Mga Tingog sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw
Ayaw Pagpusil!
Pangalan gipugngan
Si Bob ug ako naglingkod sa among sakyanan sa pulis, nagpaabut og timailhan diha sa dalan. Nagsugod mi sa pagmonitor duha ka oras na ang milabay human makita ang sakyanan nga gihisgutan sa police radio alert.
“Dunay tulis nga nahitabo,” matud pa sa alert. “Duha ka mga lalaki, dunay mga armas. Nakit-an sila sa usa ka orange nga sakyanan. Ang mga saksi miingon nga ang mga tawo bangis ug andam nga mopusil.”
Sunod-sunod nga mga tulis nahitabo sa dapit, bisan pa sa among labing maayo nga mga paningkamot, ang mga tulisan pirming makaikyas. Kini nga mga hunahuna nawala sa akong alimpatakan sa dihang akong nakita ang duha ka tawo nga migawas sa balay sa mangitngit nga dalan ug daling misakay sa orange nga sakyanan. Nagpadulong na sila namo.
“Mangayo og backup unit,” miingon ko. “Ang mga suspetsado nagpaingon sa amihanan gikan sa among nahimutangan.”
Ang among backup, duha ka nga mga detective nga wala mag-uniporme sakay sa sakyanan nga walay marka, migawas nag-una sa sakyanan samtang si Bob ug ako misunod. Human ang among tulo ka mga sakyanan miagi sa taytayan, ang among backup kalit nga mihunong nagbabag diha sa taytayan atubangan sa orange nga sakyanan ug miparking kami luyo niini, naglit-ag sa among mga suspetsado. Diha-diha dayon, ang sakyanan mihunong ug mitago ang duha ka mga tawo.
“Gawas sa sakyanan nga ang inyong mga kamot naa sa inyong ulo!” Mimando ko human makagawas sa akong sakyanan. Walay mitubag.
Samtang nag-andam sa pagpusil, mimando ko pag-usab, “Gawas sa sakyanan nga ang inyong mga kamot naa sa inyong ulo. Buhata kini karon dayon!”
Sa kalit ang drayber mibarug ug miatubang ngari kanako. Akong makita ang usa ka puthaw nga butang nga nagkidlap sa iyang mga kamot.
Ang akong training sa pulis ug kabuot nagdiktar nga akong kabliton ang gato aron sa pagluwas sa akong kinabuhi. Apan bisan sa tensyon sa maong higayon, nakadungog ko og tingog. Kalma kini apan awtorisado ug gamhanan: “Ayaw pagpusil!”
Nagdahum ko nga pusilon bisan unsang higayona, apan naghulat ko og tawo sa sakyanan nga mouna og pusil. Hinoon, ang drayber mipataas sa iyang mga kamot, ibabaw sa iyang ulo nga mora og pusil, ug mipaubos sa iyang mga kamot diha sa iyang mga paa.
“Ayaw og lihok!” Miingon ko samtang nagdali-dali ko padulong sa sakyanan. “Ayaw paglihok!”
Ang higayon mora og salida sa TV—hangtud akong nahibaloan nga ang tig-a nga mga kriminal sa sakyanan mao ang duha ka nahadlok nga batan-ong mga babaye. Unsay akong gituohan nga pusil usa lang ka bilya sa seat-belt.
Ang mga babaye, sa wala madugay among nasayran, mipahulam sa sakyanan sa ilang mga hinigugma. Wala silay ideya unsa nga matang sa tawo sila.
“Nagtuo kong patay na ka, Cal!” Miingon si Bob nako pagkataudtaud. “Hapit na unta ko mopusil. Wala ako masayud nganong wala ko mopusil.”
Miingon ang duha ka detective sa walay marka nga sakyanan sa samang butang, bisan walay nakadungog sa tingog gawas nako. Nasayud ko nga ang gahum lamang sa langit ang makaluwas niadtong duha ka batan-ong mga babaye gikan sa kamatayon ug upat ka mga opisyal sa pulis sa paghimo og usa ka dakong sayop. Kini nga kasinatian nakahatag nako og sigurado nga kahibalo nga ang atong Langitnong Amahan manginlabut alang sa atong kaayohan.