Ik had gevochten om pornografie te overwinnen. Waarom deed hij dat niet?

Ik had al een jaar verkering met een jongeman op wie ik smoorverliefd was. Ik dacht echt dat ik met hem zou trouwen! Maar ik had nooit gedacht dat ik door onze relatie oog in oog zou komen te staan met een probleem dat ik zelf al met zoveel moeite had overwonnen.

Toen ik mij voorbereidde om op zending te gaan, moest ik mijn bisschop bekennen dat ik met pornografie had geworsteld. Nadat ik mij had bekeerd en die last van mijn schouders was gevallen, was ik ervan overtuigd dat ik nooit meer met pornografie te maken zou krijgen. Maar ik had het mis.

Toen ik erachter kwam dat de man met wie ik wilde trouwen naar pornografie keek, wilde ik hem graag helpen, en hem steunen in de strijd. Ik had zelf het bekeringsproces doorlopen en mijn pornoverslaving overwonnen, en ik wist wat de Heer voor hem kon doen. Maar het leek wel alsof er telkens iets mis ging als ik hem aanmoedigde om de nodige hulp te zoeken. Hij leek geen hulp te willen. Na een tijdje begreep ik dat we niet hetzelfde over pornografie dachten. We waren wel allebei lid van de kerk, maar het leek of de leringen van het evangelie een verschillende betekenis voor ons hadden.

Het was frustrerend. Ik hield van hem, en ik geloofde dat hij dit probleem met hulp kon overwinnen. Ik voelde me ook kwetsbaar, omdat ik te maken kreeg met hetzelfde probleem dat ik eerder met zoveel moeite had overwonnen. Op een avond besloot ik te bidden en mijn Vader in de hemel om wijsheid en leiding te vragen, want ik had behoefte aan de kracht om verleiding te weerstaan, en ik wilde weten hoe ik de man met wie ik mijn leven wilde delen kon steunen.

Toen ik uiteindelijk antwoord kreeg, voelde ik me rustig. Ik wist dat ik met een duidelijk doel voor ogen met mijn vriend moest praten. Ik wilde hem vertellen wat mijn doel met een datingrelatie was, namelijk een tempelhuwelijk en kinderen. Ik wilde weten of we samen een toekomst hadden en of hij naar de Heer toe werkte. Ik wilde weten of we onze relatie voort moesten zetten. Ik verwachtte veel van ons gesprek, en dacht dat alles daarna in orde zou komen.

Op een zonnige middag vertelde ik hem dat ik droomde van een gezin en dat ik mijn kinderen in het evangelie wilde opvoeden. Tot mijn verbazing werd hij kwaad. Ik besefte dat we heel verschillende ideeën over de toekomst hadden. Ik was er kapot van, en toch voelde ik mij rustig. Ik wist dat ik de relatie moest beëindigen. Hij wilde niet proberen om zijn pornoverslaving te overwinnen of zich voor hulp tot de Heiland te wenden, en ik kon hem niet helpen als hij dat niet wilde.

Een tijdlang vroeg ik me af waarom ik met een gebroken hart achterbleef, terwijl ik toch de juiste beslissing had genomen en alles had gedaan om hem te helpen. Maar uiteindelijk was ik uitgehuild, en concentreerde ik me op de gemoedsrust die ik had ervaren toen ik het uitmaakte. Ik wist dat dit een antwoord uit de hemel was.

Het is nu een paar jaar geleden dat ik die relatie heb beëindigd. En ik zie in hem nog steeds de goede man die hij altijd is geweest. Maar ik weet dat hij zelf de stap naar de Heiland moet zetten voor hulp. Ik kan hem niet dwingen. Hij heeft zijn keuzevrijheid en ik heb de mijne. Sinds die ervaring probeer ik de stem van de Geest zonder aarzelen te volgen. Ik weet dat onze hemelse Vader voor ieder van ons een plan heeft, en we kunnen erop vertrouwen dat Hij ons nooit op een dwaalspoor zal laten brengen als wij onze beslissingen op de ingevingen van de Geest baseren. Hij bereidt ons altijd voor op het goede dat zal komen.