مراقب بودن در مقابل آسودوار بودن

یک روزی در ویترین مغازه ای علامتی را دیدم که نوشته بود: ”خوشحالی، 15 دلار.“ بسیار کنجکاو شدم و رفتم توی مغازه تا ببینم با 15 دلار چه مقدار خوشحالی می توانم بخرم. آنچه که پیدا کردم یک مقدار زیور آلات و سوغاتی های ارزان قیمت بود—هیچ کدام از آن چیزها نمی توانست آن خوشحالی که در آن علامت به من اشاره کرده بود برای من بیاورد! بعد از این تجربه، من در مورد آن علامت بسیار فکر کردم که چگونه ما می توانیم در چیزهای ارزان و موقتی به دنبال خوشحالی برویم. به عنوان اعضای کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان، ما نعمت داریم که بدانیم خوشبختی واقعی در کجا پیدا می شود. آن را درزندگی کردن پر تلاش و با دقت مژده ای که سَروَر و ناجیمان برای ما برقرار کرده است، و در تلاش کدرن بیشتر مانند او شدن، می توانیم پیدا کنیم.

یک دوست عزیز داریم که مهندس قطار بود. روزی در حال رانندگی قطار متوجه شد که یک ماشین روی راه آهن گیر کرده بود و از مسیر نمی توانست عبور کند. او بلافاصله قطار را در حالت اضطراری قرار داد. و به همین دلیل ترمزهای هر کدام از واگن های پشت موتور که به درازای 1.2 کلیمتر بود و با وزن بار 5900 تن حرکت می کرد را به کار انداخت. هیچ شکی نبود که این قطار قبل از تسادف با این ماشین می توانست متوقف کند. خوشبختانه برای کسانی که در ماشین بودند، صدای سوت اخدار قطار را شنیدند و توانستند قبل از ضربه خود را از ماشین بیرون ببرند. . در حالی که دوست مهندسمان با افسر پلیس تحقیق صحبت می کرد، یک خانم عصبانی نزدیک آنها شد و فریاد زد که او تمام حادثه را دیده بود و شهادت داد که مهندس حتی سعی نکرد مسیر قطار را تکان دهد تا به ماشین تسادف نکند!

واضحاً، اگر این دوست مهندس ما می توانست قطار را از راه آهن جدا کند تا جلوگیری از تسادف کند، او و تمام قطار از روی راه آهن گم می شدند و حرکت معمول ناگهان متوقف می شد. خوشبختانه برای او با وجود تسادف، راه آهن بی توجه به مانع ای که در مسیرش بود، چرخ های قطار را با خود محفوظ نگه داشت. خوشبختانه ما نیز در راهی بخصوص پیش می رویم، وقتی که تعمید شدیم به عنوان عضای کلیسای عیسی مسیح مقدّسین آخرین زمان، ما خود را به راه پیمان متعهد کردیم. هر چه که گاهی ما با پاگیری ها ای روبرو می شویم، این راه ما را به مقصود عاقبت ارزشمند ابدی پیش می برد بشرطی که ما محکم روی آن بمانیم.

تصویر

رؤیای لیحای از درخت زندگی

در رؤیای درخت زندگی به ما نشان داده می شود چگونه آسودوار بودن ما را از مسیر راه پیمان کنار می کشد. در نظر گیرید که میلۀ آهنی و راه تنگ و باریک، یا راه پیمان، مصتقیم به درخت زندگی می رود، در جایی که همۀ برکتهای ناجی و ایثارش برای وفاداران فراهم کرده است. همچنین در این رؤیا رود آبی که نشانۀ آلودگی دنیا است دیده شده است. کتابهای مقدّس توضیح می دهند که این رود ”در کنار جاری بود“ ولی فقت در ”نزدیک“ درخت می رفت، نه به سوی درخت. دنیا پر از حواس پرتی است که حتی برگزیدگان خدا را هم گمراه می کند، و باعث می شود که آنها در پیمانهایشان به طور آسودواری زندگی کنند – بنابراین آنها را به نزدیک درخت هدایت می کند، نه به خود آن. اگر ما مراقب نباشیم که پیمانهایمان را با دقت نگه داریم، تلاشهای آسودوار ما در نهایت ما را به راه های نشایست هدایت می کند یا ما را با آنهایی که در ساختمان بزرگ و وسیع هستند یگانه می کند. اگر ما دقت نکنیم، حتی امکان دارد که درعمق یک رود آلوده غرق شویم. ¹

برای هر چیز، یک روش با مراقب وجود دارد و یک روش آسودوار، از جمله زندگی کردن مژده ی مسیح. وقتی که تعهد خود مان را به ناجی در نظر می گیریم، آیا ما مراقب هستیم یا آسودوار هستیم؟ به خاطر ماهیت فانی خود، آیا ما گاهی اوقات برای رفتار خود دلیل نمی تراشیم و آنچه که خوب است را با آنچه که بد است مخلوط کنیم؟ اگر در مورد پندهای که رهبران پیامبر به ما می دهند ما بگوییم، ”با این حال“، ”به استثناً“ یا ”اما“، در واقع ما می گوییم، ”آن اندرز به من ربطی ندارد.“ تا هر حدی می خواهیم ما می توانیم دلیل تراشی کنیم، اما واقعیت این است که، هیچ راه درستی برای انجام کار اشتباه وجود ندارد!

بن مایۀ جوانان برای سال 2019 از فصل 14 آیۀ 15 کتاب یوحنا گرفته شده است که سَروَر می آموزد: “اگر مرا دوست دارید، فرمانهای مرا اطاعت کنید.“ اگر همان گونه ای که ادعا می کنیم او را دوست می داریم، می توانیم عشق خود را با مراقب بودن کمی بیشتر در نگه داشتن فرمانهایش نشان دهیم.

زندگی مژده را با مراقبت انجام دادن معنی رسمی بودن یا متکبر بودن ندارد. معنیی که دارد این است که ما پسندیده در پندار و کردارمان به عنوان پیروان عیسی مسیح رفتار می کنیم. وقتی که تفاوت گرایش مراقب بودن یا آسودوار بودن در زندگی مژده را در نظر می گیریم، این اندیشه ها را بررسی کنید:

آیا ما با گرایش مراقب در عبادت روز سبت هستیم و آمادگی برای میل کردن شام آخر هر هفته داریم؟

آیا ما با گرایش مراقب در دعاهایمان و خواندن کتاب مقدّس یا با دقت بیشتری در کتاب ”به دنبال من بیایید.“ برای خانواده ها یا اشخاص مطالعه می کنیم؟

آیا ما با گرایش مراقب در عبادت معبد شرکت می کنیم و آیا پیمانهای که در تعمید و در معبد بستیم در زنگی خود قطعاً و با مراقبت نگه می داریم؟ آیا ما با گرایش مراقب در ظاهر و پوشش لباسهای با حیا مخصوصاً در مکانهای و یا شرایطهای مقدّس در نظر داریم؟ آیا ما با گرایش مراقب پوشاک مقدّس معبد را می پوشیم؟ یا آیا سبک مد جهان حکم گرایش آسودواری به ما می دهد؟

آیا ما در خدمت به دیگران و در رسالتهای کلیسایی مراقب هستیم یا با گرایش آسودوار خدمت می دهیم؟

آیا ما در آنچه که می خوانیم و یا در تلویریون و یا دستگاه های تلفن همراه تماشا می کنیم، مراقب هستیم یا آسودوار؟ آیا ما در کلام مراقب هستیم با آسودوار؟ یا اینکه به طور معمول کلام زمخت و رکیک را قبول می کنیم؟

رسالۀ چاپی ”برای قدرت جوانان“ حاوی استانداردهایی است که، وقتی ما با مراقبت دنبال می کنیم، آنها با برکتهای فراوان کمک می کنند ما در مسیر پیمان پیش برویم. هر چند که برای جوانان نوشته شده اند، وقتی که ما برنامه های جوانان را ترک می کنیم، استانداردهایش زمان بندی ندارند. به هر کدام از ما و در همۀ زمان برای ما در مورد استفاده قرار دارد. بررسی این استانداردها می تواند ما را تشویق کند که زندگی مژده را با مراقبت بیشتری انجام دهیم.

استانداردهایمان را نباید پایین بیاوریم تا یک شخص دیگر را راحت یا خوشحال کنیم. ما پیروان عیسی مسیح هستیم، و به همین ترتیب ما پی بالا بردن دیگران هستیم، آنها را به جای بالا تر، مکان مقدّستر ببریم تا آنها نیز بتوانند برکتهای بزرگتری دریافت کنند.

هر کدام از ما را دعوت می کنم که هدایت روح القدس را جویا باشیم تا بدانیم چه تنظیماتی باید در زندگی خود انجام دهیم تا با پیمانهایمان دقیق تر هماهنگ باشیم. همچنین از شما التماس می کنم که به کسان دیگری که در این مسیر هستند، انتقادآمیز نباشید. ”داوری از آنِ من است، سَروَر می گوید.“² همۀ ما در روند رشد و تغییر هستیم.

داستانی که در کتاب مورمون در مورد مردم مرتد املسی نوشته شده است برای من جالب است. به عنوان روشی که به دیگران می خواهند اقرار کنند که با عیسی مسیح و کلیسایش رابطه ای ندارند، آنها یک نشانۀ قرمز روی پیشانی خود کشیدند که همه متوجه شوند.³ مخالفاً، به عنوان پیروان عیسی مسیح، ما چگونه خود را علامت گذاری می کنیم؟ آیا دیگران می توانند تصویر او را به راحتی در چهرۀ ما ببینند و با روشهایمان بدانند ما نمایندۀ او هستیم؟

چون ما مردم پیمان بسته هستیم، لزوم نیست که ما با سایر دنیا هماهنگ باشیم. ما را مردم غیر عادی صدا کرده اند⁴—چه تعریف خوبی! در حالی که تاٌثیرات دنیا بیشتر بدرفتاری را استقبال می کنند، ما باید با تمام سخت کوشی تلاش کنیم تا در مسیری باقی بمانیم که ما را با ایمنی به ناجی هدایت کند، و فاصلۀ بیشتری بین زندگی پیمان بسته و نفوزهای دنیوی بگذارد.

همانطوری که من در مورد بدست آوردن شادی پایدار فکر می کنم، متوجه می شوم که گاهی ما دلیل تراشی می کنیم. در مسیر پیمان بسته، مه های تاریکی اجتناب ناپذیر اند. وسوسه و آسودواری می تواند ما را به آرامی به مسیر تاریکی جهان و دور از مسیر پیمان بسته منحرف کند. وقتی این اتفاق می افتد، پیامبر محبوب ما، رئیس راسل ام نلسون، به ما اصرار کرده است که به راه پیمان بازگردیم، و این کار را به سرعت انجام دهیم. چقدر سپاسگزارم برای هدیۀ توبه و برای قدرت ایثار نانجی.

غیر ممکن است که زندگی کامل داشته باشیم. فقط یک انسان در زمانی که در این سیارۀ زیری زندگی می کرد توانست کامل باشد. آن شخص عیسی مسیح بود. اگرچه ما کامل نیستیم، خواهران و برادران، ما می توانیم سزاور باشیم، سزاور برای میل کردن شام آخر، سزاور برکتهای معبد، و سزاور باشیم تا وحی های شخصی دریافت کینم.

پادشاه بنیامین از برکتها و خوشحالی ای که برای آنانی که با مراقبت از ناجی پیروی می کنند شهادت داد: ”و افزون بر این، من می خواهم که شما وضعیت برکت یافته و خوشحالیِ آنهایی که فرمان های خدا را نگاه می دارند را در نظر بگیرید. زیرا بنگرید، آنها در همۀ چیزها، هم جسمی هم روحی برکت یافته اند؛ و اگر آنها تا پایان وفادار بمانند در بهشت پذیرفته می شوند که از این راه بتوانند در یک وضعیت خوشبختی پایان ناپذیر با خدا ساکن شوند.“⁵

آیا می توان خوشحالی را با 15 دلار خرید؟ نه، نمی توان. خوشبختیِ عمیق و پایدار را با قطعاً و با مراقب زندگی کردن مژدۀ عیسی مسیح بدست آورده می شود. به نام عیسی مسیح، آمین.