Ang Milagro sa Espirituhanon nga Pagkaayo

Usa ka adlaw dihang ako ug ang akong kompanyon mibisita sa usa ka bag-ong miyembro sa Colombo, Brazil, puno ang balay sa mga sakop sa pamilya. Puno kaayo kini, apan midapit gihapon sila kanamo nga mopakigbahin sa ebanghelyo. Magsugod na unta mi dihang ang igsoong lalaki sa kinabig misulod. Dili siya miyembro sa Simbahan ug wala mahimuot sa among pagbisita. Ingon og nangita siya sa tanang paagi aron mosupak kanamo.

Duna siyay notebook sa tanang sakop sa iyang kongregasyon ug sa ilang mga sakit. Nangutana siya namo kon mituo ba kami sa gasa sa pagpang-ayo. “Siyempre nagatuo kami,” mitubag ko. “Kahibalo mo,” mipadayon siya, “Akong gipang-ayo ang tanang tawo niini nga notebook. Pila ka tawo na ang inyong naayo?”

Gisulayan namo sa pagpasabut ang priesthood, hugot nga pagtuo, ug sa unsang paagi nanghitabo ang mga butang sigon sa kabubut-on sa Dios, apan human sa pipila ka gutlo, among gibati nga morag gikorner mi ug giatake.

Dayon “sa takna gayud” (D&P 100:6) nga kami nagkinahanglan niini, ang Espiritu mihunghong sa unsay isulti. Akong gipasabut nga samtang mituo kami sa pagpang-ayo, ang among buhat isip mga misyonaryo sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw mao ang pagdala og espirituhanong pagkaayo sa among gipangtudloan, diin nga pagkaayo mahitabo lamang pinaagi sa pagdawat sa Pag-ula ni Jesukristo pinaagi sa hugot nga pagtuo, paghinulsol, bunyag pinaagi sa pagpaunlod, pagdawat sa gasa sa Espiritu Santo, ug paglahutay hangtud sa katapusan.

Busa samtang kami mituo sa pisikal nga pagkaayo, mipasabut kami, ang pinakaimportante nga pagkaayo mao ang espirituhanong pagkaayo. Ug kana nga matang sa pagkaayo mao ang among nakita sa matag adlaw. Dili kaayo igsapayan kon ang mga tawo naayo sa pisikal kon dili sila maghinulsol ug mag-usab sa ilang kinabuhi sa pagsunod kang Kristo.

Samtang ang Espiritu migiya kanamo sa pagtubag sa kalma nga paagi, ang tensyon sa kwarto nahanaw, ang lalaki mihunong sa pagpakigbatok, ug among napakigbahin ang mensahe.

Pipila ka bulan ang milabay, human sa akong misyon, akong nabasa kini nga pamahayag sa Liahona gikan sa missionary journal ni John Tanner: “Ang pagkakabig mao ang pinakadako nga milagro. Mas talagsaon pa kini kay sa pagkaayo sa masakiton o pagbuhi sa patay. Kay samtang ang usa ka tawo kinsa naayo sa ngadto-ngadto masakit sa gihapon ug sa katapusan mamatay, ang milagro sa pagkakabig molungtad sa kahangturan ug makaapekto sa mga kahangturan alang sa kinabig ingon man usab sa iyang kaliwatan. Ang tibuok henerasyon mamaayo ug matubos gikan sa kamatayon pinaagi sa milagro sa pagkakabig.”¹

Kadako sa akong pasalamat nga ang Espiritu miaghat sa duha ka hapit mabitik nga mga misyonaryo sa paghinumdom nga ang among tuyo mao ang pagluwas og mga kalag.