Een tuin vol zegeningen

Zzzoem! Zzzoem! Zzzoem! Een bezige bij ging op een bloem naast Andrea zitten. Ze sprong op en maakte zich uit de voeten. Andrea hield niet van bijen. Ze ging naar een ander deel van de tuin om naast een bladerrijke tomatenplant onkruid te wieden.

De zon brandde op haar rug. Ze hoorde haar moeder tussen de rijen maïs. Opeens hoorde Andrea nog meer gezoem. Zzzoem! Zzzoem! Zzzoem! Ze liep naar haar moeder toe.

‘Er zijn te veel bijen, mama!’ zei ze. ‘Ik wil in de tuin werken, maar zonder de bijen.’

‘We hebben de bijen nodig om onze tuin te laten groeien’, zei mama. ‘Jezus heeft de bijen gemaakt om planten te bestuiven, zodat we allerlei lekkere dingen kunnen eten.’

‘Zouden we zonder bijen geen tuin hebben?’ vroeg Andrea. Ze dacht na over al haar lievelingsplanten. Ze zag graag mooie bloemen. Ze at graag aardbeien en tomaten. Ze zou droevig zijn als die er niet waren.

‘Ik ben blij dat Jezus de planten heeft gemaakt’, zei Andrea. ‘En ik ben ook blij dat Hij de bijen heeft gemaakt!’