Öğrencilik Modelleri

Bu sabah Kuzey Amerika’daki iki çocuğumuz ve üç torunumuz ve yaklaşık olarak dünyanın yarısı, doğudan görkemli bir şekilde doğan güneşin parlaklığını gördüler. Afrika’daki diğer üç çocuğumuz ve yedi torunumuz ve dünyanın diğer yarısı da, batıda ufkun ötesinde güneş batarken karanlığın yavaş yavaş sessizce üzerlerine çöktüğünü gördüler.

Gündüz ve gecenin başlangıcındaki bu hiç bitmeyen sabitlik, hayatımızı yöneten ve değiştiremeyeceğimiz gerçeklerin günlük bir hatırlatıcısıdır. Saygı duyduğumuzda ve bu gerçekler ile uyumlu olduğumuzda, bizler iç huzuru ve uyumu yaşarız. Bunu yapmadığımızda ise, huzursuz oluruz ve işler beklediğimiz gibi gitmez.

Gündüz ve gece, Tanrı’nın yeryüzünde yaşamış olan herkese verdiği, gerçekten var olan modellerin bir örneğidir. Bu kendi arzularımıza göre pazarlık yapamadığımız ve ondan kurtulamadığımız, insan varlığımızın mutlak bir gerçeğidir. Afrika’dan genel konferansa gelmek için her sefer uçağa bindiğimde, vücut saatini bir günde 10 saat geriye alarak bunu hatırlıyorum.

Ne zaman fark etmeyi önemsersek, Cennetteki Baba’nın hayatımızı yönetmemiz için gerçeğin yeterli kanıtlarını bize verdiğini görürüz ve böylece biz O’nu tanıyacağız ve huzur ve sevinç kutsamalarına sahip olacağız.

Peygamber Joseph Smith aracılığıyla, Rab’bin Ruh’u şöyle teyit eder: “Ve yine, size kandırılmamanız için her konuyla ilgili bir yöntem [model] göstereceğim; çünkü şeytan bu topraklarda kol geziyor ve ulusları kandırarak ilerliyor.”¹

Mesih-karşıtı Korihor, Tanrı’nın varlığına ve Mesih’in gelişine inanmayarak böyle bir aldatmacaya düştü. Peygamber Alma ona şöyle tanıklık etti: “Her şey Tanrı’nın var olduğunu gösteriyor; evet, hatta dünya ve üzerindeki her şey, evet ve onun hareketi, evet ve kendi düzeni içerisinde hareket eden bütün gezegenler, Yüce bir Yaratıcının varlığına tanıklık ediyor.”²

Korihor inanmadan önce kendisine bir işaret verilmesi için ısrar ettiğinde, Alma onun dilsiz kalmasına neden oldu. Yaşadığı ıstıraptan dolayı alçakgönüllü hale gelen Korihor, şeytan tarafından aldatıldığını açıkça itiraf etti.

Bizim kandırılmamıza gerek yoktur. Akıllı yaşamın mucizesi sürekli olarak gözlerimizin önümüzdedir. Sayılamayacak kadar çok yıldızlar ve galaksilerle donatılmış göklerin harikalarına kısa bir bakış ve derin bir düşünüş, inanan kalbin ruhunu şöyle ilan etmeye sevk eder, “Tanrım, sen ne kadar muhteşemsin!”³

Evet, Cennetteki Babamız Tanrı yaşıyor ve O Kendini bize her zaman çeşitli yollardan açıkça gösteriyor.

Ancak Tanrı’yı kabul etmek, inanmak ve O’nun ile devam etmek için yüreklerimizin gerçeğin Ruhu’na açık olması gerekir. Alma alçakgönüllülüğün imandan önce geldiğini öğretti.⁴ Mormon, “yumuşak huylu ve alçak gönüllü” olmayan birinin iman ve umuda sahip olmasının ve Tanrı’nın Ruhu’nu almasının imkansız olduğunu ekledi.⁵ Kral Benyamin, dünyanın görkemine öncelik veren herkesin “Tanrı’nın düşmanı” olduğunu bildirdi.⁶

İsa Mesih, doğru ve kutsal olmasına rağmen, tüm doğruluğu yerine getirmek için vaftiz olmaya itaat ederek, Tanrı’nın önünde alçakgönüllülüğün O’nun öğrencilerinin temel bir niteliği olduğunu gösterdi.⁷

Bütün yeni öğrencilerin kutsal vaftiz töreni aracılığıyla Tanrı’nın önünde alçakgönüllülük göstermeleri gerekmektedir. Böylece “Tanrı’nın önünde kendini alçaltıp vaftiz olmayı arzu eden ve kırık bir yürekle ve pişman bir ruhla [gelen] … herkes O’nun kilisesine vaftiz aracılığıyla kabul edilecektir.”⁸

Alçakgönüllülük, öğrencinin kalbini tövbe ve itaate yöneltir. Tanrı’nın Ruh’u, o zaman hakikati o kalbe getirebilir ve hakikat giriş yolu bulacaktır.⁹

Bu son günlerde, Havari Pavlus’un peygamberliğinin gerçekleşmesine en çok katkıda bulunan şey alçakgönüllülük eksikliğidir:

“İnsanlar kendilerini seven, para düşkünü, övüngen, kibirli, küfürbaz, anne baba sözü dinlemez, nankör, kutsallıktan yoksun;

“Sevgiden yoksun, uzlaşmaz, iftiracı, özünü denetleyemeyen, azgın, iyilik düşmanı olacaklar.”¹⁰

Kurtarıcı’nın O’ndan öğrenmemiz için olan daveti, dünyeviliğin ayartıcılıklarından uzaklaşmaya ve O’nun gibi -yumuşak huylu ve yüreğinde gösterişsiz, alçakgönüllü- olmaya bir davettir. O zaman biz O’nun boyunduruğunu yüklenebilir ve bunun kolay olduğunu keşfedebiliriz, aynen Başkan Russell M. Nelson’ın bize güçlü bir şekilde ve defalarca öğrettiği gibi bu öğrencilik bir yük değil, bir sevinçtir.

Mesih ve O’nun yolları hakkında öğrenmek bizi O’nu tanımaya ve sevmeye yönlendirir.

O, alçakgönüllü bir tavırla, Tanrı Baba’yı tüm varlığımızla tanımanın ve sevmenin ve hiçbir şeyi saklamadan, kendimizi sevdiğimiz gibi başkalarını sevmenin gerçekten mümkün olduğunu örnek olarak gösterdi. Hem Kendi isteğini hem de Kendi bedenini sunağa koymuş olduğu yeryüzündeki hizmeti, sevindirici haberinin üzerine kurulduğu bu ilkelerin uygulanması için bir modeldi. Her iki ilke de dışa dönüktür ve kişisel tatmin veya ihtişam aramakla ilgili değil, başkalarıyla nasıl ilişki kurduğumuzla ilgilidir.

Bunun mucizevi ironisi şudur ki, elimizden gelenin en iyisiyle Tanrı’yı ve başkalarını sevmeye odakladığımızda, bu deneyimin getirdiği şey, tam bir huzur ve sevinç ile Tanrı’nın oğulları ve kızları olarak kendi gerçek ilahi değerimizi keşfetmemizin sağlanmasıdır.

Sevgi ve hizmet yoluyla, Tanrı ile ve birbirimizle bir oluruz. O zaman, Lehi’nin “o güne kadar [tattığı] her şeyden daha tatlı” olarak bahsettiği meyve olan, bu saf sevgiye ait Kutsal Ruh’un tanıklığını elde edebiliriz.¹¹

Mesih’in Baba’yı sevme ve bizi sevme modelini oluşturma kabiliyetiyle her şeyi feda ederek ve yaparak aldığı taç, tüm gücü, hatta Baba’nın sahip olduğu her şeyi, yani yücelmeyi almaktı.¹²

Ruhlarımızda Tanrı’ya ve komşumuza karşı kalıcı bir sevgi besleme fırsatımız, Baba’yla her gün O’nun Biricik Doğmuş Oğlunun adıyla kişisel olarak ve ailece dua ederek bağlantı kurmanın kutsal alışkanlıklarıyla, bireysel olarak ve ailece kutsal yazıları çalışma yoluyla, Onlar hakkında birlikte öğrenmekle, Şabat gününü birlikte kutlamak ve bireysel olarak geçerli bir tapınak tavsiye belgesine sahip olmakla ve bu belgeyi mümkün olduğu kadar sık sık birlikte kullanmakla evde başlar.

Her birimiz Baba ve Oğul hakkındaki bilgimizde ve sevgimizde bireysel olarak büyüdükçe, birbirimize olan minnettarlıkta ve sevgide büyürüz. Evimiz dışında başkalarını sevme ve onlara hizmet etme yeteneğimiz büyük ölçüde gelişir.

Evde yaptığımız şey, kalıcı ve sevinç dolu öğrenciliğin gerçek yeridir. Eşim Gladys ve benim evimizle ilgili keyfini çıkardığımız iade edilmiş sevindirici haberin en tatlı kutsamaları, Tanrı’yı evimizde tanımayı ve onurlandırmayı ve O’nun sevgisini kendi soyumuzla paylaşmayı öğrenmekten gelmektedir.

Evimizde teşvik edilen Tanrı sevgisi ve birbirimize hizmet ile evimizin dışındaki insanlara olan hizmet, zaman içerisinde ilahi sevgi niteliğine dönüşür.

Bu, Rab’bin yaşayan peygamberleri ve havarileri tarafından önümüze konulan Tanrı’nın krallığındaki kutsanmış hizmet modeliyle yankı uyandırır. Onlarla bir oluruz.

O zaman onların aracılığıyla “her düşüncede” Rab’be bakmamız sağlanır, böylece “kuşku duymayız” ve “korkmayız”.¹³

Rab’bin yaşayan peygamberleri ve havarileri gibi biz de, “ … bağrımız tüm insanlar ve iman ailesi için ilahi sevgiyle dolu olarak ve erdem [bizim düşüncelerimizi] durmaksızın süsleyerek” ilerleyebiliriz; … [ve bizim] özgüvenimiz Tanrı’nın huzurunda güçlenir ve rahipliğin öğretisi gökten gelen çiyler gibi [bizim ruhlarımızın] üzerine damlalar halinde düşer.”

Rab’bin yaşayan peygamberleri ve havarileri ile biz de kutsal hizmetle güçlendirilen erdemli bir iman döngüsüne katılabiliriz ki, “Kutsal Ruh sürekli [bizim yoldaşımız] olacak ve [bizim asamız] doğruluğun ve hakikatin değişmez bir asası olacaktır; ve [bizim] [egemenliğimiz] sonsuz bir egemenlik olacak ve zorlayıcı etkenler olmaksızın sonsuza dek ve daima [bize] doğru akacaktır.”¹⁴ Çünkü bu, Baba’nın planının vaadidir. İsa Mesih’in adıyla, amin.