Walay Buling gikan sa Kalibutan

Pipila ka tuig ang milabay, miabut ko sa Templo sa Bountiful Utah aron motuman sa buluhaton sa panggabii nga paglimpyo. Daghan kaayo ang mitunga, ug naghunahuna ko sa makadiyot nga basin ang uban papaulion. Andam ra kaayo kong mobulontaryo nga mopauli og sayo. Dayon daw mabiay-biayon kong naghunahuna, “Siyempre dili sila mopapauli kanamo og sayo. Makakita ra sila og ginagmayng mga buluhaton alang namong tanan, naghunahuna nga ilang katungdanan ang pagpabilin kanamo didto sulod sa duha ka oras.” Nahinumdom ko sa buluhaton nako kaniadto nga namaspas ko sa abug kapin sa usa ka oras, nga sa pag-uli sa panapton sama ra gihapon kalimpyo sa dihang gihatag kini kanako. Giandam nako ang akong kaugalingon nga mogahin og duha ka oras sa paglimpyo sa mga butang nga ingon og wala magkinahanglan nga limpyohan. Dayag lang, miadto ko sa templo nianang gabhiona tungod lamang sa katungdanan kay sa tinguha nga moserbisyo.

Gidala ang among grupo ngadto sa usa ka gamay nga chapel alang sa usa ka debosyonal. Ang custodian nga nagdumala sa debosyonal misulti og usa ka butang nga nakapausab gayud sa akong panglantaw sa mga buluhaton sa pagpanglimpyo. Human sa pag-welcome kanamo, mipadayon siya sa pagpasabut nga wala kami moadto didto aron sa paglimpyo sa mga butang nga wala magkinahanglan nga limpyohan apan sa paghimo sa balay sa Ginoo nga dili gayud mahugaw. Isip mga tinugyanan sa usa ka pinakasagradong mga dapit sa yuta, kami dunay responsibilidad sa paghimo niini nga walay buling.

Ang iyang mensahe midulot sa akong kasingkasing, ug mipadayon ko sa gi-assign nako nga dapit uban sa bag-ong kahinam aron sa pagpanalipod sa balay sa Ginoo. Migahin kog panahon gamit ang humukon nga brush sa pintal, sa pagtang-tang sa abug sa pino nga mga frame sa baseboard, ug sa mga tiil sa mga lamesa ug mga lingkuranan. Kon gihatagan pa ko niini nga buluhaton sa unang pagbisita, maghunahuna tingali ko nga kini walay kapuslanan ug walay pag-amping nga bagnusan ang mga dapit aron lang makita nga naa koy gibuhat. Apan niining higayona, akong gisiguro nga ang mga tumoy sa brush moabut gyud sa pinakapino nga mga lungag-lungag.

Tungod kay kini nga trabaho dili man lisud sa pisikal o sa panghunahuna, napanalanginan ko og panahon sa pagpamalandong samtang nagtrabaho ko. Naamguhan nako og una nga wala gayud nako tagda ang ingon niana nga limpyohanan sa kaugalingon nakong balay apan gilimpyohan lang ang dapit nga makita dayon sa uban, nga gitaligam-an kadtong dapit nga ang mga sakop sa pamilya ra ang nakahibalo.

Sunod akong naamguhan nga akong gisunod ang ebanghelyo sa susama nga paagi—nagsunod sa mga baruganan ug nagtuman niadtong mga buluhaton nga makita dayon niadtong mga nagpalibut kanako samtang gitaligam-an ang mga butang nga ako ra ug ang akong pamilya ang nahibalo. Misimba ko, dunay mga calling, mituman sa mga buluhaton, nag-visiting teaching—tanan kini makita sa mga miyembro sa among ward—apan gitaligam-an ang pag-adto sa templo kanunay, ang personal ug pamilya nga pagbasa sa kasulatan ug pag-ampo, ug mag-family home evening. Nagtudlo ko og mga leksyon ug namulong sa simbahan apan usahay kulang sa tinuod nga gugmang putli sa akong kasingkasing kon kabahin na sa pakig-inter-aksyon sa uban.

Niadtong gabhiona sa templo, akong gihunahuna ang brush sa pintal nga diha sa akong kamot ug nangutana sa kaugalingon, “Unsa man ang ginagmayng mga lungag sa akong kinabuhi nga nagkinahanglan og dugang nga pagtagad?” Nakahukom ko nga imbis magplano aron mabalik-balik og limpyo ang mga dapit sa akong kinabuhi nga nagkinahanglan og pagtagad, maningkamot kong dili gayud kini tugutan nga mabulingan.

Mahinumduman nako ang leksyon sa pagpanglimpyo sa templo sa matag higayon nga pahinumduman kita sa paghimo sa atong mga kaugalingon nga “walay buling sa kalibutan” (Santiago 1:27).