We zijn te streng voor onszelf

Velen van ons worstelen in uiteenlopende mate met het idee dat we niet goed genoeg zijn of niet genoeg doen. Ik heb dat idee op verschillende momenten in mijn leven gehad. Een van de indringendste keren was aan het einde van mijn zending.

Ik was op een van mijn laatste zendingsconferenties. Mijn zendingspresident haalde, zoals hij dat wel vaker deed, een boodschap aan die hij van een zendeling had ontvangen. Die boodschappen waren soms grappig, dan weer inspirerend en soms wilde hij er iets mee duidelijk maken. Deze boodschap moest kennelijk inspirerend zijn, maar kwam in plaats daarvan hard bij me aan. Hij vertelde hoezeer deze anonieme zendelinge haar collega waardeerde. Hij vertelde hoeveel liefde en zorg deze zendelinge van haar collega ondervond, en wat een geweldig voorbeeld haar collega voor deze zendelinge was. Toen ik zo zat te luisteren, kwam er een sterk verlangen in mij op om zoals die collega te zijn. Ik zou ontzettend graag willen dat ik zo zorgzaam en liefdevol kon zijn en zoveel goeds deed. Maar toen kromp ik van binnen ineen, in het besef dat ik niet zo was.

Zo was ik niet en zo zou ik ook nooit zijn. Ik had niet eens de tijd meer om te veranderen. En al had ik die wel, dan zou het me waarschijnlijk toch niet lukken.

Toen mijn collega en ik later die dag weer in ons appartement waren, haalde ze juist het gedeelte uit de toespraak van onze zendingspresident aan dat me zo ontmoedigd had. Ze vertelde dat zij dat over mij geschreven had. Die woorden waren van haar en gingen over mij. Ik had in een oneindige, donkere leegte zitten staren met de vurige wens om de persoon te zijn die ik wilde zijn – zonder dat te bereiken. Maar door haar woorden ging er opeens een lampje branden. Ik stond niet meer voor een oneindige leegte, maar zag mezelf in een spiegel zoals ik op dat moment was. Haar woorden betekenden heel veel voor mij. Al zou ze maar de helft vinden van wat ze in haar brief geschetst had, dan vervulde dat me met vreugde.

Ik vertel dit niet om op te scheppen – het betekent teveel voor me om erover op te scheppen – maar om aan te tonen hoe onnodig (en vaak onterecht) streng we voor onszelf zijn. Ik had het compliment dat voor mij was bedoeld, als aanleiding gebruikt om mezelf de grond in te boren!

Ik wil er ook niet mee zeggen dat we niet verder hoeven te streven om meer op Christus te lijken. Ik dacht niet: mooi, ik kan om mensen geven nu afvinken. Daar hoef ik in het vervolg niet meer aan te denken. Maar we mogen wel de vooruitgang die we hebben gemaakt inzien en erkennen. We zijn veel meer waard dan we soms denken. Ouderling Dieter F. Uchtdorf van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft eens gezegd: ‘Te veel mensen onder ons leiden hun leven in de veronderstelling dat ze maar weinig waarde hebben, terwijl ze in werkelijkheid elegant en eeuwig zijn, schepsels van oneindige waarde, met meer potentieel dan zij zich kunnen voorstellen.’¹

Sta dus eens stil bij het goede wat je hebt gedaan, en bij de eigenschappen die je ontwikkeld hebt of aan het ontwikkelen bent. Onthoud dat je geaccepteerd, geliefd en goed genoeg bent.

En als er dingen zijn die je naar jouw idee echt niet onder de knie hebt, werk er dan aan. Geef het niet op. Stel gerust doelen, maar stel geen limiet aan het tijdstip waarop je meer op Christus kunt gaan lijken – ik deed dat wel. Ik zag een muur voor me die verandering na mijn zending in de weg stond. Maar zelfs als die prachtige woorden niet op mij hadden geslagen, had het einde van mijn zending niet betekend dat alle hoop op vooruitgang vervlogen was.

Het is niet altijd makkelijk om die houding aan te nemen – de houding dat we goed genoeg zijn. Ik moet er nog steeds aan herinnerd worden dat ik mezelf niet moet neerhalen. Bedenk dat de waarde van zielen groot is in de ogen van God (zie Leer en Verbonden 18:10). Bedenk dat je een kind van God bent. Bedenk ook dat we ‘als kinderen van God onszelf niet als minderwaardig of slecht mogen zien’.² Streef er altijd naar om meer op Christus te lijken, maar geef jezelf er niet van langs. Je bent misschien wel dichter bij je ontwikkelingsdoel dan je ooit voor mogelijk hebt gehouden.