Wspólne studiowanie przemówień konferencyjnych

Na przestrzeni lat bardzo lubiliśmy jako rodzina czytać konferencyjne wydanie czasopism — po jednym artykule. Po prostu zbieraliśmy się przy stole i po kolei czytaliśmy na głos po jednym akapicie. Dostrzegliśmy jednak, że zwyczajnie czytaliśmy tekst, nie zatrzymując się na „przetrawienie” przesłania.

Aby czerpać więcej z tego, co czytamy, kupiliśmy z żoną po jednym egzemplarzu wydania konferencyjnego dla każdego członka rodziny i zaplanowaliśmy, ile przemówień powinniśmy studiować każdego tygodnia, żeby zdążyć przed następną konferencją generalną. Podczas niektórych tygodni mieliśmy czytać jedno przemówienie, a w inne dwa — lecz każdy miał przestudiować tekst i zaznaczyć fragmenty, które mu się spodobały. Później podczas domowego wieczoru rodzinnego mieliśmy nauczać resztę rodziny na podstawie zaznaczonych wyjątków.

Często było tak, że dzieci miały pytania, które były zaczątkiem dyskusji, albo moja żona i ja zadawaliśmy pytania na podstawie naszych badań. Wysoko sobie ceniliśmy wyjaśnienia, jakich udzielali nasi nastolatkowie w odpowiedzi na nasze pytania, dzieląc się tym, czego dowiedzieli się podczas seminarium, w kościele czy w czasie osobistych studiów. Była to wspaniała okazja na regularne słuchanie nieformalnych świadectw w bardzo przyjaznej i swobodnej atmosferze.

Niedługo potem odkryliśmy, że nasze poranne studiowanie pism świętych przebiega w tym samym tonie. W niektóre dni udaje się nam przejść przez zaledwie kilka wersetów, zanim szybko minie czas przeznaczony na dyskusję na ich temat oraz omawianie zastosowania ich w naszej sytuacji.

Poranki są teraz wypełnione rozmowami, śmiechem i jednością, zanim każdy z nas zajmie się swoimi sprawami. Mamy silne świadectwo na temat rady naszego proroka, by codziennie studiować i modlić się razem. Nasza rodzina jest teraz jedną z tych, które uczą się od siebie i wzmacniają się nawzajem. A wszystko to jest wynikiem tego, że chcieliśmy czerpać więcej z konferencji generalnej.