พระวิหารมีความหมายต่อฉันอย่างไร

ภาพ

Melbourne Australia Temple

ซ้าย: ภาพถ่ายโดย แคเรน ลาร์เซน

ฉันกับสามีอาศัยอยู่ในแทสเมเนีย ซึ่งเป็นเกาะของรัฐทางตอนใต้ของแผ่นดินใหญ่ออสเตรเลีย พระวิหาร “ในท้องที่” ของเราคือพระวิหารเมลเบิร์น ออสเตรเลีย อยู่ห่างออกไปประมาณ 300 ไมล์ (480 กม.)

เราโชคดีที่ได้เข้าพระวิหารเมลเบิร์นในเดือนพฤศจิกายน ปี 2019 เป็นเวลาไม่กี่วัน เราไม่ทราบเลยว่าครั้งนั้นจะเป็นการเดินทางครั้งสุดท้ายของเราไปอีกระยะเวลาหนึ่ง ก่อนการระบาดใหญ่ ฉันกับสามีจะไปพระวิหารราวหนึ่งถึงสี่ครั้งต่อปี ในการเดินทางไปที่นั่น เราจะต้องขึ้นเครื่องบินหรือนั่งเรือข้ามฟาก บางปีที่มีความยากลำบากทางการเงิน เราต้องลดจำนวนครั้งของการเดินทาง บางครั้งการเดินทางใช้เวลาวันเดียว บางครั้งก็หลายวัน

ฉันเป็นเจ้าหน้าที่ศาสนพิธีพระวิหาร ดังนั้นเวลาเหล่านั้นเพียงไม่กี่วันที่ฉันได้เข้าพระวิหารจึงเป็นโอกาสอันล้ำค่าที่ได้กลับมาเชื่อมต่อกับการเรียกของฉันอีกครั้ง เพื่อเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับแผนของพระบิดาบนสวรรค์ รวมทั้งรับใช้ผู้อื่นและเห็นพวกเขาประสบปีติและความสุขในพระวิหาร

เมื่อพระวิหารและพรมแดนรัฐของเราปิดระหว่างการแพร่ระบาดของโควิด-19 ฉันสงสัยว่าฉันจะทำให้พระวิหารยังคงเป็นส่วนหนึ่งที่มีความหมายต่อชีวิตของฉันได้อย่างไร ฉันรู้สึกเข้มแข็งขึ้นจากการรับรู้ถึงพระวิญญาณบริสุทธิ์ว่าแม้พระวิหารจะปิด แต่พรของศาสนพิธีพระวิหารของฉันไม่มีวันปิด ฉันรู้สึกเข้าใกล้พระเจ้ามากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฉันมุ่งเน้นไปที่การรับใช้ผู้อื่น ไม่ว่าในครอบครัวของฉันหรือผู้ที่ฉันปฏิบัติศาสนกิจ

ฉันใช้เวลาทบทวนพันธสัญญาที่ฉันทำอยู่ในใจ รวมทั้งความรู้สึกที่ฉันประสบในพระวิหาร และความรู้ที่ฉันได้รับมา ฉันทบทวนถ้อยคำของศาสนพิธีในใจ ฉันยังคงค้นคว้าประวัติครอบครัวของฉันอย่างต่อเนื่อง ป้อนชื่อและแหล่งข้อมูลลงใน FamilySearch และแบ่งปันชื่อเหล่านั้นกับพระวิหาร ฉันตั้งตารอที่จะเห็นรายชื่อที่แบ่งปันเริ่มได้รับศาสนพิธีเสร็จสมบูรณ์เมื่อพระวิหารเปิดอีกครั้ง

เมื่อหลายปีก่อน พี่น้องสตรีที่น่ารักในวอร์ดของเราแบ่งปันกับฉันว่าเนื่องจากเอ็นดาวเม้นท์ใช้เวลาราวสองชั่วโมงและเธออยู่ไกลจากพระวิหารมาก เธอจึงตัดสินใจทำงานประวัติครอบครัวอย่างน้อยสัปดาห์ละสองชั่วโมง เธอต้องการแสดงให้พระเจ้าเห็นว่าเธอมุ่งมั่นทำงานพระวิหาร แม้ว่าจะเป็นเรื่องท้าทายสำหรับเธอที่จะไปพระวิหาร เป้าหมายของเธอทำให้ฉันรู้สึกประทับใจ ฉันจึงตั้งเป้าหมายเดียวกันให้กับตัวฉันเอง

คำกล่าวในการประชุมใหญ่สามัญเดือนตุลาคม ปี 2020 ของเอ็ลเดอร์โรนัลด์ เอ. ราสแบนด์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองเตือนฉันถึงเป้าหมายระยะยาวนั้น ท่านกล่าวว่า: “เราทำงานพระวิหารเมื่อเราค้นหาบรรพชนและส่งชื่อท่านเหล่านั้นไปทำศาสนพิธี แม้พระวิหารจะปิด แต่เรายังสามารถค้นคว้าเกี่ยวกับครอบครัวของเราได้ เรายืนเป็นตัวแทนโดยมีพระวิญญาณของพระผู้เป็นเจ้าในใจเราเพื่อให้พวกเขา ‘ได้รับการรับรองให้เข้าเฝ้าพระเจ้า’”¹

วันครบรอบ 20 ปีของการอุทิศพระวิหารเมลเบิร์นเกิดขึ้นในปี 2020 นำมาซึ่งความทรงจำอันละเอียดอ่อนมากมายเกี่ยวกับพรที่ครอบครัวเราได้รับเมื่อเข้าพระวิหารแห่งนี้และแห่งอื่นๆ นับตั้งแต่การอุทิศตนในปี 2000 พระวิหารแห่งนี้เป็นรากฐานของความเข้มแข็งและประจักษ์พยานของครอบครัวเรามาตลอด เนื่องจากเรามีลูกสี่คน เราจึงได้เข้าพระวิหารหลายแห่งทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่ของออสเตรเลียเพื่อดูลูกของเราทำบัพติศมา รับเอ็นดาวเม้นท์ และผนึกกับคู่สมรสของตน

ภาพ

family standing in front of a temple

บน: ภาพถ่ายโดย แซลลี ครอสบี

การมีใบรับรองพระวิหารที่เป็นปัจจุบันช่วยให้แน่ใจว่าความกระตือรือร้นของฉันต่อการดำเนินชีวิตตามพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์จะยังคงเป็นปัจจุบัน การสัมภาษณ์ต่ออายุใบรับรองของฉันถือเป็นช่วงเวลาแห่งการใคร่ครวญ การสัมภาษณ์ให้โอกาสฉันเล่าประจักษ์พยานของฉัน และทำให้ฉันเสริมสร้างความเชื่อมั่นของตนเองที่จะยังคงซื่อสัตย์และแน่วแน่ต่อ “พรอเนกประการ” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 104:2) ซึ่งพระเจ้าทรงสัญญาไว้ที่ฉันและครอบครัวเคยได้รับและทำให้ครอบครัวของฉันเข้มแข็ง

การมีใบรับรองพระวิหารที่เป็นปัจจุบันเป็นเรื่องเกี่ยวกับศรัทธาของฉัน ความมุ่งมั่นของฉันต่อพระกิตติคุณของพระเยซูคริสต์ ปีติของฉัน ความหวังของฉัน ความสำนึกคุณของฉัน ความเชื่อฟังของฉัน และความรักที่ฉันมีต่อพระผู้ช่วยให้รอดพระเยซูคริสต์และพระบิดาบนสวรรค์ของฉัน