Beter worden door het bittere te proeven

Als we donkere en moeilijke dagen meemaken, kunnen we in ons binnenste naar gaven zoeken waarmee onze hemelse Vader ons heeft gezegend.

Vraag u af: met welke gaven, vermogens en talenten heeft God mij gezegend, waarop ik in deze moeilijke tijd kan terugvallen? Bestudeer uw patriarchale zegen en let op aanwijzingen in uw leven waaruit blijkt met welke gaven God u heeft gezegend. (Zie Leer en Verbonden 46:11.)

De spanningen en moeilijkheden van alledag kunnen zwaar en verstikkend aanvoelen. Tenzij ons geloof onze stress en zorgen in balans houdt, zullen die ons perspectief inperken. Dan focussen we ons alleen op onszelf. Die focus maakt ons egocentrisch, angstig en wanhopig, waarna we nog meer uit balans, bezorgd en depressief raken.

Dan kunnen wij ook in de verleiding komen om onze omstandigheden te vergelijken met die van anderen, die soms geen problemen lijken te hebben. Maar zo’n vergelijking berooft ons van vreugde, terwijl dankbaarheid die vreugde juist vergroot.

Wij kunnen ons perspectief verruimen als we ons bewust worden van de gaven die onze hemelse Vader ons heeft gegeven. President Russell M. Nelson heeft gezegd: ‘Onze zegeningen tellen is veel beter dan onze problemen uitmeten.’² Positieve en dankbare gedachten stimuleren onze energie en creativiteit. Dan kunnen we de dingen vanuit een beter gezichtspunt bekijken, met meer aandacht voor dingen die echt belangrijk zijn en waar we controle over hebben.

In stressvolle tijden, kunt u zich de volgende vragen stellen:

• Zijn er manieren waarop ik door voeding, beweging en slaap beter voor mijn lichaam en geest kan zorgen? (Zie Leer en Verbonden 88:124.)

• Vraag ik mijn hemelse Vader en Jezus Christus om kracht en leiding, en erken ik hoe zij mij al gezegend hebben?

• Vertrouw ik erop dat onze hemelse Vader en Jezus Christus mij zullen zegenen en onderrichten als ik hen volg – ongeacht mijn moeilijkheden?

We moeten het goede in ons leven erkennen en onthouden. Uit talloze studies blijkt de kracht van dankbaarheid voor ons hart en onze gedachten: van een verbetering van onze stemming en optimisme tot een afname van angst en pijn. Door dankbaarheid kunnen we genieten van het heden, giftige emoties blokkeren, en sociale banden versterken.³

Wanneer we in onrustige tijden ons geloof en vertrouwen in God blijven verdiepen, zullen we het leven in een breder perspectief zien en ons gesteund voelen in onze beproevingen, problemen en tegenspoed (zie Alma 36:3).

Een tweede beginsel van veerkracht is ons uitwaarts richten – zowel naar de mensen om ons heen als naar de hulpbronnen die God ons heeft gegeven.

Veel mensen die hun moeilijkheden met succes het hoofd hebben geboden, zeggen dat een van de sleutels daartoe de kracht was die zij vonden in de mogelijkheden en hulpbronnen om zich heen. Dat kunnen hobby’s zijn, in een dagboek schrijven, sporten, het lezen van de Schriften en andere opbeurende boeken, met een familielid, vriend of therapeut praten, of zelfs tijd met een huisdier doorbrengen. Al die dingen kunnen angst en spanning verminderen.⁴

Zowel Nephi als de broer van Jared vertrouwden op de middelen die ‘door de Heer bereid’ waren (1 Nephi 17:5). Van fruit, zaden, bomen en wilde honing, tot erts en zestien stenen, God voorzag in de behoeften van zijn kinderen toen ze onderweg moeilijkheden tegenkwamen. Welke middelen heeft God ons gegeven om de last op onze reis te verlichten?

Ons uitwaarts richten, verwijst ook naar het waarnemen van en het reageren op het lijden van anderen, vooral als we het zelf moeilijk hebben. President Henry B. Eyring, tweede raadgever in het Eerste Presidium, heeft ons aangemoedigd om op te letten ‘wat voor ellende anderen meemaken, en [te] proberen hulp te bieden. Dat is vooral moeilijk als we zelf zwaar beproefd worden. Maar we zullen ontdekken dat we, als we andermans last ook maar enigszins verlichten, onze rug kunnen rechten, en licht aan het eind van de tunnel kunnen zien.⁵

Ouderling David A. Bednar van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft duidelijk gemaakt hoe belangrijk het is om een christelijk karakter te ontwikkelen door ons bij problemen uitwaarts te richten: ‘We tonen karakter […] als we andermans lijden opmerken wanneer we zelf lijden; als we andermans honger merken wanneer we zelf honger hebben; en als we medeleven tonen voor andermans geestelijk leed wanneer we het zelf geestelijk moeilijk hebben. We tonen dus karakter als we ons uitwaarts richten en anderen de hand reiken wanneer het instinct van de natuurlijke mens ons ertoe beweegt om alleen aan onszelf te denken.’⁶

Afbeelding

woman looking upward

Als we op de weg naar veerkracht inwaarts zoeken en ons uitwaarts richten, mogen we nooit vergeten om opwaarts te kijken, en om vrede en goddelijke leiding te smeken. Onze hemelse Vader heeft beloofd dat we, als we ons hart tijdens onze beproevingen niet tegen Hem verharden, zowel bekeerd als genezen zullen worden (zie Leer en Verbonden 112:13).

Toen de profeet Joseph Smith wanhopig was, smerig voedsel te eten kreeg en op de koude vloer van de gevangenis van Liberty sliep, keek hij opwaarts en smeekte om hulp uit de hemel.

Hij werd door de Heer gerustgesteld: ‘Mijn zoon, vrede zij uw ziel; uw tegenspoed en uw ellende zullen slechts van korte duur zijn’ (Leer en Verbonden 121:7). Vervolgens beloofde de Heer hem: ‘En dan, indien u het goed doorstaat, zal God u ten hemel verhogen; u zult over al uw vijanden zegevieren’ (Leer en Verbonden 121:8).

Als we opwaarts kijken, moeten we geduldig en relativerend op de timing van de Heer vertrouwen wanneer we naar innerlijke vrede in de stormen van het leven zoeken. Begrijpt u hoe God u op moeilijke momenten zegent?

Afbeelding

a woman with eyes closed

In het Boek van Mormon herinnert Nephi ons eraan om ‘standvastig in Christus voorwaarts [te] streven, met volmaakt stralende hoop, en liefde voor God en voor alle mensen’ (2 Nephi 31:20).

Zelfs als wij een zware last te dragen hebben, ontmoediging met ons meereist, onze hoop niet volmaakt straalt, en het ons aan liefde voor alle mensen ontbreekt, kunnen wij er toch voor kiezen om voorwaarts te gaan. Zijn dat niet de verhalen die we graag lezen – van de gelovige heiligen die de beginselen van veerkracht hebben geleerd en ze naleven? Uit die manifestaties van geloof en moed blijkt hoe wij standvastig in Christus voorwaarts kunnen gaan.

Ja, we zullen soms het gevoel hebben dat onze gebeden niet worden verhoord zoals we gehoopt hadden. We kunnen nog steeds door een echtscheiding, sterfgeval, ziekte en teleurstelling overvallen worden, ondanks onze smeekbeden en verlangens naar betere tijden. Een deel van dit soms pijnlijke toetsingsproces is ‘om te zien of [wij] alles zullen doen wat de Heer, [onze] God, [ons] ook zal gebieden’ (Abraham 3:25). Als de wereld donker is, zoeken we dan nog steeds naar het Licht?

Ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft deze vragen gesteld: ‘Hoelang wachten we op verlichting van tegenspoed die ons overkomt? Hoe zit het met persoonlijke beproevingen, als we wachten en wachten, en er maar geen hulp lijkt te komen? Waarom blijft hulp soms uit, zelfs wanneer onze lasten ondraaglijk lijken?’ Vervolgens verzekerde hij ons hiervan: ‘Geloof betekent dat we in goede én slechte tijden op God vertrouwen, zelfs als dat enig lijden met zich meebrengt, in afwachting van de openbaring van zijn arm voor ons welzijn.’⁷

Onze liefdevolle en alwetende Vader heeft niet alleen een plan van geluk voor al zijn kinderen gemaakt, maar ook een uitgestippelde levensreis die rekening houdt met onze behoeften en onze mogelijkheden tot groei en vreugde. Ik getuig dat wij door het bittere te proeven een beter mens kunnen worden als we inwaarts zoeken, ons uitwaarts richten, opwaarts kijken en voorwaarts streven.