On powstał z martwych

Świadectwo o prawdziwości Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa jest źródłem zarówno nadziei, jak i postanowienia. I może ono nim być dla każdego dziecka Boga. Było takim źródłem dla mnie pewnego letniego dnia w czerwcu 1969 roku, kiedy zmarła moja matka, jest nim przez wszystkie te lata i będzie tak, aż do czasu, kiedy znowu ją zobaczę.

Smutek wypływający z tymczasowego rozdzielenia został natychmiast zastąpiony przez szczęście. Było to coś więcej niż nadzieja na ponowne szczęśliwe spotkanie. Jako że Pan objawia tak wiele poprzez Swoich proroków i jako że Duch Święty potwierdza mi tę prawdę o Zmartwychwstaniu, mogę sobie wyobrazić, jak będzie wyglądało nasze spotkanie z uświęconymi i zmartwychwstałymi bliskimi.

„Są to ci, co wyjdą w zmartwychwstaniu sprawiedliwych. […]

[…] Są to ci, których imiona zapisano w niebie, gdzie Bóg i Chrystus są sędziami wszystkich.

Są to ci, co są sprawiedliwi, co się stali doskonali poprzez Jezusa, pośrednika nowego przymierza, który dokonał doskonałego zadośćuczynienia przez przelanie swej własnej krwi” (NiP 76:65, 68–69).

Ponieważ Jezus Chrystus zerwał więzy śmierci, wszystkie dzieci Ojca Niebieskiego urodzone na tym świecie zmartwychwstaną w ciele i nigdy już nie umrą. Zatem moje i wasze świadectwo o tej wspaniałej prawdzie może usunąć żądło utraty ukochanego członka rodziny czy przyjaciela oraz zastąpić je radosnym oczekiwaniem i mocnym postanowieniem.

Pan daje nam wszystkim dar zmartwychwstania, dzięki któremu nasze duchy zostaną umieszczone w ciałach, które będą pozbawione fizycznych niedoskonałości (zob. Alma 11:42–44). Moja matka będzie młoda i rozpromieniona. Usunięte zostaną skutki upływu czasu oraz fizycznego cierpienia. Będzie to dla niej i dla nas darem.

Lecz ci z nas, którzy chcą być z nią na zawsze, muszą podjąć pewne decyzje, aby zasłużyć na takie towarzystwo, aby żyć w chwale, w której zamieszkują Ojciec i Jego Umiłowany zmartwychwstały Syn. Jest to jedynie miejsce, w którym rodzina może trwać wiecznie. Świadectwo o tej prawdzie wzmocniło postanowienie, aby wraz z moimi bliskimi spełnić warunki potrzebne do tego, by znaleźć się w najwyższym stopniu królestwa celestialnego dzięki działaniu Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa w naszym życiu (zob. NiP 76:70).

Pan daje nam przewodnik ku życiu wiecznemu — znajdujący się w modlitwach sakramentalnych — który może pomóc mnie i wam. Jesteśmy zachęcani, aby odnawiać przymierza chrztu podczas każdego spotkania sakramentalnego.

Obiecujemy, że zawsze będziemy pamiętać o Zbawicielu. Symbole Jego ofiary pomagają nam docenić, jak ogromną cenę zapłacił On za zerwanie więzów śmierci, za ofiarowanie nam miłosierdzia i zapewnienie wybaczenia wszystkich naszych grzechów, jeśli tylko zdecydujemy się odpokutować.

Obiecujemy, że będziemy przestrzegać Jego przykazań. Czytanie pism świętych i słów żyjących proroków oraz słuchanie natchnionych mówców podczas spotkań sakramentalnych przypomina nam, że zobowiązują nas do tego zawarte przymierza. Duch Święty porusza nasze serca i przywodzi nam na myśl przykazania, których tego dnia najbardziej powinniśmy przestrzegać.

W modlitwach sakramentalnych Bóg obiecuje zesłać Ducha Świętego, aby był z nami (zob. Moroni 4:3; 5:2; NiP 20:77, 79). W owej chwili przekonałem się, że Bóg może jak gdyby przeprowadzić ze mną osobisty wywiad. Zwraca moją uwagę na to, czym Go zadowoliłem, za co powinienem odpokutować i prosić o wybaczenie oraz pokazuje mi imiona i twarze ludzi, którym powinienem służyć w Jego imieniu.

Z biegiem lat to powtarzające się doświadczenie przeistoczyło nadzieję w uczucie miłości bliźniego oraz zapewniło, że mam dostęp do miłosierdzia dzięki Zadośćuczynieniu i Zmartwychwstaniu Zbawiciela.

Świadczę, że Jezus jest powstałym z martwych Chrystusem, naszym Zbawicielem oraz naszym doskonałym przykładem i przewodnikiem ku życiu wiecznemu.