Stabilność duchowa: budowanie niezatapialnego statku

Po pierwsze — przestrzegajmy przykazań. Tak jak żaglowiec Vasa podlegał prawom fizyki, my podlegamy prawom duchowym. Nikt nie jest ponad nimi. Musimy przestrzegać praw duchowych, które nazywamy przykazaniami Boga.

Podleganie prawom fizyki podczas budowy statku mogło wydawać się ograniczeniem dla Gustava Adolfa, jednakże żaglowiec Vasa nie zatonąłby przed rozpoczęciem swojej misji, gdyby tych praw przestrzegano. Miałby swobodę i elastyczność, aby osiągnąć to, do czego był przeznaczony.

Tak więc posłuszeństwo prawom Boga zachowuje naszą wolność, elastyczność i możliwość osiągnięcia naszego potencjału. Celem przykazań nie jest ograniczanie nas. Posłuszeństwo prowadzi do zwiększonej duchowej stabilności i długotrwałego szczęścia.

Posłuszeństwo to nasz wybór. Jezus powiedział: „Oto dałem wam przykazania, przestrzegajcie ich więc” (3 Nefi 15:10). To takie proste. Podejmijcie decyzję. Postanówcie, że będziecie posłuszni w każdym szczególe. Nic bardziej nie zwiększy waszej duchowej stabilności. Nic nie da wam więcej wolności, aby ukończyć życiową misję.

Obraz

carpenter’s tools

Po drugie — musimy zważać na rady z zaufanych źródeł i zobowiązać się, że będziemy się uczyć przez całe życie.

Jednym z zagrożeń związanych ze zdobywaniem wiedzy jest arogancja, która może pojawić się, gdy uważamy, że wiemy tak dużo, iż nie musimy się już uczyć. Wszyscy widzieliśmy taką postawę u ludzi, którzy zbytnio polegają na własnej inteligencji. Trudno jest nauczać osobę, która twierdzi, że wie wszystko.

Pamiętając o tym i mając pragnienie, by uczyć się przez całe życie, Prezydent Henry B. Eyring, Pierwszy Doradca w Pierwszym Prezydium, powiedział: „Nadal jestem dzieckiem, które nadal musi się uczyć. Prawie każdy może mnie czegoś nauczyć”². Gdy Prezydent Eyring przedstawił mi powołanie do Władz Generalnych Kościoła, nauczył mnie ważnej lekcji. Powiedział, że kiedy słyszy, jak ktoś opowiada historię, którą już wcześniej słyszał lub używa fragmentu z pism świętych, który jest mu bliski, zadaje sobie pytanie: „Dlaczego Pan to dla mnie podkreśla?” lub „Czego jeszcze powinienem się nauczyć z tej historii lub z tego fragmentu?”. Jeśli chcemy zwiększyć naszą duchową stabilność, musimy być gotowi do nauki i wystarczająco pokorni, aby zaakceptować przewodnictwo, niezależnie od naszego wieku czy doświadczenia.

To naprawdę jest nasz wybór. Możemy słuchać i zważać na rady dawane nam przez przywódców Kościoła, szczególnie tych, których popieramy jako proroków, widzących i objawicieli, przez rodziców i zaufanych przyjaciół — możemy też tego nie czynić. Możemy dążyć do zdobywania wiedzy przez całe życie — albo do tego nie dążyć. Możemy zwiększać naszą duchową stabilność — albo nie. Jeśli zaniedbamy naszą duchową stabilność, staniemy się jak żaglowiec Vasa — łodzią, która nie może pływać.

Po trzecie — kierowanie naszych myśli i wysiłków w stronę potrzeb innych ludzi, jak też służba i troska o nich, zwiększają naszą duchową stabilność.

Bardziej dostrzegamy wieczność, gdy skupiamy się na innych ludziach, mając pragnienie pomocy dzieciom naszego Ojca Niebieskiego. Odkryłem, że dużo łatwiej jest mi otrzymać natchnienie, gdy modlę się, aby dowiedzieć się, w jaki sposób mogę pomóc bliźniemu, niż gdybym modlił się o to dla siebie samego.

Możemy sądzić, że kiedyś w przyszłości będziemy w lepszej sytuacji, aby pomagać. W rzeczywistości teraz jest właściwy moment. Jesteśmy w błędzie, jeśli uważamy, że będziemy bardziej pomocni w służbie bliźnim, mając więcej czasu, pieniędzy czy czegokolwiek innego. Niezależnie od okoliczności — mamy wybór. Pomożemy innym czy nie? Oblewamy ważny egzamin życia doczesnego, jeśli nie decydujemy się na pomoc bliźnim w potrzebie. A jeśli pomagamy — zwiększamy naszą duchową stabilność.

Obraz

the ship Vasa

Obraz i fotografie statku © lublubachka/Thinkstock, MicheleBolero/Thinkstock, David Harding/Thinkstock

Po czwarte i najważniejsze — nasza duchowa stabilność wzrasta proporcjonalnie do stopnia, w jakim uczynimy Jezusa Chrystusa naszym fundamentem.

Bez Chrystusa jesteśmy niczym statek miotany falami. Nie mamy mocy, bo nie mamy żagla. Nie mamy stabilności, szczególnie w czasie sztormu, ponieważ nie mamy kotwicy Nie mamy kierunku ani celu, ponieważ nie mamy koła sterowego. Chrystus musi być naszym fundamentem.

Aby przygotować się, stawić czoła i przezwyciężyć boczne wiatry i nieprzychylne prądy życia, musimy być posłuszni przykazaniom Boga. Musimy być pokornymi, chętnymi i zdeterminowanymi uczniami przez całe życie. I musimy uczynić Jezusa Chrystusa fundamentem naszego życia. Gdy będziemy to czynić, zwiększymy naszą duchową stabilność. W odróżnieniu od statku Vasa, będziemy w stanie powrócić do bezpiecznej przystani, wypełniając nasze przeznaczenie.