สามเหลี่ยมอันสมบูรณ์แบบแห่งความหวังและการเยียวยาของเรา

ภาพ

แม่จูบลูกสาวที่แก้ม

ภาพถ่ายโดย เลสลี นิลส์สัน

เราทุกคนตื่นเต้นกับการคลอดอากาธาในปี 2015 เธอจะเป็นหลานคนแรกของพ่อแม่ดิฉัน ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีจนกระทั่งวันที่เธอเกิดมา เธอเป็นทารกตัวใหญ่ ดิฉันประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่างๆ และแพทย์ไปถึงโรงพยาบาลสาย เมื่อแพทย์มาถึง เขาต้องใช้คีมเพื่อดึงเธอออกมา ตั้งแต่นั้น เธอก็ทุกข์ทรมานกับภาวะขาดออกซิเจนแรกคลอด

เมื่อพวกเขานำอากาธามาวางที่หน้าอกดิฉันครู่หนึ่ง ดิฉันคิดว่าพวกเขาทำไปเพื่อให้ดิฉันอำลา จากนั้นพยาบาลก็นำเธอไปยังหอดูแลทารกแรกเกิดระยะวิกฤต ดิฉันพบว่าคะแนนแอปการ์ของเธอซึ่งใช้ประเมินสภาพโดยรวมของทารกแรกเกิด มีเพียง 2 คะแนน คะแนน 7 ถึง 10 ถือว่าเป็นคะแนนปกติ

ผลสแกนพบจุดสีขาวขนาดใหญ่ในสมองของอากาธา เผยให้เห็นความเสียหายที่เด่นชัดจากการขาดออกซิเจน แพทย์บอกเราว่าหากเธอยังมีชีวิตอยู่ เธออาจทุกข์ทรมานด้วยความบกพร่องทางร่างกายและด้านการรับรู้อย่างรุนแรงและเป็นไปได้ว่าอาจเป็นโรคลมชัก

เมื่อครอบครัวของดิฉันทราบว่าอากาธาป่วยหนักเพียงใด พ่อแม่และครอบครัวสามีของดิฉันได้รับอนุญาตให้เข้าไปในหอดูแลทารกแรกเกิดระยะวิกฤตในช่วงเวลาที่แตกต่างกันเพื่อไปหาอากาธาและกล่าวอำลา พ่อและพ่อสามีของดิฉันต่างก็ให้พรเธอโดยต่างฝ่ายต่างก็ไม่ทราบ สามีของดิฉันให้พรเธอด้วย วันอาทิตย์นั้นครอบครัวเราร่วมอดอาหารให้เธอ

อากาธาใช้เวลา 11 วันในโรงพยาบาลก่อนที่เราจะพาเธอกลับบ้านได้ หลายเดือนผ่านไป เธอต้องรับการทดสอบและการรักษาต่างๆ มากมาย เธอไม่สามารถกลืนได้ เธอไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง และเธอทุกข์ทรมานจากอาการชักเกร็ง พวกเขาบอกดิฉันว่าเธอจะขยับศีรษะไม่ได้ เดินไม่ได้ และไม่มีวันพูดได้

ตลอดช่วงปีถัดไปเรายังคงสวดอ้อนวอนและอดอาหารให้อากาธาต่อไป เราพาเธอไปหานักกายภาพบำบัดเพื่อช่วยให้เธอเรียนรู้วิธีเคลื่อนไหว ร่างกายซีกซ้ายของเธอได้รับผลกระทบเป็นพิเศษจากภาวะขาดออกซิเจน เธอขยับมือขวาได้แต่ขยับมือซ้ายไม่ได้ แพทย์บอกเราว่าพัฒนาการจะเป็นไปอย่างเชื่องช้า แต่หลังจากการฝึกเพียงไม่กี่ครั้ง เธอก็สามารถเคลื่อนไหวร่างกายทั้งสองข้างได้เท่าๆ กัน นักบำบัดกล่าวว่านี่เป็นปาฏิหาริย์ เพราะเธอเรียนรู้อย่างรวดเร็วจนมาก เขาจึงสงสัยว่าทำไมเราจึงนำเธอมาที่นี่ตั้งแต่แรก

พัฒนาการที่ดีขึ้นเล็กๆ น้อยๆ ทำให้เรามีความสุข ไม่นานอากาธาก็เริ่มขยับศีรษะได้ จากนั้นเธอก็เริ่มลุกขึ้นนั่ง เมื่อเธอเริ่มยิ้ม เรารู้ว่าศรัทธาและคำสวดอ้อนวอนของเรากำลังได้รับคำตอบ และเมื่อเธอพูดว่า “แม่” เป็นครั้งแรก ดิฉันรู้สึกปีติอย่างยิ่ง

เราได้รับปาฏิหาริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการตรวจสุขภาพประจำปีของเธอ ภาพคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (MRI) ไม่พบจุดสีขาวในสมอง แพทย์ของเธอยังไม่อยากเชื่อเลย

“ผลการสแกนนี้ราวกับว่ามาจากเด็กคนอื่น” เขากล่าวโดยเปรียบเทียบภาพใหม่กับภาพต้นฉบับที่ถ่ายไว้หลังจากเธอคลอด เขาขอลองสแกนครั้งที่สอง และถามว่า “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

ทุกวันนี้อากาธาไม่มีความบกพร่องทางร่างกายหรือการรับรู้ และเธอไม่ต้องกินยาสำหรับโรคลมชักแล้ว โรงเรียนของเธอรู้จักเธอในฐานะเด็กที่มีความก้าวหน้าทางสติปัญญา

เราเชื่อว่าการเยียวยาของอากาธาคือสิ่งที่พ่อของดิฉันเรียกว่า “สามเหลี่ยมอันสมบูรณ์แบบ” ได้แก่: ศรัทธา การอดอาหารกับการสวดอ้อนวอน และพรฐานะปุโรหิตจากชายที่ชอบธรรม เราทราบว่าพระเจ้าทรงรักเรา เราทราบว่าพระองค์ทรงมีพลังอำนาจ และเราทราบว่าพระองค์ทรงมอบพลังอำนาจของพระองค์ให้เรานำมาใช้บนแผ่นดินโลก เราสำนึกคุณที่พระองค์ทรงเยียวยาอากาธา