ผมทำตามการกระตุ้นเตือนครั้งแรก

ภาพ

home teaching

ภาพประกอบโดย ซิโมเน ชิน

วันอาทิตย์วันหนึ่งหลังกลับจากโบสถ์ ผมนอนหลับตลอดบ่าย

เมื่อผมตื่นก็มืดแล้ว ผมเริ่มวางแผนประจำสัปดาห์ด้วยการสวดอ้อนวอนทูลถามว่าผมจะรับใช้พระเจ้าให้ดีที่สุดได้อย่างไร ผมรู้สึกได้รับการกระตุ้นให้ไปสอนประจำบ้าน ตอนนั้นสองทุ่มแล้ว ผมจึงบอกตัวผมเองว่าจะไปวันอังคารหน้า แต่การกระตุ้นเตือนให้ไปคืนนั้นแรงกล้ามากขึ้น

ผมนึกถึงคำแนะนำที่ได้ยินเอ็ลเดอร์โรนัลด์ เอ. ราสแบนด์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองให้ที่ศูนย์ฝึกอบรมผู้สอนศาสนาในลิมา เปรูขณะผมเป็นครูที่นั่นว่า “จงทำตามการกระตุ้นเตือนครั้งแรก” ผมโทรหาคู่สอนประจำบ้านทันที แต่เขาไม่รับสาย ผมจึงตัดสินใจว่าจะต้องไปให้ได้

ผมออกจากบ้านและสังเกตเห็นปุโรหิตวัยหนุ่มคนหนึ่งในวอร์ดของผมกำลังเดินมาตามถนน ผมเข้าไปถามเขาว่าเขาจะไปเป็นเพื่อนผมได้หรือไม่ เขาตกลง ที่บ้านหลังแรก บราเดอร์เปิดประตู ผมบอกเขาว่าผมรู้สึกว่าต้องมาหาเขา เขายิ้มและบอกเราว่าเขาจะต้องรับการผ่าตัดพรุ่งนี้และอยากขอพร ผมให้พรเขา จากนั้นเราไปเยี่ยมบ้านอีกหลัง

เรามาถึงบ้านของครอบครัวนั้นเมื่อสองทุ่มสี่สิบนาที พวกเขาประหลาดใจที่เห็นเราเพราะดึกแล้ว เราเข้าไปในบ้านของพวกเขาและสังเกตเห็นผู้เป็นพ่อป่วย ผมให้พรเขา

เมื่อเรากลับบ้าน ผมแบ่งปันโมโรไน 7:13 กับคู่สอนประจำบ้านวัยหนุ่มของผม “ทุกสิ่งที่เชื้อเชิญและชักจูงให้ทำดี, และรักพระผู้เป็นเจ้า, และรับใช้พระองค์, จึงได้รับการดลใจจากพระผู้เป็นเจ้า”

ผมบอกเขาว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความบังเอิญเพราะผมได้รับการกระตุ้นเตือน เขาพูดว่าเขาเชื่อเพราะก่อนผมเดินเข้าไปหาเขา เขาได้สวดอ้อนวอนขอให้รู้ว่าจะรู้จักพระวิญญาณได้อย่างไร

ผมไม่ทราบว่าการกระตุ้นเตือนให้ไปสอนประจำบ้านมีผลต่อครอบครัวที่ผมไปสอนมากกว่าหรือต่อปุโรหิตหนุ่มคนนี้มากกว่า แต่ผมรู้สึกสำนึกคุณที่ผมฟัง ผมรู้ว่าพรมากมายเกิดขึ้นเมื่อเราทำตามการกระตุ้นเตือนครั้งแรกของพระวิญญาณ