Ang Matuod nga Manugbantay sang Mga Karnero

Mahangpan naton sing diutay ang pagkatawo sang aton Langitnon nga Amay samtang ginatalupangod naton ang daku nga kalooy nga may ara Sia para sa mga makasasala kag ginapasalamatan ang pagkatuhay nga ginahimo Niya sa tunga sang sala kag sang yadtong nakasala. Ining diutay nga paghangop nagabulig sa aton nga mag-angkon sang mas “hustong [paghangop sang] iya pagkatawo, mga pagkaperpekto, kag mga kinaiya”¹ kag nakapasad diri ang paghanas sang pagtuo sa Iya kag sa Iya Anak, si JesuCristo. Ang kalooy sang Manluluwas sa atubang sang aton mga kakulangan nagaganyat sa aton padulong sa Iya kag nagapadasig sa aton sa paliwatliwat nga pagtinguha naton nga maghinulsol kag magsunod sa Iya. Samtang kita nangin mas kasubong sa Iya, matun-an naton ang magtratar sa iban subong sa Iya pagtratar, walay sapayan sa bisan ano nga makit-an nga kinaiya ukon ugali.

Ang bunga sang pagkilala sa tunga sang makit-an nga mga kinaiya sang isa ka tawo kag ang tawo mismo sentro sa nobela nga Les Misérables, ginsulat sang manunulat nga French si Victor Hugo.² Sa pagsugod sang nobela, ang manug-asoy nagpakilala parte kay Bienvenue Myriel, ang bishop sang Digne, kag ginhambalan ang parte sa iya problema. Bisitahon bala niya ang isa ka tawo nga ginkilala nga wala nagapati sa Dios kag gintamay sang komunidad bangud sang nagligad niya nga ugali sa panahon sang French Revolution?³

Ang manug-asoy nagahambal nga ang bishop may normal nga balatyagon sang madalum nga di-pagkagusto sa tawo. Dayon, ang manug-asoy simple nga nagapamangkot: “Pareho ang tanan, ang mga kugan bala sang karnero nagahimo sa manugbantay nga mag-atras?”⁴ Naghatag sing sabat para sa bishop, ang manug-asoy nagahatag sang isa ka pat-ud nga sabat, “Indi”—kag dayon ang manug-asoy nagdugang sang makahalam-ut nga komentar: “Apang daw ano nga sahi sang karnero!”⁵

Sa sining parte sang nobela, ginkumpara ni Hugo ang “kalautan” sang tawo sa balatian sa panit sang karnero kag ang bishop sa isa ka manugbantay nga wala nagapalagyo kon nagaatubang sa isa ka karnero nga balatianon. Ang bishop nalooy kag sang ulihi sa nobela nagpakita sang amo man nga pagkamaloloy-on sa isa pa ka tawo, ang nagapanguna nga papel sa nobela, ang ginpakanubo nga ex-convict, si Jean Valjean. Ang kalooy kag kalolo sang bishop nagduso sa kay Jean Valjean nga bag-ohon ang banas sang iya kabuhi.

Tungod ang Dios nagagamit sang balatian bilang isa ka paanggid sa sala sa bug-os nga mga kasulatan, resonable ang magpamangkot, “Paano si Jesus maghulag kon nag-atubang sa aton ginpaanggid nga mga balatian—ang aton mga sala?” Matuod, ang Manluluwas nagsiling nga Sia “wala nagalantaw sa sala nga may bisan diutay nga pagtugot”;⁶ gani paano Sia nagalantaw sa aton, nga mga mahuyang, kag wala nagapalagyo sa kahadlok kag kangil-ad?

Ang sabat simple kag maathag. Bilang ang Matuod nga Manugbantay sang Karnero,⁷ si JesuCristo nagalantaw sang balatian sa Iya mga karnero bilang isa ka kondisyon nga nagakinahanglan sang bulong, pag-amuma, kag pagkamaloloy-on. Ining manugbantay, ang aton Matuod nga Manugbantay, nalipay sa paglantaw sang Iya balatianon nga mga karnero nga nagauswag padulong sa pag-ayo.

Ang Manluluwas nagtagna nga Sia “mapahalab sang iya panong subong sa isa ka manugbantay,”⁸ “pangitaon ang nadula nga karnero, … papaulion ang karnero nga gintabog, … lakilakihan ang may bali, kag … pabakuron inang may balatian.”⁹ Bisan nga ang nagpalayo sa kamatuoran nga Israel ginlaragway nga napuno sang “mga pilas, kag mga lagub, kag nagabalanog nga mga katol,”¹⁰ ang Manluluwas nagpadasig, naglaygay kag nagpromisa sang pagpa-ayo.¹¹

Ang pagpangalagad sang Manluluwas diri sa duta mailaragway bilang puno sang pagpalangga, pagkamaloloy-on, kag kalolo. Wala Sia nagpanglakaton nga may pagtamay sa mayab-ukon nga mga karsada sang Galilee kag Judea, nangil-aran sa itsura sang mga makasasala. Wala Siya maglikaw sa ila sa lubos nga kulba. Wala, Sia nagkaon upod sa ila.¹² Sia nagbulig kag nagpakamaayo, nagtib-ong kag nagpabakod, kag naghatag sang paglaum kag kalipay sa luyo sang kahadlok kag kawalay paglaum. Subong sa matuod nga manugbantay nga Sia amo, ginapangita Niya kita agud hatagan sang kasulhay kag paglaum.¹³ Ang paghangop sang Iya pagkamaloloy-on kag pagpalangga nagabulig sa aton nga magtuo sa Iya—maghinulsol kag paayohon.

Ang ebanghelyo ni John nagsulat sang epekto sang kalolo sang Manluluwas para sa isa ka makasasala. Ang mga Escribo kag mga Pariseo nagdala sa atubang sang Manluluwas sang isa ka babayi nga nadakpan sa akto sang paghimo sang adulteryo. Ang mga manug-akusa nagpabatibati nga sia dapat batuhon, bilang pagsunod sa layi ni Moses. Si Jesus, bilang sabat sa nagapamilit nila nga pagpamangkot, sang ulihi nagsiling sa ila, “Sia nga wala sing sala sa inyo, tugoti sia nga unang magbato sa iya.”

Ang mga manug-akusar naglakat, “kag si Jesus isahanon nga nabilin, kag ang babayi nga ara sa tunga.

“Sang si Jesus … wala sang nakita luwas sa babayi, sia nagsiling sa iya, Babayi, diin na ang mga manug-akusar mo? wala bala sang nagkondenar sa imo?

“Sia nagsiling, Wala, Ginuo. Kag si Jesus nagsiling sa iya, Ako man wala nagakondenar sa imo, pero indi ka na magpakasala liwat.”¹⁴

Pat-ud, ang Manluluwas wala nagtugot sa adulteryo. Apang Sia man wala magkondenar sa babayi. Ginpadasig Niya sia nga magbag-o sang iya kabuhi. Ang babayi luyag magbag-o bangud sa Iya pagkamaayo kag kalooy. Ang Joseph Smith Translation sang Biblia nagpamatuod sa nagsunod nga pagkadisipulo sang babayi: “Kag ang babayi nagpakahimaya sa Dios sugod sinang tion, kag nagtuo sa iya ngalan.”¹⁵

Samtang ang Dios malolo, indi kita dapat sayup nga magpati nga Sia maabiabihon kag nagasugot parte sa sala. Indi Sia amo sina. Ang Manluluwas nagkari sa duta sa pagluwas sa aton halin sa aton mga sala kag, mas labi, indi Sia magaluwas sa aton nga ara sa aton mga sala.¹⁶ Batid nga manugpamangkot, si Zeezrom sang kaisa nagtinguha sa pagtiplang kay Amulek paagi sa pagpamangkot: “Ang [magaabot nga Messias] magluwas bala sa katawhan sa ila mga sala? Kag si Amulek nagsabat sa iya: Ginasiling ko sa imo nga indi niya sila pagluwason, bangud imposible sa iya ang maghimutig sang iya pulong. ...Sia indi makaluwas sa ila nga ara sa ila mga sala.”¹⁷ Si Amulek naghambal sang isa ka naunang kamatuoran nga agud maluwas halin sa aton mga sala, dapat naton tumanon “ang mga kondisyon sang paghinulsol,” nga nagahimo sa gahum sang Manunubos nga magluwas sa aton mga kalag.¹⁸

Ang pagkamaloloy-on, gugma, kag kalooy sang Manluluwas nagaganyat sa aton padulong sa Iya.¹⁹ Paagi sa Iya Pagpasag-uli, wala na naton naluyagan ang aton makasasala nga kahimtangan.²⁰ Maathag ang Dios kon ano ang husto kag pwede sa Iya kag kon ano ang sayup kag makasal-anan. Ini indi bangud luyag Niya nga makaangkon sang walay pinsar, kag matinumanon nga mga sumulunod. Indi, luyag sang Langitnon nga Amay nga ang Iya mga anak nakabalo kag luyag nga magpili nga mangin kasubong Niya²¹ kag mangin takus para sa sahi sang kabuhi nga may ara Sia.²² Sa paghimo sini, ang Iya mga anak nagatuman sang ila diosnon nga padulongan kag mangin mga manunubli sang tanan nga ginaangkon Niya.²³ Bangud sini, ang mga lider sang Simbahan indi sarang magbag-o sang mga kasuguan sang Dios ukon doktrina nga batok sa Iya pagbuot, agud maghapos ukon mangin bantog.

Apang, sa aton bilog-kabuhi nga buluhaton sa pagsunod kay JesuCristo, ang Iya halimbawa sang kabuot sa yadtong mga nakasala pinasahi nga makatudlo. Kita, nga mga makasasala, dapat, subong sa Manluluwas, makig-ugyon sa iban nga may pagkamaloloy-on kag gugma. Ang aton papel amo ang magbulig kag magbugay, magtib-ong kag magpabakod, kag maghatag sang paglaum kag kalipay sa luyo sang kahadlok kag pagkawalay paglaum.

Ang Manluluwas nagsabdong sa mga tawo nga nagpalayo sa iban nga ginkabig nila bilang mahigko kag nagkabig sang ila kaugalingon nga mas matarung sangsa iban.²⁴ Ina ang tudok nga leksyon nga gintuyo sang Manluluwas sa yadtong “nagsalig sa ila mga kaugalingon nga sila matarung, kag nagtamay sa iban nga tawo.” Ginhambal Niya ining paanggid:

“Duha ka tawo ang nagkadto sa templo agud magpangamuyo; ang isa Pariseo, kag ang isa publicano.

“Ang Pariseo nagtindog kag nian nagpangamuyo sa iya kaugalingon, nagsiling: Dios ko, nagapasalamat ako sa imo nga indi ako subong sang iban nga tawo nga kawatan, dayaon, babayidor, ukon gani subong sining manugsukot sang buhis.

“Nagapuasa ako duha ka beses sa isa ka simana, kag ginahatag ko ang ikanapulo sang tanan nga akon ginaangkon.

“Ang publicano, nagtindog sa malayo, kubos nga nagaduko, kag nagtapik sang iya dughan sa paghinulsol, nagasiling, Dios ko, kaluoyi ako nga makasasala.”

Si Jesus dayon nagtapos, “Ginasiling ko sa inyo, ining tawo [ang publicano] nagpauli nga walay salabton sa Dios sangsa isa [ang Pariseo]: kay ang kada isa nga nagatib-ong sang iya kaugalingon paubuson sang Dios; kag sia nga nagapakubos sang iya kaugalingon, igatib-ong sang Dios.”²⁵

Ang mensahi sa aton maathag, ang nagahinulsol nga makasasala ginaganyat nga mas malapit sa Dios sangsa tawo nga nagakabig sang iya kaugalingon nga mas matarung kag nagakondenar sa makasasala.

Ang tawhanon nga huyog nga magkabig sa kaugalingon nga matarung kag maghusga sa iban ara man sa panahon ni Alma. Samtang ang katawhan “nagsugod sa pagtukod sang simbahan sing mas lubos … ang simbahan nagsugod nga mangin bugalon, … ang katawhan sang simbahan nangin matinaastason sa ila bugalon nga panan-aw, … sila nangin palahikay sa kada isa, kag nagsugod sa pagpamigos sa yadtong mga wala nagapati suno sa ila pagbuot kag luyag.”²⁶

Ining pagpamigos pinasahing gindumilian: “Karon may ara sang estriktong layi sa tunga sang katawhan sang simbahan, nga wala sang bisan sin-o nga tawo, nga nasakop sa simbahan, ang magsugod kag magpamigos sa mga yadtong di-nasakpan sang simbahan, kag dapat wala man sang pagpamigos sa tunga nila .”²⁷ Ang nagagiya nga prinsipyo para sa LDS pareho man. Indi kita dapat makasala sang pagpamigos sa kay bisan sin-o sa sulod ukon sa sagwa sang Simbahan.

Yadtong mga ginapigos bangud sang ano man nga rason nakabalo kon daw ano ang di-makatarungan kag kaugot sa iban batyagon. Bilang tinedyer nga nag-istar sa Europe sang mga 1960s, nabatyagan ko nga ako paliwat-liway nga ginkaugtan kag gindaugdaog bangud ako Americano kag miyembro sang Simbahan. Ang pila sa mga classmate ko nagtratar sa akon nga daw sa personal nga responsable sa mga di-naluyagan nga mga sulundan sang U.S. parte sa iban nga pungsod. Gintratar man ako nga daw sa insulto sa mga nasyon nga akon gin-istaran bangud ang relihiyon ko tuhay sangsa ginsakdag nga relihiyon sang pungsod. Sang ulihi, sa nanarisari nga mga pungsod sa bug-os kalibutan, nakit-an ko sing diutay ang pagkamalaut sang walay palasandigan nga panan-aw kag di-paghatag sang husto nga pagtratar nga gin-antus sang yadtong mga gintumod bangud sang ila linahi ukon ginhalinan nga katawhan.

Ang pagpamigos nagaabot sa madamo nga porma: paghikay, panggaritgarit, pagdaugdaog, di-pagsakop kag ginapabay-an ukon kaakig sa iban nga tawo. Dapat kita nga magbantay batok sa kaugot sa iban nga ang boses mabatian bangud nagatumod sa yadtong tuhay ang mga opinyon. Ang kaugot sa iban makit-an man, bilang parte, sa di-pagkaluyag nga maghatag sang angay nga kahilwayan sa pagpautwas.²⁸ Ang tanan, kalakip ang mga katawhan sa relihiyon, may pagkamatarung sa pagpautwas sang ila mga opinyon sa lugar publiko. Apang wala sang bisan sin-o ang may lisensya nga mangin maakigon sa iban samtang yadtong mga opinyon ginapautwas.

Ang kasaysayan sang Simbahan nagahatag sang nagakaigo nga ebidensya nahanungod sa aton mga miyembro nga gintratar sa kaakig kag kaugot sa iban. Daw sa ano ka suli nga masubo kon kita magtratar sa iban subong sa natabo nga pagtratar sa aton. Ang Manluluwas nagtudlo, “Kon ano man ang luyag ninyo nga ang katawhan maghimo sa inyo, ang amo man ang himuon ninyo sa ila.”²⁹ Agud kita tahuron, dapat kita mangin matinahuron. Dugang pa, ang aton tunay nga pagkahaylo nagadala sang “pagkamalolo, kag pagpakubos sa tagipusuon,” nga nagadapit sa “Balaan nga Espiritu” [kag nagapuno sa aton sang] “perpektong gugma,”³⁰ “wala nagapakunokuno nga gugma”³¹ para sa iban.

Ang aton Matuod nga Manugbantay wala nagabag-o kag Sia nagalantaw parte sa sala kag sa mga makasasala karon nga adlaw pareho sa gihapon sa Iya nga paglantaw sang Sia ari diri sa duta. Wala Sia nagaatras palayo sa aton bangud kita nakasala, bisan nga kon kaisa, siguro nagapaminsar Sia, “Apang daw ano nga sahi sang karnero!” Palangga gid Niya kita nga Sia naghatag sang paagi nga kita maghinulsol kag mangin matinlo agud makabalik sa Iya kag sa aton Langitnon nga Amay .³² Sa paghimo sini, si JesuCristo nagpakita sang halimbawa nga aton sundon, magtahud sa tanan kag wala sing ginakaugtan.

Bilang mga sumulunod Niya, lubos nga ipakita naton ang Iya gugma kag magpalangga sa kada isa sing maalwan kag lubos nga wala sang makabatyag nga ginbayaan, nagaisahanon, ukon walay paglaum. Nagasaksi ako nga si JesuCristo ang aton Matuod nga Manugbantay, nga nagapalangga kag nagaamuma sa aton. Kilala Niya kita kag ginhalad Niya ang Iya kabuhi para sa Iya mga karnero.³³ Sia ara man para sa aton kag luyag Niya nga makilala naton Sia kag magpakita sang pagtuo sa Iya. Palangga ko kag ginadayaw ko Sia, kag ako madalum nga nagapasalamat sa Iya, sa ngalan ni JesuCristo, amen.