سیراب شدن در سخن مسیح

هنگامی که جوان بودم، من فکر میکردم سیر شدن به سادگی معنای داشتن یک وعده غذایی بزرگ با برنج، سوشی، و سس سویا بود. من اکنون میدانم که معنای حقیقی سیر شدن بیشتر از لذت بردن از یک وعده غدایی لذیذ است. این تجربه‌ای از لذت، قوت، ضیافت، به اشتراک گذاری، ابراز عشق به خانواده‌ها و عزیزان، ابراز شکرگذاری‌مان به خداوند، و ساختن ارتباطات در حین لذت بردن از غذای فراوان فوق العاده خوشمزه است. من باور دارم هنگامی که ما از سخنان مسیح سیراب می‌شویم، ما بایستی به همان جنس از تجربه فکر کنیم. سیراب شدن در نوشته های مقدس فقط خواندن آنها نیست. آن باید برایمان لذت حقیقی را بیاورد و رابطهٔ ما را با سرور بسازد.

این به وضوح در کتاب مورمون تدریس شده است. رویای لیحای را به خاطر بیاورید که در آن او درختی دید «که میوۀ آن خواستنی بود تا یکی را خوشحال کند.» این میوه عشق خداوند است، و هنگامی که لیحای میوه را می‌چشد، «آن شیرین‌ترین بود، بالاتر از هر آنچه پیشتر از آن چشیده [بود].» این «روح [او] را آکنده از شادی بی اندازه بزرگی کرد» و چیزی است که او می‌خواهد تا با خانواده‌اش به اشتراک بگذارد. (۱ نیفای ۸ : ۱۰-۱۲)

هنگامی که ما سیر میشویم، ما همینطور احتمالا درمی‌یابیم که مقدار و نوع غذایی که داریم شاید مهم نباشد، اگ قلب‌هایمان از قدردانی آکنده باشد. خانواده لیحای با گوشت خام در بیابان زندگی می‌کردند، اما نیفای این آزمایش سخت را توصیف کرد، او میگوید، «چنان بزرگ بود برکات سَروَر» که «زنان ما… نیرومند بودند» و توانایی حمل کودکان را «بدون غُرولند» داشتند (۱ نیفای ۱۷ : ۱-۲).

سیر شدن برخی اوقات شامل آزمایش کردن و مزه کردن می‌شود. آلما در مورد یک دانه خوب که در قلب ما کاشته می شود صحبت می کند. آلما درباره کاشته شدن دانه‌ای نیکو در دل‌هایمان صحبت می‌کند، و به موجبی که ما آنرا آزمایش میکنیم، درک خواهیم کرد که دانه شروع به «دلپذیر شدن می کند.» (آلما ۳۲ : ۲۸-۳۳).

برکات سیراب شدن در سخن مسیح، قدرتمند و تغییر دهنده زندگی هستند. به طور خاص سه عدد هستند که من مایلم شما آن را در زندگی خود اعمال کنید.

اول، سخنان مسیح میتوانند به ما کمک کنند «ظرفیت روحانی خود را برای دریافت الهام افزایش»‌ داده و به طور مطمئنی ما را در طول زندگی‌مان راهنمایی می‌کند. آلما آموزش میدهد سخن مسیح « گرایش زیادی به راهنمایی مردم به انجام چیزی که دادگرانه است» دارد و اینکه آنها از هرچه که «شمشیر» می‌تواند به انجام برساند قدرتمندتر است. (آلما ۳۱ : ۵) هنگامی که من جویای خرد خداوند در برخورد با چالش‌های خود بودم، همواره، هر وقت که ”قدرتمندی سخنِ خدا“ (آلما 31: 5), را آزمایش کردم، احساس الهام بخشی دریافت کرده که تصمیم خردمندانه گرفته، بر وسوسه‌ها غلبه کرده، و زندگی مرا با ایمانی افزون در مسیح و محبت به اطرافیانم برکت داده. به طور مهمی، پیامبر ما، راسل ام. نلسون، به ما آموخت ”در روز های آینده، ممکن نخواهد بود که بدون هدایت، راهنمائی، و نفوذ آرامش دهندۀ روح القدُس زنده بمانیم“ (وحی برای کلیسا، وحی برای زندگی ما، Ensign یا Liahona، می 96) الهام لازمه هنگامی که ما ”قدرتمندی سخن“ را آزمایش کنیم، خواهند آمد و آن سخن بیشتر از هر چیز دیگری که ما بتوانیم تلاش یا تصور کنیم قدرتمندتر خواهد بود.

دوم، هنگامی که ما با هویت خودمان در کشمکش باشیم و کمبود عزت نفس داشته باشیم، ”سخن دلپذیر خدا“ (یعقوب ۲ : ۸) در نوشته های مقدس به ما کمک میکند تا بدانیم واقعا که هستیم و به ما استقامتی فرای خودمان میدهد. بازشناختن هویتم به عنوان فرزند خداوند یکی از شیرین‌ترین لحظاتی بود که تا کنون تجربه کرده‌ام. در سال‌های نوجوانی، من چیزی راجع به آموزه های سرور نمی‌دانستم. هنگامی که من برای اولین بار کتاب عهد جدید را خواندم، سخنان مسیح به راستی روان زخمی مرا التیام داد. من متوجه شدم که تنها نیستم و من فرزند خداوندم. همانطور که هویت حقیقی خود را در برابر خداوند دریافتم، متوجه پتانسیل بی اندازه خود از طریق کفاره مسیح شدم.

انوش نیز تجربه شخصی روشن فکری خودش را که از تامل در سخن مسیح بود را در میان گذاشت. در حالی که انوش اجازه داد تا سخنانی که پدرش به او درباره ”زندگی جاویدان و شادی مقدّسین می گفت، در اعماق [دلش] نشست“، روان او ”تشنه شد؛ و در برابر پروردگار[ش] … در نیایش و دعای توانمندی … زانو زد“ (انوش ۱ : 3-۴). در آن نیایش او به شناخت ناجی رسید و آموخت که ما ارزشی عظیمی داشته، دوست داشته شده و می‌توانیم از اشتباهاتمان بخشیده شویم، و حقیقتا فرزندان خداوند هستیم.

سوم، ما می‌توانیم زندگی دیگران را از طریق سخن مسیح بهبود دهیم. درست همانطور که انوش در زمان خود و محلی که در آن سخن مسیح دل او را متاثر کرد، سرور در متاثر کردن قلب آنهایی که ما خواستار درمیان گذاشتن مژده با آنهاییم سهم خویش را انجام خواهد داد. بسیاری از ما هنگامی که تلاش کردیم کسی را به شنیدن مژده دعوت کنیم احساس دلسردی کرده‌ایم، چرا که نتیجه دلخواه ما رخ نداد. بدون توجه به پی امد، سرور ما را دعوت میکند تا لب گشوده و پیام مژده را با آنها درمیان بگذاریم.

دو سال پیش، سرور قلب مادر عزیزم را متاثر کرد، که به او کمک کرد تا تصمیم به دریافت آیین تعمید بگیرد. برای به وقوع پیوستن آن روز تقریبا ۳۵ سال صبر کرده بودم. جهت اینکه او آن تصمیم را بگیرد، بسیاری از اعضای کلیسا به او آنگونه که مسیح می‌خواست خدمت کردند. یک یکشنبه، او احساس کرد تا باید به کلیسا برود. او به آن برانگیزش عمل کرد. هنگامی که او در ردیف جلو نشسته بود و برای آغاز مراسم آیین شام مقدس صبر میکرد، یک پسربچه چهار ساله در جلوی او ایستاد و به او نگاه کرد. او [مادرم] با لبخندی به او سلام کرد. پسربچه کوچک حضورش را ناگهانی ترک کرد و به سمت صندلی خودش راه رفت، که در سمت دیگر ردیفی که مادرم نشسته بود قرار داشت. این پسربچه کوچک چیزی از صندلی‌اش برداشت و بازگشته و به مادرم کتاب سرودهای روحان را داد و به صندلی خودش بازگشت. مادر من متوجه شد که کتاب سرودها به صورت یکی در میان بر روی صندلی های کلیسا قرار داشت. او به سادگی می‌توانست یکی را از صندلی کنارش بردارد. با این وجود، او بخاطر حرکت معصومانه محبت آمیز پسربچه، که در خانه و کلیسا آموخته بود، تحت تاثیر قرار گرفت. آن لحظه مهرآمیزی برای او بود. او احساس قوی‌ای داشت که خداوند او را به آمدن و دنبال کردن ناجی دعوت میکند. او احساس کرد که باید تعمید یابد. این پسربچه کوچک قدردانی برای چیزی که انجام داد را نمی‌خواست، بلکه او به سادگی بهترین تلاشش را برای زندگی کردن سخن خدا و محبت کردن همسایه‌اش انجام داد. مهربانی او تغییر مهمی در قلب مادرم ایجاد کرد.

کلمات مسیح عمیقا قلب‌ها را لمس کرده و چشمان کسانی که هنوز او را نمی‌بیند را باز می‌کند. در راه عمواس، دو تن از شاگردان به همراه عیسی قدم می‌زدند. آنها ناراحت بودند و نفهمیدند که ناجی از پس مرگ غالب آمده بود. در غم و اندوهشان، آنها تشخیص ندادند که مسیح زنده با آنها قدم زده بود. با وجود آنکه مسیح ” تمامی جیزهایی که در نوشته های مقدس درباره او وجود دارد را به تفصیل شرح داده،“ آنها همچنان نمی‌توانستند او را به عنوان ناجی رستاخیر یافته نشناختند تا آنکه آنها نشستند و با اون نان تکه کردند. پس از آن ”چشمان“ آنها باز شد. همانطور که ما—یا دوستان، همکاران و همسایگانمان— سیر شده و نان را با او تکه میکنیم، چشمان درکمان باز خواهد شد. هنگامی که شاگردان در عِمائوس به اوقاتشان با ناجی رستاخیز یافته فکر کردند، آنها گفتند که دلهایشان در درونشان می‌سوخت وقتی که او نوشته های مقدس را برای آنها باز کرد. (لوقا ۲۴ : ۲۷-۳۲ را ببینید.) این برای همهٔ ما صادق خواهد بود.

در انتها، من گواهی می‌دهم که سیراب شدن در سخن مسیح می‌تواند در هر زمان و موقعیتی اتفاق بیافتد، اگر ما دلهایمان را برای دریافتشان آماده کنیم. با سیراب شدن در سخن مسیح، الهام پایدار در زندگی، تایید کننده هوبت حقیقی و ارزشمان در برابر خداوند به عنوان فرزندش، و سوق دادن دوستانمان به سوی مسیح و زندگی جاویدان را به ارمغان می‌آورد. اجازه دهید که با تکرار کردن دعوت نیفای سخنانم را به پایان ببرم، هنگامی که او گفت: ”شما باید با استواری در مسیح، با داشتن روشنیِ کاملی از امید و مِهر به خدا و همۀ آدمیان به پیش روید. روید. از این رو، اگر شما با سیراب شدن در سخن مسیح به پیش روید، و تا پایان پایداری کنید، بنگرید، بدین گونه پدر می گوید: شما زندگی جاویدان خواهید داشت.“ (۲ نیفای ۳۱ : ۲۰) به نام عیسی مسیح، آمین.