Ako Mipili sa Matarung

Miuban ko sa akong pamilya aron sa pagbisita sa balangay sa akong mga ginikanan alang sa kasaulogan sa Bag-ong Tuig. Tulo na ka tuig sukad sa among katapusang pagbisita, ug naghandom kami nga ikahimamat na usab ang mga higala ug sakop sa pamilya. Sa dihang miabut kami, malipayon kaming giabi-abi.

Sa dihang miabut ang Bisperas sa Bag-ong Tuig, nagpundok kami alang sa usa ka tradisyonal nga seremonya sa pagtinguha og proteksyon, taas nga kinabuhi, ug kalamboan sa kinamagulangan nga anak sa matag pamilya. Ako ang kinamagulangang anak nga lalaki sa akong pamilya. Akong nahibaloan nga kadtong moapil kinahanglang moinom og bino isip kabahin sa seremonya.

Nabalaka ako pag-ayo. Nasayud ko nga ang pag-inom sa bino nakasupak sa Pulong sa Kaalam. Apan nasayud usab ko nga kon dili ako moinom og bino, mahimong silutan ko tungod sa pagkawalay pagtahud—ug ang akong pamilya mahimong silutan usab. Dayon ako nakahinumdom sa gitudlo sa akong mama kanako: kon makita nimo ang imong kaugalingon sa usa ka sitwasyon nga dili nimo makontrol, kinahanglan mag-ampo ka sa Langitnong Amahan ug mangayo Kaniya og tabang.

Nag-ampo ko sa hilom, “Langitnong Amahan, giyahi ko sa Imong Espiritu ug tabangi ko sa pagbuhat unsay matarung.”

Sa dihang turno na nako sa pag-inom sa bino, gikulbaan ko, apan kusog ug klaro kong misulti. “Ang akong lawas usa ka templo. Dili ko molapas sa Pulong sa Kaalam,” miingon ko.

Ang elder sa balangay nasurprisa kaayo. Siya milingi nako ug miingon, “ingon og sigurado kaayo ka sa imong gibuhat. Palihug, gusto ming maminaw pa og dugang sa imong gisulti.”

Ang akong pamilya ug ako wala siluti, ug ang among pagtuo nalig-on. Nasayud ko nga ang Langitnong Amahan mitabang nako nga makaangkon og kaisug sa pagpili sa matarung.