Që të Jenë Një

“Jezusi arriti unitet të përsosur me Atin duke ia nënshtruar veten e Tij, si mishin dhe shpirtin, vullnetit të Atit”, dha mësim Plaku D. Tod Kristoferson, i Kuorumit të Dymbëdhjetë Apostujve.

“… Sigurisht që ne nuk do të jemi një me Perëndinë dhe Krishtin derisa t’i bëjmë vullnetin dhe interesin e Tyre dëshirën tonë më të madhe. Një nënshtrim i tillë nuk arrihet brenda një dite por, nëpërmjet Shpirtit të Shenjtë, Zoti do të na mësojë nëse jemi të gatshëm derisa, me kalimin e kohës, të mund të thuhet me saktësi se Ai është në ne sikurse Ati është në Të.”¹

Linda K. Barton, Presidente e Përgjithshme e Shoqatës së Ndihmës, na e mësoi si të punojmë drejt këtij uniteti: “Bërja dhe mbajtja e besëlidhjeve tona është shprehje e zotimit tonë për t’u bërë si Shpëtimtari. Idealja është të përpiqemi të kemi qëndrimin që shprehet më mirë në pak fraza të një himni të parapëlqyer: ‘Do shkoj ku ti do që të shkoj. … Do them çfar’ ti do që un’ të them. … Do jem çfar’ ti do që të jem.’”²

Plaku Kristoferson na kujtoi gjithashtu se “ndërsa orvatemi ditë pas dite dhe javë pas jave që ta ndjekim shtegun e Krishtit, shpirti ynë e pohon epërsinë e tij, beteja në brendësi qetësohet dhe tundimet pushojnë së krijuari probleme”³.

Nil F. Mariot, Këshilltare e Dytë në Presidencën e Përgjithshme të Të Rejave, jep dëshmi për bekimet e përpjekjes për ta pajtuar vullnetin tonë me atë të Perëndisë: “Kam hasur vështirësi për ta fashitur dëshirën e vdekshmërisë për t’i pasur gjërat sipas mënyrës sime, duke e kuptuar përfundimisht se o sa e mangët, e kufizuar dhe e dobët është mënyra ime ndaj mënyrës së Jezu Krishtit. Udha e [Atit tonë Qiellor] është shtegu që të çon drejt lumturisë në këtë jetë dhe jetës së përjetshme në botën që vjen.”⁴ Le të përpiqemi fort dhe përulësisht që të bëhemi një me Atin tonë Qiellor dhe Birin e Tij, Jezu Krishtin.