του Πνεύματος.

Όταν λάβουμε τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος μετά τη βάπτιση, είμαστε γεμάτοι με την επουράνια μουσική που συνοδεύει τη μεταστροφή. Η καρδιά μας αλλάζει και «δεν έχουμε πια τάση να κάνουμε τίποτα πονηρό, αλλά να κάνουμε το καλό συνεχώς» (Μωσία 5:2). Όμως το Πνεύμα δεν θα αντέξει αγένεια ή υπερηφάνεια ή ζηλοφθονία. Αν χάσουμε αυτήν τη λεπτή επιρροή στη ζωή μας, η πλούσια αρμονία του Ευαγγελίου μπορεί να γίνει γρήγορα παραφωνία και τελικώς να σωπάσει. Ο Άλμα έκανε την οδυνηρή ερώτηση: «Αν έχετε νιώσει ότι θέλατε να ψάλλετε το τραγούδι τής λυτρωτικής αγάπης, θα σας ρωτήσω, μπορείτε να νιώσετε το ίδιο τώρα;» (Άλμα 5:26).

Γονείς, αν η ζωή μας δεν είναι εναρμονισμένη με τη μουσική του Ευαγγελίου, πρέπει να την εναρμονίσουμε. Όπως μας δίδαξε ο Πρόεδρος Τόμας Μόνσον τον περασμένο Οκτώβριο, πρέπει να σταθμίζουμε το βάδισμα των ποδιών μας (βλέπε «Στάθμιζε το βάδισμα των ποδιών σου», Ensign ή Λιαχόνα, Νοέμβρ. 2014, 86–88). Ξέρουμε πώς να το κάνουμε. Πρέπει να βαδίζουμε στο ίδιο μονοπάτι που βαδίζαμε, όταν ακούσαμε για πρώτη φορά τους επουράνιους σκοπούς της ευαγγελικής μουσικής. Ασκούμε πίστη στον Χριστό, μετανοούμε και λαμβάνουμε τη μετάληψη· νιώθουμε πιο δυνατά την επιρροή του Αγίου Πνεύματος και η μουσική του Ευαγγελίου αρχίζει να παίζει ξανά στη ζωή μας.

Δεύτερον, όταν μπορέσουμε να ακούσουμε τη μουσική μόνοι μας, πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την παίξουμε στο σπίτι μας. Δεν είναι κάτι που μπορεί να είναι καταναγκαστικό ή να επιβληθεί. «Καμία εξουσία ούτε επιρροή δεν μπορεί ούτε πρέπει να ασκείται με την ισχύ τής ιεροσύνης» --ή με την ισχύ ότι κάποιος είναι ο μπαμπάς ή η μαμά ή ο μεγαλύτερος ή ο ηχηρότερος-- «μόνο με την πειθώ, με μακροθυμία, με ηπιότητα και πραότητα… με αγάπη γνήσια [και] με καλοσύνη» (Δ&Δ 121:41–42).

Γιατί θα οδηγούσαν αυτά τα γνωρίσματα σε αυξανόμενη δύναμη και επιρροή σε ένα σπίτι; Επειδή είναι τα γνωρίσματα που προσκαλούν το Άγιο Πνεύμα. Είναι τα γνωρίσματα που εναρμονίζουν την καρδιά μας με τη μουσική του Ευαγγελίου. Όταν είναι παρόντα, τα βήματα χορού θα γίνονται πιο φυσικά και χαρούμενα από όλους τους χορευτές στην οικογένεια, χωρίς την ανάγκη για απειλές ή εκφοβισμό ή εξαναγκασμό.

Όταν τα παιδιά μας είναι μικρά, μπορούμε να τους τραγουδούμε το νανούρισμα της γνήσιας αγάπης και όταν είναι ξεροκέφαλα και αρνούνται να πάνε για ύπνο τη νύκτα, ίσως χρειάζεται να τραγουδήσουμε το νανούρισμα της μακροθυμίας. Όταν είναι έφηβοι, μπορούμε να απεμπολήσουμε την κακοφωνία των διαπληκτισμών και απειλών και, αντ’ αυτών, να εκτελέσουμε την όμορφη μουσική της πειθούς -- και ίσως να τραγουδήσουμε τον δεύτερο στίχο του νανουρίσματος της μακροθυμίας. Οι γονείς μπορούν να έχουν σε πλήρη αρμονία τα συμπληρωματικά γνωρίσματα της ηπιότητας και της πραότητας. Μπορούμε να προσκαλούμε τα παιδιά μας να τραγουδούν μαζί μας με ταυτοφωνία καθώς ασκούμε καλοσύνη έναντι ενός γείτονα που έχει ανάγκη.

Δεν θα έλθουν όλα αμέσως. Όπως γνωρίζει κάθε επιτυχημένος μουσικός, απαιτείται επιμελής εξάσκηση για να παίξεις όμορφη μουσική. Αν οι πρώτες προσπάθειες στη δημιουργία μουσικής φαίνονται παράφωνες και παράτονες, θυμηθείτε ότι η παραφωνία δεν μπορεί να διορθωθεί με την επίκριση. Η παραφωνία στο σπίτι είναι σαν το σκοτάδι σε ένα δωμάτιο. Ελάχιστα ωφελεί να επιπλήξεις το σκοτάδι. Πρέπει να εκτοπίσουμε μόνον το σκοτάδι με την εισαγωγή φωτός.

Έτσι, αν τα μπάσα στην οικογένειά σας είναι πάρα πολύ δυνατά και δεν τα αντέχετε ή αν οι έφηβοι στην οικογενειακή σας ορχήστρα είναι σε υψηλό τόνο ή εκτός συμφωνίας ή αν αυτά τα αυθόρμητα μικρότερα παιδιά είναι εκτός συμφωνίας ή εκτός ελέγχου, να είστε υπομονετικοί. Αν δεν ακούτε τη μουσική του Ευαγγελίου στο σπίτι σας, παρακαλώ θυμηθείτε αυτές τις τέσσερεις λέξεις: συνεχίστε να κάνετε εξάσκηση. Με τη βοήθεια του Θεού, η ημέρα θα έλθει κατά την οποία η μουσική του Ευαγγελίου θα γεμίσει το σπιτικό σας με ανείπωτη χαρά.

Ακόμη και αν παιχθεί καλά, η μουσική δεν θα λύσει όλα σας τα προβλήματα. Θα υπάρχουν ακόμη κλιμακώσεις και αποκλιμακώσεις στη ζωή μας, αρμονία και στιγμές σύγκρουσης. Τέτοια είναι η φύση της ζωής στον πλανήτη γη.

Όμως όταν προσθέτουμε μουσική στα βήματα του χορού, οι ενίοτε περίπλοκοι ρυθμοί του γάμου και της οικογενειακής ζωής τείνουν να προχωρήσουν σε μία αρμονική ισορροπία. Ακόμη και οι μεγαλύτερες δυσκολίες μας θα προσθέσουν πλούσιους θρηνητικούς τόνους και συγκινητικά μοτίβα. Οι διδαχές της ιεροσύνης θα αρχίσουν να ενσταλάζονται στην ψυχή μας όπως οι δροσοσταλίδες από τον ουρανό. Το Άγιο Πνεύμα θα είναι ο συνεχής σύντροφός μας και το σκήπτρο μας --μία ευκρινής αναφορά στη δύναμη και επιρροή-- θα είναι αναλλοίωτο σκήπτρο χρηστότητας και αλήθειας. Και η κυριαρχία μας θα είναι παντοτινή κυριαρχία. Και χωρίς καταναγκαστικά μέσα θα ρέει προς εμάς στον αιώνα του αιώνα (βλέπε Δ&Δ 121:45–46).

Είθε έτσι να είναι στη ζωή του καθενός μας και στο σπίτι του καθενός μας, είναι η προσευχή μου στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.