Makikita Mong Angkop sa Iyo ang Pagpapahayag tungkol sa Mag-anak

“Ang Espiritu rin ang nagpapatotoo kasama ng ating espiritu, na tayo’y mga anak ng Dios:

“At kung mga anak, ay mga tagapagmana nga; mga tagapagmana sa Dios, at mga kasamang tagapagmana ni Cristo” (Mga Taga Roma 8:16–17).

Ang pamilya ko ay hindi yaong matatawag ninyo na “perpektong” pamilya. Naghiwalay ang mga magulang ko noong 11 taong gulang ako, kaya mag-isa akong pinalaki ng aking masipag at mapagmahal na ina. Pakiramdam ko kapansin-pansin na naiiba kami sa mga tao sa sacrament meeting.

Noong tinedyer ako, naalala ko nang ituro ang lesson tungkol sa “Ang Mag-anak: Isang Pagpapahayag sa Mundo,” na naging emosyonal ako habang nakikinig sa patotoo ng lider ng kabataan tungkol sa pamilya at nagkaroon ako ng sariling patotoo na ang aking munting pamilya ay inaprubahan ng langit at mailalaan ang lahat ng kailangan ko sa buhay na ito sa mundo.

Kahit alam ko iyon, nag-alangan pa rin akong kunin ang klase tungkol sa Eternal Families na kailangan kong pag-aralan ilang taon kalaunan sa Brigham Young University. Ayoko nang pumasok sa klase at marinig kung gaano “malayong maging ideyal” ang pamilya ko. Pero sinimulan ng aking propesor ang unang klase namin sa pahayag na ito: “Ipinapangaral natin ang ideyal ngunit nabubuhay tayo sa realidad at umaasa sa Pagbabayad-sala ng Tagapagligtas upang mapunan ang kakulangan.”

Alam ko na ang pamilya ang sentro sa plano ng Ama sa Langit. Maging ang mga pamilya na hindi gaanong ideyal, katulad ng naranasan ko noong tinedyer ako, ay makatutulong pa rin sa atin na matuto at umunlad. Ang Tagapagligtas mismo ay pinalaki ng isang amain noong Siya ay narito sa lupa. Nagpapasalamat ako na tinatanggap ni Jesucristo ang ating mga “hindi ideyal” na pamilya at ginagawa silang sapat upang matupad ang Kanyang mga layunin para sa atin.

Ang mga banal na kasulatan ay puno ng mga halimbawa ng matwid na kalalakihan at kababaihan na gumawa ng malaking kaibhan sa buhay ng kanilang mga kamag-anak. Binago ni Abraham ang buhay ni Lot bilang kanyang tiyuhin. Iniligtas ni Jose ng Egipto ang kanyang mga kapatid at kanilang mga pamilya. Bilang mga adult, pinagpala ng magkapatid na Maria at Marta ang isa’t isa at ang kanilang kapatid na si Lazaro. Si Ruth, bilang isang manugang, ay sinuportahan si Noemi at kapalit nito ay pagpapalang walang-hanggan dahil sa ipinayo ni Noemi. Sinuportahan nina Elisabet at Maria ang isa’t isa bilang magpinsan nang danasin nila ang mga alalahaning kaakibat ng kanilang pagdadalantao. Maging si Zoram, na hindi kadugo, ay matapat na sumuporta kay Nephi kung kaya’t itinuring siya at ang kanyang mga anak na parang kapamilya. Ang mas malawak na pananaw na ito tungkol sa pamilya ay napakahalaga sa maraming tao na napakaraming maiaambag ngunit nalilimitahan ng kawalan ng kumpletong pamilyang inaasam nila.

Matagal na naming gusto ng asawa kong si Gennie na magkaroon ng maraming anak. Noon pa man. Ngunit pagkaraan ng isang taon ng pagsisikap na magkaanak, nalaman namin ang kahulugan sa medisina ng mga katagang infertility o walang kakayahang magkaanak.

Noong una, madalas kaming manalangin. Gabi-gabi, magkawak-kamay kaming humihiling sa Ama sa Langit na biyayaan kami ng anak na pinaghandaan namin sa buong buhay namin. Nag-ayuno kami buwan-buwan, kung minsan mas madalas pa. Mas naging mahirap para sa amin ang bawat buwan na hindi pa rin nagdadalantao ang aking asawa. Hindi lang dahil sa wala kaming anak na mamahalin, kundi tila wala ring sagot sa aming mga panalangin. Pakiramdam ko narinig na ng Diyos ang matagal na naming hinihiling sa buong buhay namin, at ang sagot Niya ay hindi.

Nagsimula na kaming mag-isip kung karapat-dapat ba kami. Madali nang paniwalaan na inilaan Niya ang Kanyang mga espiritung anak na isilang sa mas matatapat na pamilya.

Ang pagsisimba ay naging mahirap na. Masakit pakinggan na nasagot na ang mga panalangin ng iba, at kung gaano sila kamahal ng Ama sa Langit.

Dalawang bagay ang naghikayat sa amin na patuloy na magsimba. Una, nakipagtipan kami sa Panginoon at sa isa’t isa nang mabuklod kami sa templo. Para kami sa isa’t isa, at determinado kaming manatiling magkasama ngayon at sa kawalang-hanggan.

Ang pangalawa ay ang aming ward family. Pinagpala kami na magkaroon ng mga lider na personal na naranasan ang hindi pagkakaroon ng anak. Si Gennie ay may ministering sister na hindi rin magkaanak at hayagang sinasabi kung gaano kahirap na wala kang anak sa simbahan. Nahihirapan kami, ngunit alam namin na mayroon ding ibang mga miyembro ng Simbahan na nahihirapan ding tulad namin.

Hindi pa rin nasasagot ang lahat ng aming mga tanong. Wala pa rin kaming mga anak, kahit kumunsulta na kami sa mga propesyonal sa medisina. Hindi namin alam ang mga dahilan ng Ama sa Langit, ngunit dahil may mga tipan kami, at ward family na tumatanggap at sumusuporta sa amin, nagkaroon kami ng panahong dagdagan pa ang aming tiyaga at pananampalataya (tingnan sa Sa Mga Hebreo 12:12–13).

Inaasam namin ang araw na magiging mga magulang na kami. At habang naghihintay kami sa masayang araw na iyon, may lugar para sa amin ang Simbahan para makabilang kami.