Usa ka Panalangin sa Bunyag

Milingkod si Trevor sa lingkuranan ug gibutang ang iyang suwang diha sa iyang mga kamot. Ang iyang mga igsoon nakigdula ni Lolo. Nanghinaut siya nga siya malingaw usab, apan dili siya makahunong nga mabalaka kabahin sa iyang bunyag.

Si mama milingkod tupad niya ug mihapuhap sa iyang buhok. “Unsay problema?” nangutana siya. “Dili ka ba gusto nga modula?”

Milingo-lingo si Trevor, nagmug-ot.

Gitan-aw siya ni mama sa makadiyot, dayon miagbay kaniya. “Nahadlok ba gihapon ikaw nga iunlod sa tubig?”

Mitando si Trevor.

Ang hunahuna nga anaa sa ilawom sa tubig nakapahadlok ni Trevor. Sa dihang tres anyos pa siya, nahulog siya ngadto sa swimming pool. Wala gayud siya makalimot sa gibati niyang kahadlok samtang siya naunlod sa lawom sa tubig, hangtud dunay mibira niya. Kuyawan gyud siya sa tubig sukad kaniadto.

“Nganong wala may nahitabo?” Nangutana si Trevor. “Nag-ampo ta, ug gani mibisita ta sa bunyaganan. Walay nahitabo!” Mibarug gikan sa sofa, midagan si Trevor ngadto sa iyang kwarto.

Gilamba ang pultahan sa kwarto, mihigda si Trevor sa iyang higdaanan. Sa wala madugay nakadungog siya og hinay nga tuktok sa pultahan.

Mitan-aw si Trevor sa dihang si Papa milingkod tupad kaniya. “Gisultihan ko ni mama nga nahadlok gihapon ikaw nga bunyagan,” miingon si Papa.

Mitando si Trevor. “Nag-ampo ko pirme, pero ang kahadlok dili mawala.”

Naghunahuna si Papa sa makadiyot. “Usahay kon kita mag-ampo alang sa usa ka butang, kini dili mahitabo diha-diha dayon. Tingali nahadlok ka karon, pero tingali ugma dili na.”

Milingo-lingo si Trevor, apan nahinumduman niya nga nahadlok sa pagsugod sa pag-eskwela sa miaging tuig. Gihatagan siya ni Papa og panalangin. Tingali ang usa ka panalangin makatabang niya nga mabunyagan. Mitan-aw siya ni Papa. “Mahatagan ba ko ninyo ni Lolo og panalangin?”

Mitando si Papa. “Sa akong hunahuna nindot kana nga ideya.”

Pagkataudtaod, milingkod si Trevor sa lingkuranan sa sala. Si Papa ug Lolo mipandong sa ilang mga kamot sa iyang ulo. Mipanalangin si Papa niya, nag-ingon nga kon siya adunay hugot nga pagtuo, ang Langitnong Amahan makatabang niya nga makalma ug magmalinawon.

Pagkasunod adlaw samtang siya naghulat sa iyang bunyag nga nagsinina og puti, nahadlok gihapon si Trevor. Nalipay siya nga nakadawat og panalangin, apan unsa kaha kon mahadlok gihapon siya? Unsaon nga mabunyagan siya?

Human makadungog og pakigpulong bahin sa bunyag, si Papa mipaduol. “Panahon na nga moadto sa bunyaganan,” siya miingon. Mitando si Trevor ug misunod ni Papa ngadto sa bunyaganan. Miuna si Papa.

Misunod si Trevor. Nagduha-duha siya, apan nahinumdom siya sa iyang panalangin. “Langitnong Amahan, palihug tabangi ko nga makabaton og hugot nga pagtuo,” nag-ampo siya sa hilom sa iyang kaugalingon.

Hinay-hinay, mikanaog si Trevor sa tubig. Nindot kadto ug init-init. Mitikang pa si Trevor.

Sa matag lakang, siya mibati nga ang iyang kabalaka ug kahadlok nagkawala.Gigunitan siya ni Papa ug mipahiyom. “Andam na?”

Mibati si Trevor og kakalma ug kamalinawon. Mao kini ang pagbati nga gisaad sa Langitnong Amahan kaniya. Siya mitando. “Andam na.”

Gipataas ni Papa ang iyang tuong kamot ug misulti sa pag-ampo sa bunyag. Samtang gipaunlod ni Papa si Trevor sa ilawom sa tubig, wala siya mahadlok. Ang iya ra nga gibati mao ang kakalma, malinawon nga pagbati nga nagkakusog.

Mihaw-as si Trevor gikan sa tubig nga nagpahiyum. Nasayud siya nga ang iyang hugot nga pagtuo nakatabang niya sa pagbuntog sa iyang kahadlok aron siya mabunyagan. Nasayud siya nga ang Langitnong Amahan kanunay motabang niya kon siya maningkamot sa pagpili sa matarung.