การหายดี จากความบอบช้ำในความสัมพันธ์

เมื่อเราได้รับบาดเจ็บสาหัสจนเราไม่เชื่อว่าเราสามารถไว้วางใจตนเองและผู้อื่นได้อีก เราจะเริ่มมองว่าความสัมพันธ์เป็นสิ่งที่อันตรายมากกว่าจะเป็นที่สำหรับการเรียนรู้ เติบโต และบรรลุศักยภาพสูงสุดของเรา บาดแผลที่ฝังลึกอาจเกิดขึ้นจากการกระทำทารุณกรรมและการทรยศ

การกระทำทารุณกรรม คือการกระทำที่ไม่เหมาะสมหรือการละเลยผู้อื่น ศาสนจักรสอนให้ “ไม่ยอมรับการกระทำทารุณกรรมทุกรูปแบบ”² คนที่ถูกกระทำทารุณกรรมมักรู้สึกกลัว ถูกหลอก หรือถูกข่มขู่ และเขาอาจรู้สึกว่าสูญเสียการควบคุมไป รูปแบบต่างๆ ของการกระทำทารุณกรรม ได้แก่

• อารมณ์: การชี้นำด้านอารมณ์หรือทำลายความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง

• การเงิน: ระงับหรือควบคุมด้านการเงิน

• กายภาพ : การใช้กำลังทำร้ายหรือคุกคามร่างกาย

• ทางเพศ: บังคับให้มีปฏิสัมพันธ์ทางเพศ

• ทางวิญญาณ: การใช้การควบคุมหรือปกครองความเชื่อทางวิญญาณหรือทางศาสนาของผู้อื่น (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 121:36–37)

การทรยศ คือ การกระทำหรือรูปแบบของพฤติกรรมที่ละเมิดความไว้วางใจและทำให้เราสูญเสียความไว้วางใจในผู้อื่น ตัวเราเอง และแม้แต่พระผู้เป็นเจ้า ซึ่งอาจทำให้เรารู้สึกหดหู่ ว่างเปล่า เศร้า สิ้นหวัง “ไม่มีค่า” หรือสูญเสีย อาจประกอบด้วย:

• การละทิ้ง: การปฏิเสธทางอารมณ์หรือทางร่างกาย

• การผิดสัญญา: แบบแผนของคำสัญญา รวมถึงพันธสัญญาที่ไม่ได้รับการเอาใจใส่

• ความไม่ซื่อสัตย์: ดูหมิ่นคู่สมรสเป็นประจำทั้งโดยส่วนตัวหรือในที่สาธารณะ

• การหย่าร้าง: การยุติพันธสัญญาการแต่งงานซึ่งมักส่งผลให้เกิดความฝันที่แตกสลายและการไร้ซึ่งตัวตน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อฝ่ายหนึ่งรู้สึกไม่มีอำนาจ

• การนอกใจ: การเชื่อมต่อทางอารมณ์หรือทางกายภาพที่ไม่เหมาะสมกับบุคคลอื่น

• ความไม่ซื่อสัตย์: หลอกลวงผู้อื่นเป็นประจำ ทำให้พวกเขาไม่รู้ว่าจะเชื่อและไม่เชื่ออะไรจากท่านอีกต่อไป

พระเยซูคริสต์ทรงมีพลังอำนาจในการเยีบวยาบาดแผลทั้งหมด ไม่ว่าบาดแผลนั้นจะลึกเพียงใดผ่านแผนของพระบิดาบนสวรรค์ ขั้นตอนการหายดีนั้นยากและอาจต้องใช้เวลา ในขณะที่เราเจ็บปวด เราอาจโกรธพระบิดาบนสวรรค์ด้วยซ้ำ แม้เราอาจรู้สึกว่าไม่อยากหันไปหาพระองค์ แต่พระองค์ก็ทรงส่งพระบุตรของพระองค์มา พระเยซูคริสต์ พระอาจารย์ผู้ทรงเยียวยา เราสามารถหายดีเมื่อเวลาผ่านไปโดยผ่านการชดใช้ของพระผู้ช่วยให้รอด

บางครั้งเราอาจเชื่อว่าเราต้องการบรรเทาทุกข์ในทันที แต่การเยียวยาคือกระบวนการที่ต้องใช้เวลา เอเลน เอส. มาร์แชล ดุษฏีบัณฑิตสาขาปรัชญาแบ่งปันว่า “การหายดีนั้นเจ็บปวด… การหายดีเริ่มต้นจริงๆ ต่อเมื่อเราเผชิญกับความเจ็บปวดอย่างเต็มกำลัง แล้วเติบโตผ่านการเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดนั้นด้วยสุดกำลังของวิญญาณเรา สำหรับทุกรางวัลของการเรียนรู้และการเติบโต ความเจ็บปวดย่อมเป็นราคาเสมอ”³

เมื่อเราหายดีผ่านพระเยซูคริสต์ เราจะเติบโต สร้างความสัมพันธ์ที่ดี และแสวงหาการสนับสนุนจากผู้อื่น รวมถึงความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญ

เราต้องการพระบิดาบนสวรรค์ขณะที่เราพยายามหายดี เอ็ลเดอร์ริชาร์ด จี. สก็อตต์ (1928–2015) แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองสอนว่า “วิธีที่ตรงไปตรงมาและทรงพลังที่สุด [ในการเข้าถึงความช่วยเหลือของพระผู้ช่วยให้รอด] คือผ่านการสวดอ้อนวอนด้วยความวางใจพระบิดาบนสวรรค์และนอบน้อมถ่อมตน โดยคำตอบจะมาถึงวิญญาณของท่านทางพระวิญญาณบริสุทธิ์”⁴

เราสามารถแสดงออกถึงความเจ็บปวดและผลกระทบที่ความเจ็บปวดนั้นมีต่อความคิด ความรู้สึก และพฤติกรรมของเราด้วยความจริงใจและนอบน้อมได้ในการสวดอ้อนวอน ขณะสวดอ้อนวอน ให้มองหาพลังแห่งการปลอบโยนและการให้ความกระจ่างที่พระบิดาบนสวรรค์ทรงส่งผ่านพระวิญญาณบริสุทธิ์ ความเจ็บปวดอาจไม่หายไป แต่ท่านอาจรู้สึกสบายใจและเข้มแข็งขึ้น

แม้ว่าความบอบช้ำอาจจำกัดความปรารถนาของเราที่จะมีความสัมพันธ์ แต่ “การเดินทางไปหาพระผู้เป็นเจ้ามักจะพบ [กับผู้อื่น]” เอ็ลเดอร์เกอร์ริท ดับเบิลยู. กองแห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองสอน ท่านยังเตือนเราด้วยว่า “เราช่วยเหลือตัวเราเองเมื่อเราช่วยเหลือกัน”⁵ นอกจากนี้ ประธานเนลสันยังสอนว่า “การแต่งงานซีเลสเชียลนำมาซึ่งความเป็นไปได้ที่จะได้รับความสุขมากกว่าความสัมพันธ์อื่น”⁶ ขณะที่ท่านพยายามพัฒนาความสัมพันธ์ที่สำคัญ แนวคิดสามข้อนี้สามารถช่วยได้