Resipe para sa Malipayong Pamilya

Gipili nako nga ihan-ay ang duha ka sunod-sunod nga mga family home evening, magtutok kabahin sa hugot nga pagtuo. Gisugdan nako pinaagi sa pag-andam sa mga leksyon ug pagkat-on sa mga chord diha sa gitara para sa mga awit nga among kantahon.

Ang unang leksyon kabahin sa hugot nga pagtuo. Gipangutana nako kon unsay among usabon isip pamilya aron molambo ang among pagtuo. Sila mitubag, “Pag-ampo, pagtuon sa kasulatan, pagpuasa, pagsimba,” ug uban pa. Kami nagkauyon nga adunay daghang butang nga inyong mahimo aron molambo ang inyong pagtuo, apan ang pinakaimportante nga butang mao ang pagbuhat gyud niini. Importante kaayo nga molihok aron sa paglig-on sa inyong pagtuo.

Ang ikaduha nga leksyon mao ang kabahin sa espirituhanong mga gasa. Kami naghisgot kon unsay relasyon sa hugot nga pagtuo ug sa espirituhanong mga gasa.

Maayo kaayo ang nahitabo sa among mga family home evening nga kabahin sa hugot nga pagtuo. Among gipalambo ang pipila ka butang sa among pamilya; kami nalingaw ug wala magdali-dali aron kini mahuman dayon. Among nabati ang Espiritu isip pamilya.

Mihukom ko sa paggamit sa akong hugot nga pagtuo pinaagi sa pag-ampo ug paghangyo sa Dios og panabang ug giya. Sa sinugdanan wala ko makaamgo sa epekto sa akong mga pag-ampo, apan human sa pipila ka adlaw akong nakaplagan nga kami mas malinawon sa panimalay.

Apan gihagit ang akong hugot nga pagtuo. Ang akong kinamanghuran nga lalaki nasakit ug kinahanglan nga operahan dayon, usa sa akong mga higala nasakit pud og maayo, ug ang akong inahan nagkasakit sa tutunlan uban sa taas nga hilanat. Kining makahahadlok nga mga panghitabo nakapawala sa mga pagbati sa kalinaw sa akong palibut. Nagguol ko pag-ayo apan nagpadayon sa pag-ampo. Akong nahinumduman ang paborito nga balak sa akong lola, nga nag-ingon nga mas nasayud ang Dios kay kanato ug kita kinahanglang mosalig Kaniya. Busa akong gisugdan nga mas gamiton ang akong hugot nga pagtuo ug himoon ang tanan kutob sa akong mahimo. Dili ra kaayo dugay ang akong igsoon nga lalaki nakagawas na sa ospital. Ang akong higala wala gyud ingon nga nasakitan sama sa una kining makita. Naayo na ang akong mama.

Karon kon mag-ampo ko para sa uban, mag-ampo ko nga mas nakatutok ug mas may hugot nga pagtuo kaysa kaniadto. Kita kinahanglang adunay hugot nga pagtuo sa Dios, ilabi na kon ang pagtuo Kaniya ug sa Iyang mga plano lisud, ug ayaw og reklamo kay Siya nasayud sa unsay pinakamaayo.

Nakaamgo ko sa kadako sa epekto sa paghinulsol sa tanang butang. Sama pananglit, sulod sa pipila ka bulan nagpakasala ko ug wala maghinulsol niini, ug naglisud ko sa pag-usab niini nga gawi. Apan human makig-istorya sa bishop ug ubang suod nga mga higala, akong gisunod ang proseso sa paghinulsol ug mibati nga mas duol sa Dios ug mas nagmalipayon pag-usab. Sa pag-ampo og maayo ug paggahin og daghang panahon sa pagbasa sa kasulatan, nakaamgo ko nga kinahanglan nakong usabon ang pipila ka bahin sa akong kinabuhi. Nakaamgo ko karon kon unsa ka dako ang akong kalamboan tungod niini. Pinaagi niini nga kasinatian mas nasuod nako ang akong inahan ug amahan.

Bisan tuod aduna gihapoy mga tintasyon ug makasala gihapon ko, ako makadangop sa Pag-ula sa Manluluwas aron sa paghinulsol ug sa pagribyu sa akong nahimo kada adlaw ug sa pagpaningkamot kanunay nga molambo. Ako mahangturong mapasalamaton sa Pag-ula sa akong kinabuhi.

Tungod kay akong gikonsiderar ang family history isip matang sa trabaho, mihukom ko sa pagbuhat og akong libro sa family history. Busa akong gitigom ang tanang mga litrato sa mga sakop sa akong pamilya. Ako kining gibuhat aron ang akong mga anak ug mga apo sa tuhod makakita kon unsay hitsura sa ilang mga katigulangan. Ug samtang ako kining gibuhat, mibati ko nga malinawon kaayo tungod kay ako nasayud nga wala ni nako buhata para sa akong kaugalingon, apan ako kining gibuhat para sa mga henerasyon nga moabut.

Ang akong unang paningkamot sa paghimo og makalingaw nga mga kalihokan uban sa akong mga igsoon dili nindot. Apan ang nakausab sa akong panglantaw mao ang pagbiyahe ngadto sa Blue Ridge Mountains. Nagkadaiya ang mga kolor sa dahon, ang amusement park makalingaw, apan may mga higayon nga makasulti og sakit nga mga pulong, hinakog nga mga lihok, ug sayop nga pagsungog-sungog nga nakapawala sa kadasig. Sa wala pa kami mobiya, ang akong igsoong babaye ug ako misaka sa bungtod ug dayon hilom nga naglingkod samtang kami naminaw sa kinaiyahan sa among palibut. Mao kadto ang unang higayon sa taud-taud nang panahon nga nagtupad kami nga wala mag-away, hinay nga naghisgot sa umaabut nga mga adlaw ug sa kasamtangang mga panlimbasog. Mabati ang Espiritu, nagdala og kalinaw nga ako nang nalimtan.

Misugod ko sa pagpangita og paagi nga makaistorya ang akong mga igsoon, nangumusta sa ilang adlaw, mogakos kanila—mahimong kabahin sa ilang kinabuhi. Akong gitabangan ang akong kinamanghuran, autistic nga igsoong lalaki sa iyang homework. Akong gitabangan ang akong kinamanghurang babaye sa paghimo og mga grammar flash card ug paghimo og makapatawa nga mga rhyme aron sa pagmemorya sa lain-laing parts of speech. Sa iyang sunod nga pasulit misaka ang iyang grado og sobra sa 20 puntos ug nakadawat sa iyang pinakataas nga grado. Ang kalipay nga akong nabati gikan niadtong mga higayona lahi ug mas makahuluganon kaysa akong gidahom.

Ang makauban ang pamilya mahimong lisud, apan sa mga panahon nga sama niini angay lang kini. Kadtong mubo nga mga hitabo misangput sa kalingaw, pagdula ug pagkatawa; ug mibati ko og bag-ong pagkahiusa sa akong pamilya.