2010-2019
Dekho yeh Parmeshwar ka Memna hai
April 2019 Maha Sammelan


Dekho yeh Parmeshwar ka Memna hai

Hamare sudhaare gaye Raviwaar sewa achchi tarah se Lord’s Supper ke prabhubhoj pe zor dene aur pavitra, swikrit dhyaan daalne ka hamara har hafta ka bhakti ka mukhye anubhao hai.

Hum bahut achcha raha jab tak i kwaaya ke jawaan logon ke aankhon me aansu dekha. In aansuwon se achcha seekh toh mai kabhi nahi de saka hoon.

Paani ke kinaara se upar dekhis jab, tab uske haath se baptisma lewe aaye la bheed ke doori par, John jiske Baptist bola jaata raha, door se dekhis apan cosin bhai ke aate, Nazareth ke Ishu, jon thos kadam lete huwe uske taraf aage bhadhte aata raha wahi dharamvidhi ka niwedan kare ke liye. Shriddha se, par aas-paas ke logon ko sunne ke kaabil, John u prashansniye baat bolis jon aaj do milleniam baad bhi hamein prerit karta hai: “Dekho yeh Parmeshwar ka Memna hai.”1

Yeh bade jaankaari waali baat hai ki Ishu ke itna lamba samay ke bhavishyevaani wala poorvaj - John ne Unhe “Yahuwa” ya “Uddhaarkarta” ya “Muktidaata” ya “Parmeshwar ka Putra” nahi kaha—jon sab sahi the. Nahi, John ne sabse puraane aur shaayad sabse jaana-pehchaana prateek ko chuna apne logon ka dhaarmik ka parampara me. Usne ek balidaan kiye jaane waale memne ka rup istemaal kiya jo ek paapi duniya aur us duniya ke sabhi paapi log ke paap aur dukhon ka praeshchit ke liye tha.

Kripya mera saath dein thoda us itihaas ko yaad karne mein.

Garden of Eden se nikaale jaane ke baad, Adam aur Eve ko ek vinaashak bhavishye ka saamna karna pada. Maransheelta aur shaaririk jiwan hamein dilaane ke liye, u log amaransheelta aur anant jiwan ke darwaza apan liye bandh kar dis raha. Ek paap ke kaaran jo unhonne khud chuna tha hamare liye, unhe ab sharirik mrityu aur aatmik dand ka anubhao mila, aur Parmeshwar ke paas se hamesha ke liye door huwe.2 Wo ab kya kare? Kya ye mushkil stithi se nikle ke rasta hai? Hum log ye nahi janta ki unhe garden me rahete hue praapt nirdesh ko yaad kare ke kitna anumati di gai thi, lekin u log ke yaad raha ki ek shudh, pehla ladka bheda bina daag la u jhund ke lagataar balidaan kare ke raha.3

Baad me ek farishta aaye ke samjhaais ki i balidaan ek prakaar hai, ek poorvanuman hai, jo batata tha ki Duniya ka Udhaarkarta is duniya me aayega aur hum sab ke liye apne aap ko balidaan karega. “U long ke balidaan Pita ke Eklauta Janma ke balidaan ke rakam raha,” woh farishta bolis. “Isliye, … un logon ko pashchataap kare ke padi aur hamesha ke liye Putra ke naam se Pita Parmeshwar ke pukaare ke padi.”4 Saobhaagye se, isse nikle ke rasta raha aur aage badhe ke bhi.

Swarg me maransheel jiwan se pehle ke sabhaaon me, Pita Parmeshwar Adam aur Eve se waada karis raha (aur hum baaki sab logon se) ki madad milega Uske shud, bina daag waala Pehle janma Putra se, jo Parmeshwar ka Memna hoga “jise duniya ke shuruaat se maara gaya tha,”5 jinke baare me Devdut John baad me bataega. Apne chote se usi tarah memne ka chadhawa is maransheelta jeevan me dene se, Adam aur unke bachche dikha rahe the ki woh Ishu jo Masih hai ko samajhte the aur Unke praeshchit waale balidaan pe woh nirbhar the.6 Baad me, jangal ke mandir me is vidhi ko paalan kiya jata tha, aur uske baad, Solomon ke banae jaane waale mandir me.

Durbhaagye se, Puraane Niyam se itna jaana gaya hai, ki bina daag ke chota memna ke chadhawa se utna achcha parinaam nahi tha, jab use sachche pashchataap aur biswaasi jiwan, ke chinh ke tarah dekha gaya tha. Jon naetik rawaiya chahta raha raho i balidaan ke sange, kabhi kabhi bahut lambe samay tak nahi raha. Kisi bhi stithi me, utna deri bhi nahi chal pais raha ki pehla peedhi me ek bhaai ke hatya bhi nahi rok sakis, jab Cain apan bhaai Abel ke maar dees.7

Yahi rakam ke imtihaan aur musibat sadiyon se chalte rahe ke kaaran hi, swarg ke farishte khushi se gaais, jab ant me, Ishu ke janam hois—Khud Masiha jiske itne dino-se agora jaata raha. Uske thoda din ke maransheel sewa ke baad, sabse shudh Passover la memna Apan chela log ke Apan mauth ke liye taeyaar karis, Lord’s supper ke prabhubhoj sikhaais, jon dharamvidhi ke ek aur niji tarika Eden ke hi baahar sikhaya gaya tha. Jisme chadhawa diya jaaega, aur balidaan bhi kiya jayega, lekin yeh prateek t aur zyaada gehrai me hoga, aur pehla janma memna ko chadhawa se bahut zyaada sochne wala aur niji hoga. Nefaitiyon ke liye, Uddhaarkarta ne, Apne Punarjiwan ke baad iske baare me kaha:

“Aur ab khoon ke bali hamme aur nahi do. …

“… Ab mere liye ek niraash hriday aur ek shorkart aatma ki bali diya karo. Aur mere paas jon bhi koi niraash hriday aur shokart aatma le ke aaega, uske hum agni aur Pavitra Aatma se baptisma dunga. …

“ … Isliye pashchataap kar, … aur bach jaao.”8

Mere pyaare bhaaiyon aur bahano, yeh jo naya zor diya jaa raha hai zyaada ghar pe susamachaar seekhne ka, yeh bahut zaroori ho gaya hai ki hum ye yaad rakkhe ki abhi bhi hamein aagya milti hai ki “praathna karne ke jagah pe jaao aur mere pavitra din pe apne prabhubhoj chadhaao.”9 Zyaada samay ghar-kendrit susamachaar sikshan me nikaale ke alaawa, hamare sudhaare gaye Raviwaar sewa bhi meeting ke suchi ke uljhan u rakam se kamti kar dis hai taki achchi tarah se Lord’s Supper ke prabhubhoj pe zor dene aur pavitra, swikrit dhyaan daalne ka hamara har hafta ka bhakti ka mukhye anubhao hai. Hum long ke chaahi bahut niji rup se yaad karo ki Masih bahut mushkil se niraash hriday aur Apne aatma ke pachtaawa ke kaaran maris raha pura manushye pariwaar ke paap aur dukh aur kasht ke bojh dhoye ke.

Kyunki hamare kaaran hi uska bojh bhaari hua, ayse pal ko hame sammaan dena chahiye. Isilye, hum long ke bola jaawe hai ki hamare prabhubhoj sabhaon me jald aur sammaan ke saath aaya karo, ek pavitra dharamvidhi me bhaag lene ke liye kaaeda se kapde pahan kar. Abhi ke samay me “Sunday best” ka matlab thoda badal gaya hai, aur Unhe aadar dikhaane ke liye jiski upasthiti me hum aate hai, hamein apna Sebath pehnaawa aur aur rahan-sahanke parampara ko waapas laana hai jab aur jahan hum aisa kar sakte hai.

Jab samay-pe-aane ki baat hoti hai, hamein un ashish praapt maataaon ko maaf karna aur samajhna chahiye jo apne bachcho aur Cheerios cereal aur diaper bag ko sambhaalte huwe aa pahuncti hai, khush ki woh girja aa to paayi. Iske alaawa, kuch aur log hai joh na chahate huwe bhi Raviwaar subha ko der se aate hai. Phir bhi, is baad me aane waale dal se hum kahenge kabhi kabhi der ho to hum samajhte hai, lekin agar har ek Raviwaar ko aysa ho, to hum salaah dete hai ki kuch karo jisse ab aisa nahi hoga.

Isi baat pe, hum devdut ek niwedan karte hai ki hamare pavitra imaaraton me kam halla kare. Hum log ek dusre se baat karna pasand karte hai, aur hame karna chahiye—yeh to girja aane ka ek khushi hai—lekin aysa bol kar karna nahi theek hai bhakti karne ki jagah pe. Hame dar hai ki jo pahuna hamare dharam ke nahi hai ko yeh shor sunne se ghabrahat hui hogi aisan jagah chaahi praathna, gawahi, praktikaran, aur shaanti raho. Shaayad upar waale bhi thoda ghabra gaye honge.

Hamare sekramant meetings pe bhi acha asar hoga agar adhyaksta adhikari sabha ke samay se pehle aakar aage baeth jaae, prelude sangeet ko sunte huwe aur aadar se woh uddharan dein jo hum sab ko karna hai. Agar manch par baate ho rahi hai, to ye ashcharye nahi ki sabha me bhi baate hogi. Hum un bishoprics ko shaabaashi dete hai jon wo ghoshna karne se inkaar karte hai jon hame bhakti ke aatma se door karti hai. Mai, woh hoon, jo nahi soch sakta ki Zacharias jaisa purohit—jo Prabhu ke pracheen samay pe Uska mandir me tha, aur joh purohiti saobhaagye me bhaag lene jaa raha tha jo uska poora jeevan me ek hi baar aaya tha—hum ye nahi sakta soche ki woh altar par ruk kar hame yaad dilaaega ki che hafte bacha hai ek bachcho ke lakdi ki motar ke mukaabla hoi aur jald hi rejista howe la taaim khalaas hoi jaai.

Bhaaiyon aur bahano, yeh Prabhu dwara tay kiya sabse pavitra ek ghanta hai hamare hafte ka. Niyam anusaar, hum log ikathe hota hai Girja me u dharamvidhi lewe ke liye jon sab sadasye lete hai duniya me. Yeh Unke yaad me jisne pucha tha ki jo pyaala woh lene waala hai kya hataya jaa sakega, aur phir aage badhta gaya kyunki Woh jaanta tha hamare bhalai ke liye woh pyaala nahi hatega. Ye hame madad karegi yaad dilane me ki wo pyala ka prateek dhire dhire hamari or aa raha hai ek 11- ya 12-saal-ke deacon ke haathon se.

Jab woh pavitra ghanta aaega Prabhu ko apna balidaan ka uphaar dene ko, hamare paas apne paap aur kamzoriyaan bhi hai hal karne ko; isiliye hum wahan hai. Lekin hum zyaada safal honge shaayad is pashchataap me agar hum anye niraash hriday aur shokaart aatmaaon ki parwaah karenge. Kuch log humse thodi duri pe baethe honge rote huwe—kuch upar se, kayi andar se—jab se sekramant hymn aur praathnaaen shuru huwe un priests ke dwara. Hamein chupke se he jaanch lena chahiye aur thodi daya aur sahanubhuti jatani chahiye—unhi ke liye? ya us rote, dukhit sadasye ke liye jo sekramant meeting me nahi hai aur, na toh aane waala hafta rahi, jab tak hum khud dekhrekh karke unhe mukti ki or na ishaara kare? ya un bhaaiyon aur bahano pe daya karna jo Girja ke sadasye hi nahi hai par hamare bhaai aur bahanein hai ? Duniya me takleef ke kami nahi hai, Girja me aur Girja ke baahar ke logo me, kisi bhi taraf dekho aur tumhe koi mili jiske peeda itna zyaada hai ki u insaan bardaash nahi kar sake aur unke dil ka dard kabhi khatam nahi hoe sake. Ek tarika hai “Unhe hamesha yaad kare ke”10 ki hum us Mahaan Daactar ke saath milkar Unke na-khatm hone waale bojh ko kam karne me dusro ko dukh se nikalne ke aur musibat me pade ko sahanubhuti dena.

Priye doston, jab hum log duniya ke har kone me har hafta milta hai hum aasha karte hai Masih ke vishaal praeshchit ke uphaar jon sab manushye ke liye raha uske liye pavitra rup se swikaara jaawe, hum sekramant ke manch par zyaada aansu laa sake uske dukh ke liye [aur] zyaada peedaaen uske kasht me.” Aur tab, jab hum log sochega, praathna karega, aur phir se Parmeshwar se vachan banaega, aao hum us pavitra pal se zyaada dhiraj lein kasht me, … zyaada prashansa sahayta me.”11 Hum is tarah ke dhiraj aur sahayta, pavitrata aur aasha, ka praathna karta aap sab ke liye Usi ke naam se jisne anmol roti toda maafi ke liye aur aur pavitra paani daala mukti ke liye, jo Ishu Masih hai, mahaan aur kripalu aur pavitra Parmeshwar ka Memna, amen.

Not

  1. John 1:29.

  2. Dekhiye 2 Nephi 9:8–9.

  3. Dekhiye Moses 5:5; Exodus 12:3–10bhi dekhiye.

  4. Moses 5:7–8; Moses 5:9bhi dekhiye.

  5. Revelation 13:8.

  6. Dekhiye Bible Dictionary, “Anointed One”; Guide to the Scriptures, “Anointed Onebhi dekhiye,” scriptures.ChurchofJesusChrist.org.

  7. Taane ke taur pe, Cain ka Abel ko maarna, ek kaam jo Shaetaan ne hi karwaya tha, joh saait Cain pe pehle la gussa se juda raha jab uske balidaan la bhent Prabhu nahi swikaaris raha aur Abel la swikaar leis raha.

    “Parmeshwar … ek balidaan taeyaar karis raha Apan khud ke Beta jiske kaam raha … manushye ke liye dwaar kholo jisse u Prabhu ke upasthiti me jaawe paai. …

    “I praeshchit ya mukti ke yojna me biswaas ke zariye, Abel Parmeshwar ke ek bhent deis jon swikaar hoi geis raha, jon uske jhund ke ke pehla janma tha. Cain dharti ke uga huwa achcha fal deis, aur joh nahi swikaar kara ge. [Uske balidaan me bhi] khoon bahana tha” (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], 48; 107–8). bhi dekhiye).

  8. 3 Nephi 9:19–20, 22

  9. Doctrine and Covenants 59:9.

  10. Moroni 4:3; 5:2.

  11. “More Holiness Give Me,” Hymns, no. 131.