‘Het is een geweldige dag om dankbaar te zijn’, Liahona, oktober 2022.
Digitaal thema-artikel: Geloofsportret
Het is een geweldige dag om dankbaar te zijn
We merkten dat we meer hoop kregen door over onze hoop te vertellen. Het was ons doel om anderen, en onszelf, voor te bereiden op het eeuwige leven.
Foto’s ter beschikking gesteld door de familie Koch
Cristi: Ze zeiden dat ik nog zo’n twee jaar te leven had. Ik zei tegen James dat ik het zou begrijpen als dit te veel voor hem was. ‘Dit is je kans om weg te gaan’, zei ik. Maar hij zei: ‘Ik blijf liever bij je. We bestrijden samen de kanker en doen alles wat we kunnen. We nemen de tijd die onze hemelse Vader ons in dit leven geeft. Vergeet niet dat dit een eeuwig huwelijk is.’ En hij heeft gelijk, weet je. Een eeuwig huwelijk eindigt niet als een van jullie naar het volgende leven vertrekt.
James: Ik wist dat zij de persoon was aan wie ik verzegeld wilde worden. We waren beiden eerder getrouwd geweest, en ik heb lang gevast en gebeden om haar te vinden. Ik bereidde me erop voor om haar waardig te zijn en een man te zijn die voor haar zou zorgen. Ik was niet van plan om daar zomaar van weg te lopen.
Cristi en James zijn in de Drapertempel (Utah) aan elkaar verzegeld.
Cristi: We besloten ons uiterste best te doen om nu en in de eeuwigheid gelukkig te zijn.
James: We zijn allebei altijd sportief geweest, dus we besloten om zo lang mogelijk te blijven doen wat we leuk vonden: hardlopen, wandelen, zwemmen, reizen, crossfietsen en motorrijden. En we brachten graag tijd met familieleden door. Zelfs na de operaties om tumoren uit haar borst en rug te verwijderen bleef Cristi zo lang mogelijk haar best doen. Tegelijkertijd ging ze ook andere dingen doen die volgens haar belangrijk waren.
Cristi: James had vijf kinderen uit een eerder huwelijk en ik vier. Ik besloot dat ik ze brieven moest schrijven. Dus heb ik deze hele doos vol brieven geschreven. Er zijn sindsdien jaren verstreken. Mijn arm is nu zo gezwollen en vol tumoren dat ik niet meer kan schrijven. Een paar dagen geleden probeerde ik een brief voor de verjaardag van mijn dochter te schrijven. Mijn arm deed zoveel pijn dat ik buiten adem was. Dus het schrijven van die brieven was geïnspireerd. Ik ben blij dat ik naar die ingeving heb geluisterd, want nu zou ik het niet meer kunnen.
James: Cristi heeft de christelijke eigenschap om het goede in anderen te zien. Ze heeft een sterk getuigenis van de Heiland en een groot verlangen om zendingswerk te doen.
Cristi: Ik weet nog dat ik met de Heer probeerde te onderhandelen. Een tijdje zei ik: ‘Kom op, genees me. Ik wil Israël vergaderen!’ Ik wilde over God de baas spelen, maar dat lukte niet. Toen dacht ik: Oké, mijn naam, Cristi, betekent ‘volgeling van Christus’. Nu ik hier nog ben, wil ik zo veel mogelijk zielen tot Christus brengen.
James: En dat leidde tot een andere ingeving.
Cristi vertelde over haar moeilijkheden, maar deelde ook opbeurende boodschappen van geloof.
Cristi: Ik plaatste elke dag een bericht van hoop en liefde op sociale media. Ik noemde het ‘Een geweldige dag om in leven te zijn’. Mensen hoorden erover. Mijn schoonzus was atheïst, maar ze zei: ‘Wil je mij je berichten sturen?’ Na verloop van tijd werd ze gelovig en nu is ze lid van de kerk. Ook mijn broer begon de boodschappen te lezen. Ze hielpen hem zijn geloof terug te vinden. Nu is hij weer actief in de kerk.
James: Ik reisde voor mijn werk vaak naar kleine plaatsen in Texas en Georgia. Cristi ging vaak met me mee. We ontmoetten mensen met wie we contact wilden houden, en dan zei ze: ‘Zal ik je een van mijn berichten sturen? Dan kun je later besluiten of je ze wilt blijven ontvangen.’
Cristi: Het aantal mensen dat mijn berichten wilde ontvangen, bleef toenemen. Nu zijn dat er 200. Sommigen zijn lid van de kerk; anderen niet. Ik heb een tijd lang elke dag een bericht uitgestuurd, maar dat wordt nu steeds moeilijker. Ik denk dat de berichten een beetje op een geschiedenis lijken. Als ik er straks niet meer ben, hebben mijn familieleden en vrienden nog steeds mijn getuigenis van de waarheid.
James en Cristi zijn het erover eens: ‘We doen dit voor de eeuwigheid.’
James: Door wat ze heeft geschreven, kunnen we een eeuwig perspectief behouden. Ze zegt steeds dat ze over mij zal waken en over ons zal waken. Wij willen een eeuwig gezin zijn. Dat is het echte doel.
Cristi: Het is al zeven jaar geleden dat de diagnose is gesteld. Nu het moeilijker wordt om mijn berichten te schrijven, noem ik die soms: ‘Een geweldige dag om dankbaar te zijn’. Ik ben zo dankbaar voor Jezus Christus en zijn verzoening. Ik denk vaak aan de woorden van de lofzang ‘Tel uw zegeningen’.1 Als we in dit leven alles kwijtraken, hebben we nog steeds de belofte dat het gezin eeuwig kan zijn. We kunnen die zegening altijd tellen, en die zal ons verheffen.
Cristi vervulde haar leven met hoop en hielp anderen dat ook te doen.